Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016

Καλή Χρονιά

Αγαπητό μου κοινό,

Πλησιάζει το ξεκίνημα της νέας χρονιάς.
Φέτος, έχω θέσει στόχους κι έχω σχεδιάσει τα χρονοδιαγράμματά μου.
Βασικός στόχος της χρονιάς είναι η εφαρμογή της αυτοπειθαρχείας σε όσα έχω επιλέξει να κάνω.
Λέξη που πάει κόντρα με τη χαοτική μου φύση.
Σε αυτή τη φάση της ζωής μου, δεν τη θεωρώ πίεση αλλά πρόκληση
( που καταντάει το πλάσμα. )
Ξέρω ότι θα είναι δύσκολο και για μένα και για σας.
Προτείνω ηρεμιστικά, ψυχανάλυση, μασάζ.
Για τυχόν περιστατικά εκτός ελέγχου, παρακαλώ όπως απευθυνθείτε στον γραμματέα μου.

Ευχαριστώ,
Νεράιδα.
 

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2016

"Ο Σκούφος του Άη Βασίλη" - Παράσταση στο Γέρι


Παράσταση : "Ο Σκούφος του Αη Βασίλη"

Πέμπτη 29.12.2016 και ώρα 7:00 μ.μ 

Αίθουσα πολλαπλής χρήσης του Α' Δημοτικού Σχολείου Γερίου . 

Τιμή εισόδου : 5 ευρώ για τα παιδιά 
Γονείς :  Ελεύθερη είσοδος.

Την παράσταση ανεβάζει 
η Θεατρική Ομάδα Μαθητών, Γονέων και Αποφοίτων του Β' Δημοτικού Σχολείου Γερίου

Διοργανώνεται από τον Σύνδεσμο Γονέων Β' Δημοτικού Σχολείου Γερίου.

Στην παράσταση θα είναι και η συγγραφέας του βιβλίου Όλγα Ρουβήμ 
όπου θα υπογράφει βιβλία της.

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2016

Telethon - "Ο Σκούφος του Άη Βασίλη"


Παιδική Χριστουγεννιάτικη Παράσταση
«Ο Σκούφος του Άη Βασίλη»
Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016, 4μ.μ. ΠΑΝΘΕΟΝ Λευκωσία
Η τιμή εισόδου είναι 5 ευρώ το άτομο και όλα τα έσοδα θα διατεθούν στο TELETHON. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους χορηγούς μας που είναι το Βιβλιοπωλείο ΜΑΡΕΛΙΟΝ, την Express Pest Control Services, την MG Aluminia Ltd και τα μπισκότα OREO.


Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2016

"Ο Σκούφος του Άη Βασίλη" - Παρουσίαση βιβλίου




Θα χαρώ πολύ να σας δω στις παρουσιάσεις του χριστουγεννιάτικου παραμυθιού με τίτλο
"Ο Σκούφος του Άη Βασίλη".  Θα γίνει παρουσίαση στις 19 /12 / 16 στα Λύμπια.
Θα γίνει ακόμα μια παρουσίαση στη Λευκωσία στις 20 / 12 /16 στο αμφιθέατρο cyta.
( Θα ανεβάσω σχετική πρόσκληση).

Να υπενθυμίσω και τη θεατρική παράσταση βασισμένη στο βιβλίο που θα γίνει στις 18 / 12 /16 η ώρα 4 το απόγευμα στο θέατρο ΠΑΝΘΕΟΝ και όλα τα έσοδα θα διατεθούν στο TELETHON.

http://neraida-asteriou.blogspot.com.cy/2016/11/blog-post_23.html

Ο Πούπη είναι ένα αρκουδάκι που μου έκανε παρέα από το αεροδρόμιο Λάρνακας μέχρι το αεροδρόμιο στην Αθήνα.  Τρύπωσε στο μυαλουδάκι μου, μου μιλούσε όσο έπινα τον καφέ μου κι έτσι γεννήθηκε η ιστορία του.
Μου είπε πως οι αρκούδες ποτέ δεν γιόρταζαν τα Χριστούγεννα!
Απλά επειδή είναι στη φύση τους να κοιμούνται ένα χειμέριο ύπνο!

Έτσι, αυτός, ο Πούπη δηλαδή, βρήκε ένα τρόπο να γιορτάσουν ....

Πολλά είπα! Τα υπόλοιπα στο βιβλίο!

Τις υπέροχες εικόνες έχει δημιουργήσει η Χρίστα Δαμιανού Σταύρου.

Και είναι μια όμορφη έκδοση από τις "Εκδόσεις Ηλία Επιφανίου" με σκληρές εσωτερικές σελίδες
που απευθύνεται κυρίως σε παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας.... μα κα σε μας που δεν θα μεγαλώσουμε ποτέ!
Είναι ... το πέμπτο μου βιβλίο ( ουσιαστικά η 6η έκδοση μιας και ο Ήλιος ο Παραμυθάς κυκλοφόρησε σε 2η έκδοση ).
Τα συναισθήματα μου; Ανάμειχτα ως συνήθως!  Συνειδητοποιώ ότι περνά ο καιρός, μεγαλώνει η οικογένεια των συγγραφικών μου παιδιών. 
Η "εγκυμοσύνη" όση εμπειρία και να έχει κανείς, είναι εγκυμοσύνη.  Λίγο άγχος, λίγο τρέξιμο, προσπάθεια για οργάνωση και όλα αυτά!

