Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Change

Change is hard because people overestimate the value of what they have—and underestimate the value of what they may gain by giving that up."

— James Belasco and Ralph Stayer
Flight of the Buffalo (1994)


Διάβασα αυτό σήμερα, σε κάποια στιγμή που έψαχνα να βρω έννοιες κι άρθρα ή ερμηνείες που έχουν να κάνουν με την αλλαγή.  Αλλαγή συμπεριφορών, απόψεων, τρόπου ζωής, προτεραιοτήτων.


Δεν ξύπνησα καλά σήμερα, πρέπει να έβλεπα κι εφιάλτες.  Άργησα. Ετοιμάστηκα στα γρήγορα. Δεν πρόλαβα να ξυπνήσω ουσιαστικά.  Και παιδευόμουν μέσα σε μια μελαγχολία που είχε καιρό να νιώσω.  Να με ενοχλούσαν όλα. Να μη θέλω να μιλήσω ανθρώπου.  


Κι όπως πάντα άμα θες ή δεν θες κάτι το προκαλείς.  Οπόταν, να σου ο κολλητός μου να έχει όρεξη για κουβέντα.  


- Έλα, είμαι αθκιασερός. Άτε πε μου.
- Μα είσαι σίγουρος; Θες να πω πελλάρες ή τι έχω.
- Ε πέ μου τι έχεις.
- Μα θα ακούσεις μουρμούρα.
- Εν πειράζει αντέχω.


Κι άρχισα την μουρμούρα.  Ξέρω το έχω αυτό. Άμα μου πεις μίλα μου, με ένα ή περισσότερα λ  αρκέφκω.

Τελικά κατέληξα έτσι χωρίς να το καταλάβω μετά από μόνο λίγα λεπτά ότι αλλάζω... Έχω αλλάξει... κι ο εαυτός μου κλωτσάει.  όπως γίνεται σε κάθε αλλαγή.  Κάποιος αντιδρά.


Τα τελευταία χρόνια προσπαθώ να αλλάξω.  Συνειδητά.  Και με προσπάθεια και με βοήθεια.
Ας είναι καλά η υπνοθεραπεύτρια \ νεραϊδοκόρη.


Το τι έχω αλλάξει ουσιαστικά ή πρακτικά νομίζω εν αχρείαστο να το καταγράψω.


Είμαι όμως σε μια φάση της ζωής μου που δεν θέλω άλλους στόχους.  Δεν θέλω προσπάθειες, λίστες, καταγραφές, οργάνωση.


Θέλω παγωτό, ροζ κι άσπρο.  Θέλω απόλυτη ελευθερία κίνησης.
Θέλω να είμαι αυθόρμητη, επιφανειακή, κάφρος κατά άλλο κολλητό, ο εαυτός μου. 


απλά να υπάρχω, να περνάω καλά.


χωρίς στόχους, βουνά να σκαρφαλώνω, χωρίς πράγματα που έχει νόημα να πετύχω.


τον τελευταίο χρόνο νιώθω ότι έχω χάσει το νόημα της ζωής,  απλά ζω.


κι όμως σήμερα συνειδητοποιησα ότι αυτή η απώλεια δεν είναι απώλεια.


με πιάνουν τα κλάματα στιγμές που νιώθω ότι δεν έχω και δεν μπορώ να έχω πράγματα/ ανθρώπους/ συναισθήματα που θα ήθελα.


κι όμως δεν είναι χάσιμο του νοήματος.  Είναι η πρώτη φράση.


Αλλαγή.


Νέος τρόπος ζωής.


Δεκτικότητα.


Θέλω να το ζήσω!


ΝΑΙ ! ΘΕΛΩ να ζήσω το νέο σήμερα!


Καλό καλοκαίρι!



Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

Κόκκινη Γραμμή

Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

Η ανάγκη να σου γράψω


Η ανάγκη να σου γράψω
είναι σαν την ανάγκη να σου στολίσω τα μαλλιά με γιασεμί.

Το ξέρω πως είναι κοντά τα μαλλιά σου
μα εγώ θα βρω τρόπο να τα μπλέξω.

Το ξέρω ότι ίσως δεν θα σου αρέσει που θα επέμβω στο χώρο σου
στα μαλλιά σου
στην καρδιά σου.

Μα εγώ θέλω να το κάνω.

Θέλω να βάλω ανθάκια γιασεμί
για να πάρουν άρωμα από τα μαλλιά σου
να πάρουν φως απ’ τη ματιά σου.

Μπορεί να σου πω ότι σου πάνε τα γιασεμιά
αλλά η αλήθεια είναι ότι εσύ θα τα στολίζεις.

Μην κοιταχτείς στον καθρέφτη.
Οι καθρέφτες λένε πάντα ψέματα.
Μας δίνουν μια πλάνη.
Κοίταξε στα μάτια μου
Εκεί θα βρεις την αλήθεια.

Μόνο εκεί μπορείς να δεις την ομορφιά σου.

Κι αν κάποτε τα κλείσω
και δεν μπορείς να δεις μέσα τους
κοίτα την βροχή που πέφτει
πάρε μια σταγόνα στα χέρια σου και κοίτα μέσα της.

Μες στην κρυστάλλινη ύπαρξη της
θα βρεις τη δική μου
Φευγάτη και υγρή
σαν τη ψυχή μου.

Κοίταξε την, μύρισε την και δες εκεί την ομορφιά σου.

Κι αν είναι καλοκαίρι
και εσύ ψάχνεις για βροχή
μη χαθείς μέσα στη λύπη της στιγμής.
Χαμογέλα και πήγαινε στη θάλασσα.
Κοίταξε μακριά
εκεί που σμίγει το νερό κι ο αέρας.

Εκεί θα είμαι να σου χαμογελώ.

Εκεί είναι η ομορφιά.