Άλλα λέω, άλλα κάνω κι άλλα εννοώ

Ναι, πολλά όμορφο τραγούδι.

Δεν το κρύβω ότι συχνά πυκνά με εκφράζει.

Άλλα λέω...
Άλλα κάνω...
κι άλλα εννοώ...

Με τη διαφορά ότι ξέρω αναπάσα στιγμή τι λέω, τι κάνω, τι εννοώ....

Εν αντέχω τους ανθρώπους που δεν έχουν συνείδηση τι λένε, τι κάνουν τι εννοούν.

Δεν αντέχω τους ανθρώπους που παίρνουν στο λαιμό της μη-συνειδητότητά τους, την τύχη, τις καρδιές, τις ζωές μας.

οκ, έπρεπε να ζήσω κάποια πράγματα για να μεγαλώσω.

Για να ανοίξουν οι ορίζοντες και η δική μου συνειδητότητα μου.

Και δεν είναι ότι με επιρεάζουν. Αργά ή γρήγορα ο διάολος που κουβαλάω μέσα μου αντιλαμβάνεται τι γίνεται, βγάζει τα κέρατα και την ουρά του στην επίθεση και την κάνω με ελαφριά....

Είναι εκείνο το κρυμμένο "γιατί", εκείνο το "γμτ", εκείνη η δύναμη που λέγεται θυμός και μαζεύεται στις μπουνιές μου.

Είναι η ανθρωπιά που ντρέπεται να υπάρξει και ψάχνει γωνιές και στιγμούλες να δοξαστεί.

Κι ο αντρισμός ... που εξατμίζεται στις ανάσες των δακρύων.