Εύχομαι ο Πούπη να δώσει τρυφερές κι όμορφες στιγμές σε πολλά παιδιά!

Καλά Χριστούγεννα!
 

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2016

TELETHON - Παιδική Χριστουγεννιάτικη Θεατρική Παράσταση

 

Παιδική Χριστουγεννιάτικη Παράσταση

«Ο Σκούφος του Άη Βασίλη»

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016, 4μ.μ. ΠΑΝΘΕΟΝ Λευκωσία

Μια γλυκιά ιστορία παρμένη από το ομώνυμο παραμύθι της Όλγας Ρουβήμ, ζωντανεύει από την «Θεατρική Ομάδα Μαθητών, Απόφοιτων και Γονέων του Β’ Δημοτικού Γερίου», την Κυριακή, 18 Δεκεμβρίου στις 4μ.μ. στο θέατρο ΠΑΝΘΕΟΝ, Λευκωσία.

Μια ιστορία γεμάτη φαντασία και περιπέτεια, κι ένα αρκουδάκι που για πρώτη φορά θα ζήσει τη μαγεία των Χριστουγέννων.   

Η τιμή εισόδου είναι 5 ευρώ το άτομο και όλα τα έσοδα θα διατεθούν στο TELETHON. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους τους συντελεστές που εργάστηκαν αφιλοκερδώς και φρόντισαν να καλύψουν τα βασικά έξοδα της εκδήλωσης.

Η διασκευή έγινε από τους: Όλγα Ρουβήμ και Νεόφυτος Νεοφύτου. Τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Νεόφυτος Νεοφύτου. Το βιβλίο ‘Ο Σκούφος του Άη Βασίλη’ το οποίο θα κυκλοφορήσει επίσημα τον Δεκέμβριο, θα διατίθεται στο χώρο της εκδήλωσης, στην τιμή των 10 ευρώ, με αφιέρωμα από την συγγραφέα.

 
Για πληροφορίες και εισιτήρια μπορείτε να αποταθείτε στο 99 122 472.
 
( ή και σε μένα )
 


Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2016

Απρόσμενη Καταιγίδα - Φένιας Κινικλή



Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016 ώρα 19:00

Αχίλλειος Βιβλιοθήκη Λευκωσίας

Κων/νου Παλαιολόγου 30

(έναντι χώρου στάθμευσης ΟΧΙ)

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2016

Ο Σκούφος του Άη Βασίλη - Θεατρική διασκευή


Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ηλία Επιφανίου, εκδομένο θεατρικό έργο, διασκευή του παραμυθιού "Ο Σκούφος του Άη Βασίλη" που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για χριστουγεννιάτικη γιορτή για παιδιά Νηπιαγωγείου ή Δημοτικού.
Το θεατρικό θα ανεβαστεί 11 Δεκεμβρίου 2016 σε θεατρική παράσταση για το Telethon.
Θα ανεβάσω την πρόσκληση εν καιρώ.

Για πληροφορίες στο email μου : neraida.asteriou@gmail.com ή στις Εκδόσεις Ηλία Επιφανίου.

Το χριστουγεννιάτικο παραμύθι ... έρχεται αρχές Δεκεμβρίου!
Θα σας ενημερώσω για τις παρουσιάσεις.

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

Κερύνεια - 1


Διέσχισα με τα πόδια την οδό Λήδρας. Πρωί Σαββάτου.  Ο Δώρος καθόταν στο παγκάκι και με περίμενε.  Με ένα βιβλίο ποίησης στα χέρια. Χαμογέλασε σαν με είδε. Τον χαιρέτησα.

-          Πόσο χαίρομαι! Θα πάμε μαζί να μου δείξεις την Κερύνεια Σου! είπα.

-          Ναι, όμορφα! Όμως θα πάμε ξανά.  Είχες πει ότι θες να δεις τη Δική μου Κερύνεια.  Έτσι πρέπει να ξαναπάμε.

-          Ναι! Θα πάμε!

Περάσαμε το οδόφραγμα και δείξαμε τις ταυτότητές μας. Δεν μου έκανε αίσθηση.  Είναι μια κίνηση που κάνω συχνά στην καθημερινότητά μου. Είχα πάει προετοιμασμένη ψυχολογικά.  Ή αν θες καθόρισα την στάση μου απέναντι στο γεγονός.  Ήταν η πρώτη φορά που θα διέσχιζα την πράσινη γραμμή.  Δεν ήξερα τι συναισθήματα θα είχα.  Έτσι, δεν άφησα μεγάλο περιθώριο. Κυριάρχησε ο ορθολογισμός.   Είμαι μια γυναίκα,  που νιώθω κτητικότητα μόνο για το σπίτι μου, το χώρο μου.  Έβγαλα από πάνω μου τους μανδύες που γράφανε : Πολίτης, πατρίδα, κατοχή, πόνος, απώλεια, δικό μου, δίκιο, σύνορα, σημαίες.

Έτσι κι αλλιώς αποφάσισα αυτό το ταξίδι όταν ο Δώρος μου εξήγησε πράγματα που εγώ για 40+ χρόνια δεν μπήκα στον κόπο να ψάξω και να διαβάσω.  Με το ελαφρυντικό ότι εμένα δεν με ενδιαφέρουν τα πολιτικά.  Μου είχε εξηγήσει για τις συμφωνίες που έγιναν, για το τι μπορώ να περιμένω να αλλάξει στην Κύπρο και τι όχι.  Έτσι, ένιωσα να ζω, ακόμα μια φορά, ένα φιάσκο σε τούτον τον τόπο.

Ήθελα να κάνω αυτή την εκδρομή.  Ζήλεψα που ο Δώρος πήγαινε συχνά στον τόπο του, στα κτήματά του κι εγώ θεωρούσα ότι δεν μπορώ να του κάνω παρέα.  Εξέφρασα το φόβο μου να μεταβώ στα κατεχόμενα, όταν ήδη αποφασίσαμε ότι θα πάμε παρέα. Ο Δώρος γέλασε με την καρδιά του όταν του είπα φοβάμαι. Μόνο που δεν με είπε ανόητη.

Από παιδί, ζώντας το 74 όταν ήμουν γύρω στα 3, με τον τρόπο που επηρέασε την οικογένειά μου το γεγονός και καθόρισε την μετέπειτα ζωή μου, έχοντας μέλος της ευρύτερης οικογένειας αγνοούμενο ακόμα, στο μυαλό μου η λέξη κατεχόμενα έφερνε εικόνες με ένοπλους τούρκους στρατιώτες.

Διασχίζοντας, λοιπόν, το οδόφραγμα, βρέθηκα στη συνέχεια των εμπορικών δρόμων της Λευκωσίας.  Καταστήματα, καφενεία, ταξί, περαστικοί.  Αν ξεχώριζε κάτι ήταν ότι οι λέξεις στις επιγραφές και παντού ήταν τούρκικες.  Ο χώρος ήδη ήταν οικείος.  Το σώμα μου αναγνώρισε τις εικόνες, τους ήχους, την αίσθηση σαν κάτι δικό του.  Σαν να περπατούσα σε μια γειτονιά της ελεύθερης περιοχής. Λευκωσία ή Λάρνακα ή ακόμα και Αθήνα, Ελλάδα, Ιταλία ή κάπου αλλού στη Μεσόγειο.

Αναρωτήθηκα πάλι για την παγκοσμιοποίηση.  Όπου οι ταμπέλες, οι ονομασίες, το στυλ των καταστημάτων, όλα βιομηχανοποιημένα, στημένα με πανομοιότυπο τρόπο.  Που είναι η έκφραση μας;  Σαν να είμαστε καλοκουρδισμένα ανθρωπάκια που ζούμε σε στημένες πλαστικές γειτονιές.  Ούτως ή αλλιώς χωρίς ουσιαστικά να έχουμε ταυτότητα.

Μπήκαμε στο λεωφορείο και ξεκινήσαμε για την Κερύνεια.

Είδα τα τείχη! Είδα την Πύλη της Κερύνειας! Είδα το άστρο της Λευκωσίας, την πίσω του πλευρά! Το είδα! Υπάρχει!

Ο δρόμος προς την Κερύνεια δεν είχε κάτι αξιόλογο, ούτε από τουριστικής ή άλλης άποψης.  Ο Δώρος μου έλεγε ιστορίες, βιώματά του. Μου αρέσει όταν μου εξιστορεί τη ζωή του. Συνειδητοποιώ ότι έχω να κάνω με κάποιον που έζησε τη ζωή του, κατά κάποιον τρόπο, σαν πρίγκιπας.

Τα μάτια μου ήταν συνεχώς καρφωμένα στον Πενταδάκτυλο.  Όσο κυλούσε το λεωφορείο, τόσο πλησιάζαμε. 

Φαντάσου τώρα, μια εικόνα που την βλέπεις 40+ χρόνια από μια Α απόσταση, ξαφνικά «Να κάνεις ζουμ» και να την βλέπεις όλο κι από πιο κοντά.  Ήταν απίστευτα περίεργο συναίσθημα.  Ήταν το «απόμακρο» που δεν μπορώ να πάω, που έγινε «Μπορώ να είμαι εδώ».  Έσπασε ένα «φράγμα».  Και το μόνο που είχε σημασία για μένα εκείνη τη στιγμή ήταν η ελεύθερη διακίνηση.

Είδα τις απότομους βράχους στη ράχη του. Είδα την άγονη γη. Πέρασα από πάνω του, από μέσα του. Σαν εξαγνισμένος. Σαν φάντασμα που σε δέχεται στα σπλάχνα του.

Από την άλλη μεριά άρχισε να πυκνώνει το δάσος.  Ο Δώρος μου είπε για ένα ποταμό που υπάρχει αλλά δεν φαίνεται από το δρόμο.  Είχε πει ότι η γη ανήκε στην οικογένειά του επί τουρκοκρατίας. Ο Προ-προ-προ-πάππος του είχε κάνει συμφωνία να δώσει τη γη όπου ήταν το ποτάμι για να ποτίζεται η Κερύνεια. Κι έτσι γλύτωσε τη ζωή τη δική του και της οικογένειάς του.

Δεν μου έκανε τόση εντύπωση ούτε η πιο δασώδης πλευρά του Πενταδακτύλου, ούτε η απίστευτη θέα της θάλασσας που απλώνεται, ούτε η πυκνοκατοικημένη μοντέρνα πόλη της Κερύνειας.

Η καρδιά μου χτυποκάρδισε όταν αντίκρισα το λόφο που είναι το δάσος του Δώρου. 

-          Να τον λόφο μου, αναφώνησε με τον ίδιο ενθουσιασμό που ένα πεντάχρονο παιδί σου δείχνει το παιγνίδι του.

Ένας λόφος, κάποτε καταπράσινος, τώρα με λίγα δέντρα και κτισμένα στο πλάι και στην κορυφή τσιμεντένια κακόγουστα σπίτια.

Ένας λόφος ανάμεσα στο βουνό του Πενταδακτύλου και στις ακτές της Κερύνειας.  Θα έλεγα πως φάνταζε, στα μάτια της φαντασίας μου, σαν ένας μικρός πλανήτης όπου ο μικρός πρίγκιπας περνούσε τις ώρες του στην απομόνωση, ανακαλύπτοντας τις αξίες της ζωής και την ομορφιά.  Παρέα με τα φίδια και την αγριάδα της φύσης, σκάβοντας σπηλιά για να προστατευτεί, καλλιεργώντας τη γραφή για να βρει την ανάταση του πνεύματος.

Σαν φτάσαμε στην Κερύνεια ο Δώρος μου έκανε ξενάγηση. Εδώ ήταν το Δημαρχείο, εδώ ήταν η αγορά, πιο κάτω το σπίτι μας κτλ.

Ανεβήκαμε σε μια ταράτσα ενός καφενείου.  Υπέροχη θέα! Κάτω ήταν το λιμάνι της Κερύνειας. Μαγεία! Η θάλασσα, τα όμορφα καραβάκια, τα σπίτια, το κάστρο.

Κατεβήκαμε. Πήγαμε στο κάστρο. Μεγαλόπρεπο και πολύ έξυπνα αρχιτεκτονικά σχεδιασμένο.  Είδα τις τούρκικες σημαίες στο κάστρο.  Και πιο κάτω επιγραφές που έλεγαν για την ιστορία του κάστρου 1190 …

Μου φάνηκε γελοίο το γεγονός ότι το ύφασμα προσπαθεί να υπερβεί την πέτρα. Άνισοι υλικοί κανόνες. Φαντάστηκα σημαίες να αλλάζουν – σημαίες που είχα δει και μέσα στο κάστρο σε ένα δωμάτιο που έδειχνε στολές στρατιωτών και σημαίες.  Λουζινιανοί, Άγγλοι, οθωμανοί κτλ.  Φαντάστηκα λοιπόν τις σημαίες να τις σκίζει ο άνεμος και να γίνονται κομματάκια στους τοίχους του κάστρου. Λάτρεψα ακόμα μια φορά τα κτίσματα.  Τα κτίρια που έχουν ψυχή.

Είδαμε το καράβι της Κερύνειας και τα αρχαία αγγεία.  Στις βιτρίνες, στο μικρό μουσείο, υπήρχαν αγγεία που είχε η οικογένεια του Δώρου και τα έδωσε στο κράτος.

-          Όλγα, τούτα είναι τα αγγεία μου.  Έλα να τα δεις! Δεν είναι όμορφα; Μα κοίτα τις δακρυρόες μου!

Ήπια πορτοκαλάδα. Χρειαζόμουν να νιώσω τόνωση.  Ο Δώρος καφέ.  Απολαύσαμε τη σκιά στην αυλή του κάστρου.

Ένιωθα ακόμα να είμαι σαν την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων.  Ήμουν σε ένα κομμάτι της Κύπρου. Τον λατρεύω τον τόπο μου.  Νιώθω την αύρα που έχει το χώμα, οι μυρωδιές, ο τόπος.

Αργότερα πήγαμε για καφέ στο ξενοδοχείο Dope.  Εκεί ο Δώρος ήταν εγκλωβισμένος για 1 ½ χρόνο με 1800 άλλα άτομα.

Ένιωθα κοσμοπολίτικα στο τραπεζάκι του καφέ του ξενοδοχείου, δίπλα στη θάλασσα της Κερύνειας.  Σαν να βρισκόμουν οπουδήποτε στον κόσμο που είναι τόσο όμορφα.

Κοίταζα τους ανθρώπους σε όλη τη διαδρομή.  Ένιωθα ασφάλεια.  Παρατηρούσα πρόσωπα και εντόπιζα διάφορες «φυλές τούρκων».

Εδώ στο ξενοδοχείο είχα δει να περνά από την βεράντα ένας κύριος που ήταν η τρίτη φορά που τον έβλεπα από την ώρα που κατεβήκαμε στην Κερύνεια.  Ήταν ξανθός, γοητευτικός με γαλάζια μάτια.  Ήταν η μόνη στιγμή που ένιωσα ανασφάλεια γιατί το δημιουργικό μου μυαλό άρχισε να στήνει σενάρια ότι με παρακολουθούσε μιας και ήταν η πρώτη φορά που πατούσα το πόδι μου εκεί.  Φυσικά δεν υπάρχει ούτε επιβεβαίωση , ούτε διάψευση της θεωρίας μου. 

Αργότερα περιπλανηθήκαμε στο λιμάνι.  Φτάσαμε εκεί περνώντας από την Τρυπητή, ένα στενό δρομάκι που καταλήγει στο λιμάνι και λένε ότι όποιος το περάσει θα ξαναέρθει στην Κερύνεια.

Αναρωτιόμουν συνεχώς τα γιατί.  Το γιατί να μην απολαμβάνουμε τον τόπο μας.  Ήμουν στην Κύπρο! Στην Κύπρο μου! Γιατί να αφήνουμε τα κουρέλια να νικάνε τις πέτρες;  Όπως λέει και ο Δώρος: Ο Θεός μας δάνεισε ένα κομμάτι γης για να ζήσουμε λίγα χρόνια. Κι εμείς νιώθουμε ότι είναι δικά μας στους αιώνες.

Αναρωτήθηκα ποιοι είναι οι εχθροί μας.  Και δακτυλόδειξα όλους εκείνους που μας εμπαίζουν, μας πουλούν ψευδαισθήσεις και απομυζούν τη σύντομη ζωή μας. Με όποια ιδιότητα – καπέλο – εξουσία- δικαίωμα κι αν έχουν.

Θα ξαναπάω.  Έχω ακόμα στο πρόγραμμα τόπους που θέλω να με αξιώσει ο Θεός να δω.

Και θέλω να γράφω.  Γι αυτά και για άλλα.  Για σημαντικά ή ασήμαντα.  Επειδή ζω σε αυτή τη γη, τον τόπο τούτο.  Με τα καλά και τα κακά. Και βρίσκω νόημα και αλήθειες μέσα από αράδες πεταγμένες στη ψυχή.  Είτε δικές μου είτε άλλων.

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016

Ο Σκούφος του Άη Βασίλη!



Είμαι ενθουσιασμένη!  Από χτες, έχω στα χέρια μου το δείγμα για το νέο μου χριστουγεννιάτικο παραμύθι, "Ο Σκούφος του Άη Βασίλη". Την υπέροχη εικονογράφηση έχει κάνει η Χρίστα Δαμιανού Σταύρου!

Με εκπλήσσει το ότι, όσα βιβλία κι αν εκδώσει ένας συγγραφέας, έχει πάντα την ίδια αγωνία, για να πάνε όλα καλά.  Και ο ενθουσιασμός, όταν πάρει στα χέρια του το βιβλίο που έχει φανταστεί, δεν περιγράφεται!

Περιμένουμε τα βιβλία σε ένα μήνα περίπου... όμως ο Πούπη, ο μικρός μου ήρωας, έχει αρχίσει να ψάχνει αγκαλίτσες για να τον ζεστάνουν και να χαρίσει το νάζι και την τρυφερότητα του.

Μιας και πλησιάζουν οι γιορτές κι όλοι έχουμε να κάνουμε δωράκια σαν άτομα ή σαν σχολεία ή νηπιαγωγεία ή σαν ομάδες... αν θυμηθείτε τον Πούπη μου και θέλετε να τον γνωρίσετε, στείλτε μου ένα μήνυμα στο neraida.asteriou@gmail.com

Να μην ξεχάσω να σας πω ότι μπορώ να προσφέρω κι ένα θεατρικό, βασισμένο στο Σκούφο του Άη Βασίλη, που είναι ιδανικό για χριστουγεννιάτικη γιορτή!






Παρασκευή 22 Ιουλίου 2016

Αν και είναι καλοκαίρι....

... περιμένω τα Χριστούγεννα!


- Πόσα πολλά δώρα, μαμά!
- Ο Άγιος Βασίλης αγαπά όλο τον κόσμο!
- Εγώ αγαπώ πολύ εσένα, μανούλα!
- Αχ! Μικρό μου!
-Φέτος θα είναι τα καλύτερα Χριστούγεννα!





Παρασκευή 15 Ιουλίου 2016

Τετάρτη 13 Ιουλίου 2016

Παρουσίαση Κυπρίων Λογοτεχνών κι Έκθεση Βιβλίου


Ο Δήμος Λιβαδιών είχε την ιδέα, μέσα στα πλαίσια των πολιτιστικών του εκδηλώσεων για το Καλοκαίρι 2016, να φιλοξενήσει σε μια εκδήλωση Κύπριους Συγγραφείς και να οργανώσει μια έκθεση με τα βιβλία τους κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης.

Θα χαρούμε πολύ να σας δούμε και να γνωριστούμε.
 
Μυρούλλα Μαππούρα

    Μιράντα Σιδερά

Σταύρος Χριστοφόρου

Δημήτρης Αλεξόπουλος

Κούλα Γενάρη

Παρασκευάς Χαραλάμπους

Μάρλεν Λόντου Διονυσίου

Γιάννος Λαμπής

Ιφιγένεια Μετόχη

Αθως Χατζηματθαίου

Έφη Ταμπουρίδου

Μαρία - Ιζαμπέλ Αχιλλέως

Χρυστάλλα Ελευθερίου

Ανδρέας Καπανδρέου 


Μαρία Παπαστεφάνου 
 


Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016

Εγώ

Κάποτε ήμουν μια Άλλη
Έχει φύγει εδώ και χρόνια.
Άλλοτε αναπολώ την τρέλα της
Το πείσμα και το θέλω της.
Η Άλλη κρύφτηκε
Πίσω από σημάδια παλιά.
Μικρά ξεχασμένα αναμνηστικά
Του έρωτα την πρώτη ζάλη.
Σε μια καλημέρα
Που ήταν αρκετή για να μοιραστεί η αγάπη.
Και τώρα είμαι η Εγώ.
Μια νέα ύπαρξη
Στο χιόνι που απλώνεται μπροστά μου.
Χωρίς δρόμους χαραγμένους.
Και χωρίς εσένα πια.
Αλήθεια, ποια να είναι η Εγώ;
(C) Εγώ
9/6/16

Δευτέρα 23 Μαΐου 2016

Πέμπτη 5 Μαΐου 2016

... στο κάστρο της δημιουργικότητας...


-Άγιε Βασίλη,  έλα να δεις!
- Τι τρέχει;
- Η Όλγα και η Χρίστα έχουν μπει στο κάστρο της δημιουργικότητας.
Έχουν κλείσει και την πόρτα.
- Χο! Χο! Είμαι σίγουρος ότι κάτι σκαρώνουν.
- Και πότε θα το μάθουμε, Άγιε Βασίλη;
- Υπομονή ως τα Χριστούγεννα!


Κυριακή 3 Απριλίου 2016

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Καλημέρα

Καλημέρα,

ήθελα να σου γράψω σήμερα.
Νιώθω ότι δεν γράφω πολλά, ότι σας έχω παραμελήσει ή σας γυρίζω την πλάτη.
Καμιά φορά ή μάλλον πολύ συχνά, εκπλήσσομαι από τις συμπεριφορές και την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων. 
Για παράδειγμα, εκπλήσσομαι για το ότι υπάρχουν άτομα που συνεχίζουν να μπαίνουν εδώ σε αυτό το χώρο εδώ και χρόνια.
Σταθερά.
Να αφήνουν μηνύματα που άλλοτε δημοσιεύω κι άλλοτε όχι.
Αλλά αυτό δεν τους νοιάζει,
Ή δεν τον νοιάζει για να γίνω ακόμα πιο συγκεκριμένη.

Εκπλήσσομαι που όσο και να δουλεύω τον εαυτό μου και το μέσα μου, αναγνωρίζω ότι είμαι αδιόρθωτη.  Ότι, μου βγαίνουν ίδιες συμπεριφορές, ίδιες άμυνες, ίδιες ανάγκες μεταμφιεσμένες με άλλο μανδύα κάθε φορά.

Θαυμάζω το κουράγιο μου να κάθομαι να ασχολούμαι μαζί μου και να προσπαθώ να με καταλάβω, να βρίσκω τα θέματα που με κρατάνε πίσω, τους κόμπους της ψυχής και να τον λύνω ένα ένα.
Και πάλι από την αρχή.

Ξέρω, πως έπρεπε να σταματήσω αυτό το παιγνίδι από καιρό.
Όμως, είναι τόσο εθιστικό και ναρκισιστικό.  Και μαθαίνω τόσα για μένα και τους άλλους.
Με οδηγούν κάθε φορά σε περισσότερη γνώση.  Σε νέα βιβλία, σε άλλους ανθρώπους και απόψεις.

Αν με ρωτήσεις γιατί θέλω να βλέπω, γιατί θέλω να βλέπω τις εικόνες μέσα στους ανθρώπους, δεν έχω απάντηση.

Απλά ίσως μου αρέσει, μου δίνει απόλαυση.

Έβλεπα μέσα μου εικόνες σήμερα.
Μια εικόνα που έχω στήσει ίσως ή που είναι η αλήθεια μου τελικά.
Όμως την αναγνωρίζω σαν ψυχοσύνθεση και είμαι πια έτσι, έτσι θέλω να είμαι κι έτσι θέλω να μείνω.
Είναι υγιές!
Κάτσε να βρω κανένα σχήμα στο internet να σου βάλω να δεις γιατί δεν νομίζω ότι με λέξεις, χωρίς να είσαι μπροστά μου να μπορώ να σου ζωγραφίσω ή να δεις τις κινήσεις που κάνουν τα χέρια μου ( πληθωρική έκφραση ) όταν μιλώ, να μπορεσω να σου εξηγήσω.

Ξέρω πως μπορεί να μην σε νοιάζει ουσιαστικά, αλλά έχω την ανάγκη να το κάνω.
Για μένα!
Απλά για μένα!

Τελικά, δεν βρίσκω αυτό που θέλω.
Και βαριέμαι να το ψάξω περισσότερο.
Ίσως, να μην έχει και σημασία.

Φιλιά,
Καλή μέρα να έχεις!
 

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2016

2ο Φεστιβάλ Νεράιδων



Το 2ο Φεστιβάλ Νεράιδων επιστρέφει και φέτος στο Βοτανικό Πάρκο Cyherbia στο Αυγόρου το διήμερο 26 & 27 Μαρτίου
Νεράιδες, ξωτικά, πρίγκιπες και πριγκίπισσες, ιππότες και πειρατές: κοπιάστε! Το 2ο Φεστιβάλ Νεράιδων στην Κύπρο διοργανώνεται ξανά στο Βοτανικό Πάρκο Cyherbia στο Αυγόρου, το σαββατοκύριακο 26 & 27 Μαρτίου.
Ντύσου σαν τον αγαπημένο σου χαρακτήρα από παραμύθι και απόλαυσε μια μέρα γεμάτη περιπέτεια και μαγεία στο φυσικό περιβάλλον του βοτανικού πάρκου.
Δραστηριότητες και παιχνίδια για όλη την οικογένεια στον βοτανόκηπο, Λαβύρινθο και Μαγικό Δάσος, όπως: Ανακάλυψε τα Μαγικά Βασίλεια των Νεράιδων, λύσε τα αινίγματα των ξωτικών στον Λαβύρινθο, μονομαχία με τον Ιππότη, βρες τους πολύτιμους λίθους, κάνε μια ευχή στο Μαντείο, και λάβε μέρος στο ζωντανό παραμύθι με την Νεράιδα του Δάσους!
Οι δραστηριότητες θα γίνονται όλη μέρα από τις 9:30 μέχρι τις 18:00.
Οι ώρες για το παραμύθι είναι: 11:00, 12:30, 14:00, 15:30, μην το χάσετε!
Είσοδος 6 ευρώ ανά άτομο με δωράκι για κάθε παιδί και δωρεάν τσάι νεράιδων. Παιδιά κάτω των 3 δωρεάν. Τελευταία είσοδος 16:00.
Θα γίνει διαγωνισμός για την καλύτερη στολή, για ενήλικες και για παιδιά.
Πληροφορίες: www.cyherbia.com & τηλ. 99915443
Το πάρκο βρίσκεται στον δρόμο Ορμίδιας-Αυγόρου.


Θα έρθετε να πάμε;;;;

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2016

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2016

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2016

Μου αρέσεις VS Σε ανέχομαι

Υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά τους γουστάρουμε.
Και άνθρωποι που τους ανεχόμαστε με ευγένεια.

Υπάρχουν καταστάσεις που πραγματικά τρελαινόμαστε.
Και καταστάσεις που τις ανεχόμαστε και κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε με χαμόγελο.

Οι μόνοι που μπορούμε να ξέρουμε την αλήθεια για κάθε κατάσταση είμαστε εμείς.

Οι άλλοι μεταφράζουν τη συμπεριφορά μας με τα δικά τους κριτήρια.



Είναι το πιο αυτονόητο πράγμα.  Κι όμως με εκπλήσσει κάθε φορά που μπορεί να ακούσω:

- Μα... σου άρεσε τόσο πολύ το Α.  Γιατί σταμάτησες;


Και σε τέτοιες περιπτώσεις επιλέγω τη σιωπή και δυο απλές κουβέντες.

Ας κάνουμε όλο περισσότερα από όσα μας αρέσουν και ας ανεχόμαστε λιγότερο.

Καλό απόγευμα! Πάω pilates! Γιουπιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι Γουστάρωωωωωωωωωωωωωωωωωωω

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2016

Ξέρεις,...


Ξέρεις, μόλις με έκανες να συνειδητοποιήσω για ακόμα μια φορά ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο.  Όχι πως δεν το ήξερα. Μα η επιβεβαίωση πάντα χρειάζεται.  Η ακόμα η ασφάλεια ότι το σύμπαν και ο Θεός με φροντίζουν. 
Όπως εκείνο το βράδυ που είχες τα εγκαίνια κι εγώ πιεσμένο πρόγραμμα και όμως ήρθα. Με όλη μου την αγάπη κι όλο το κέφι.

Νόμιζα πως ήταν απλά μια όμορφη στιγμή.  Κι όμως!

Η αλλαγή άρχισε από εκείνο κιόλας το βράδυ. 
Δυο κλήσεις στο κινητό μου.

Η μια αναπάντητη.
Την άλλη την απάντησα.

Εκεί το ίδιο βράδυ στην αυλή σου.
Αυτές οι κλήσεις έφεραν αλλαγές στη ζωή μου. 

Και ήρθαν κι άλλες αλλαγές.
Όπως εκείνο το απόγευμα που έσβησα μπόλικες φωτογραφίες από τον υπολογιστή μου. Και αναμνήσεις μαζί.

Ξέρω ότι δεν είχες ιδέα ή δεν έκανες κάτι κι όμως κατά κάποιο τρόπο η παρουσία και η ενέργειά σου βοήθησαν να μεταβώ σε μια νέα κατάσταση.
Κατάσταση αναγέννησης.  Στην οποία κατά περίεργο τρόπο βοήθησε ο μονόλογος που γράψαμε μαζί.

Ξέρεις, είναι πολύ πολύ όμορφο να μπορείς να μοιράζεσαι με κάποιο άτομο την λεκτική σου έκφραση.  Όχι απλά να πεις αυτό που νιώθεις, αλλά να παίξεις με τις λέξεις και τις έννοιες σαν να είναι παιγνίδια.  Να ανακατέψεις φωνήεντα και σύμφωνα σαν να είναι χρώματα σε καμβά.  Αυτό ίσως τελικά μόνο μεταξύ συγγραφέων μπορεί να γίνει.  Χωρίς να θέλω να βάζω ταμπέλες.  Ειδικά αυτήν του συγγραφέα.  Δεν την ορίζω όμως σαν ιδιότητα.  Αλλά σαν τρόπο έκφρασης και κυρίως σκέψης όπου στην παρουσία σου βγαίνει στο μεγαλείο της. 
Δεν σου κρύβω πόσο λατρεύω τις γραπτές ειδικά συνομιλίες.  Όπου οι ατάκες φτιάχνονται αβίαστα και το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός είναι στο μεγαλείο τους.  Είναι από τα "παιγνίδια" που πραγματικά μου έχουν λείψει όσο τίποτα άλλο. 

Συμπεριλαμβάνουν την τρέλα, την ελευθερία και την ανευθυνότητα κυρίως.  Όπως την κίνησή μου να γράψω τώρα αυτά που μου έρχονται στο μυαλό, στη δική μου "γλώσσα", πράγμα που αποφεύγω να κάνω.
Μου λείπει η ανευθυνότητα της δημιουργίας.  Οι λέξεις που τρέχουν στο πληκτρολόγιο ή στα τετράδια χωρίς καμία λογοκρισία και χωρίς κανένα άλλο στόχο πέρα από το απλά να δημιουργήσουν αισθήσεις και να αγγίξουν νευρώνες, θύμησες, συναισθήματα. Να δημιουργήσουν εντυπώσεις που μπορεί να μην είναι καν αληθινές. Αλλά αυτό δεν έχει καμία μα καμία σημασία.

Όπως σου έλεγα νωρίτερα, για να ολοκληρώσω τη στιγμή της ανευθυνότητας και να επιστρέψω στην καθημερινότητα που με πνίγει με ευθύνες, θέλω πολύ να γράψω εκείνο το βιβλίο.  Εκείνη την "ποιητική συλλογή" σε όποια μορφή.  Έχω το εξώφυλλο, την ιδέα, τη διάθεση.  Έχω ανάγκη από μούσες ( μουσάτους ή όχι ). 
Κι όπως βλέπεις δεν κρατήθηκα και φώναξα αυτό που χρειάζομαι.  Τώρα απλά περιμένω από το σύμπαν να το στείλει.

Εσύ έχεις απλά ξεκλειδώσει την ροή των λέξεων.

Σ' ευχαριστώ!

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2016

Ωριμότητα

Στα 44 μου άρχισα επιτέλους να ωριμάζω.



Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2016

Καλή Χρονιά!

Καλή και όμορφη χρονιά να έχουμε!

Το 2016 είναι ένα έτος στο οποίο οι περισσότεροι, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, έχουμε  φορτώσει πολλές προσδοκίες.

Ένας από τους στόχους της χρονιάς είναι να γράφω περισσότερο στο blog.
Γενικά να γράφω περισσότερο και να μιλώ λιγότερο.

Ο Άγιος Βασίλης μου έχει φέρει κι ένα ημερολόγιο για να μπορώ να οργανώνω το χρόνο μου.
Με την οργάνωση έχω περίεργη σχέση.  Παθιασμένη κατά διαστήματα και σχέση μίσους κατά άλλους καιρούς.

Αν ρωτάς αν έχει αλλάξει κάτι ουσιαστικό στη ζωή μου τη χρονιά που πέρασε θα σου έλεγα πως ναι!

Πρώτα από όλα άρχισα γυμναστική! Πιλάτες!
Τη λατρεύω! Ξυπνώ το πρωί και περιμένω την ώρα να πάω στο μάθημα. Μόνο 2 φορές τη βδομάδα από 1 ώρα. 
Αν με διαβάζεις θα έχεις δει ότι κατα διαστήματα δοκίμασα γυμναστική στο σπίτι ή περπάτημα.
Όταν ήμουν νέα ( γκούχου ) πήγαινα γυμναστήριο και πάλι περνούσα καλά.  Μετά δεν έβγαινα με τον χρόνο και τις υποχρεώσεις.
Ένας από τους λόγους που μου αρέσει το πιλάτες είναι ότι είμαι ξάπλα βρε παιδί μου!
Μα ξέρεις τι απόλαυση είναι να αρχίζει η γυμναστική με ένα καλό τεμπέλιασμα στο χαλάκι στο πάτωμα;
Ξεκίνησα τον Σεπτέμβριο. Και τώρα, μετά από 3 μήνες νιώθω ήδη πολύ πιο δυνατό το σώμα μου.  Ειδικά την πλάτη και τα πόδια μου.  Μειώθηκαν πόνοι που είχα στην μέση και τα γόνατα.
Και ... ξέρεις τι ωραίο πράγμα είναι να μπορείς να σηκωθείς το πρωί και να σταθείς στα πόδια σου!  Χωρίς να τρικλύζεις;
( Μη γελάς! Σε βλέπω! )

Και τώρα που λέμε πρωί, κάτι άλλο που άλλαξε στην ρουτίνα μου είναι το πρωινό ξύπνημα.
5:30 η ώρα κτυπά το ξυπνητήρι! Μέχρι τις 5:40 σηκώνομαι!
Πάνε οι παλιοί καλοί καιροί που χρειαζόμουν 4 ξυπνητήρια και μπόλικο χουζούρεμα.
Αχ καημένη Βασίλισσα Χουζουρίας, τι σου έμελλε να πάθεις;

Μια από τις πιο όμορφες στιγμές της μέρας είναι το χάραμα.
Το σκοτάδι, η απόλυτη  ησυχία, η μέρα που ξεκινά αργά κι όμορφα. Με τις δικές της μυρωδιές και τους δικούς της ήχους και ρυθμούς που σιγά σιγά γίνεται αυγή.
Το φεγγάρι και ο αυγερινός λάμπουν όσο σε καμιά άλλη στιγμή της μέρας.

Κι έχω την χαρά να τα απολαμβάνω όλο και περισσότερο.

Για να πω και το ήμαρτον μου, ακόμα, μόνο από ανάγκη ξυπνώ τόσο πρωί.

Ελπίζω σε μια μέρα που θα ξυπνώ από τις 5:30 από επιλογή κι ευχαρίστηση!

( Μπππρρρρρ sounds scary! )