Άμορφη ομορφιά της ύπαρξής μας
Χωρίς κανόνες κι έννοιες που καταλαβαίνει το μυαλό.
Άυλο χτυποκάρδι ενός χορού
που μόνο η καρδιά νιώθει το ρυθμό.
Ψάχνω τη γυναικεία μου μορφή που έχω χάσει
μες των ματιών σου τη γλύκα.
Γυρνώ σαν φάντασμα στις αναμνήσεις
ενός κρότου που προκαλεί ανατριχίλα.
Νεράιδα.
Εμπνευσμένο από το ποίημα του φίλου patiniou.
Χωρίς κανόνες κι έννοιες που καταλαβαίνει το μυαλό.
Άυλο χτυποκάρδι ενός χορού
που μόνο η καρδιά νιώθει το ρυθμό.
Ψάχνω τη γυναικεία μου μορφή που έχω χάσει
μες των ματιών σου τη γλύκα.
Γυρνώ σαν φάντασμα στις αναμνήσεις
ενός κρότου που προκαλεί ανατριχίλα.
Νεράιδα.
Εμπνευσμένο από το ποίημα του φίλου patiniou.
12 σχόλια:
Καλημέρα! Εγω γιατί συμπεραίνω από αυτά τα πολύ όμορφα λόγια που διάβασα ότι είσαι ερωτευμένη; Λάθος μου;;;
axaxxaxaxa
Με έκανες και γέλασα πρωί πρωί.
Ναι σωστά υπέθεσες, εν μέρη...
Διαβάζοντας το ποιήμα του Πατίνιου μου έφερε αναμνήσεις του έρωτα...
Τουλάχιστον κάποτε ερωτεύτηκα :-P
ναι...οταν σπαζει η καρδια ο κροτος της δεν μενει ποτε στην σιωπη!οπως και ο ερωτας που δεν μπορει τη σιωπη..."ερωτευτηκα μια φορα..."ο ερωτας ειναι παντου!δυστηχως ομως εμεις μενουμε εκει...στον ΕΝΑ...ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ...και ας μην αξιζε,και ας μας εκανε κομματια...να βρεις το αλλο σου μισο,αυτο που σε εκανε να ζεις!"η ευτυχια βρησκετε στο υψος το δικο σου...μην ψαχνεις αλλου...πικρα παντου!!!"ΚΡΑΤΑ ΓΕΡΑ!
Ευχαριστώ Ανώνυμε!
Πολύ όμορφο το σχόλιο σου.
Το θέμα είναι να βρούμε την άμορφη ομορφιά! Που είναι πιο πίσω κι απο συναισθήματα κι από έρωτα.
Να δούμε πέρα από μορφές και αισθήσεις.
Εκεί είναι η ευτυχία :-)
:-)
αμα κοιταξεις βαθεια μεσα σου θα τα βρεις."περα απο μορφες και αισθησεις"υπαρχει μονο η ψυχη!και αυτην καλη μου δεν στην οριζει κανεις!μοναχα εσυ!να πιστευεις...μην την αφησεις μονο σε αυτον το κοσμο να περιπλανιετε...πολλοι λενε πως η ευτυχια ειναι στιγμες.ΟΧΙ!Η ευτυχια ειναι η απολυτη νινεμια της ψυχης...η σιωπη της ψυχης!οταν πας για υπνο και οταν ξυπνας το πρωι να μην εχεις εναν κομπο στην καρδια και ενα βαρος στην ψυχη...αυτο ειναι ευτυχια!και μονο η καθαροτητα της ψυχης μας"περα απο μορφες και αισθησεις"ειναι δυνατον να μας την δωσει!η ομορφια δεν ειναι αμορφη...εχει παντα μορφη...και ειναι η μορφη η δικια μας!
Πατίνιο,
η φιλία εμπνέει και εμπνέεται λέει μια φίλη μου :-)
Ανώνυμε,
Ωραία τα λες, χαίρομαι που η έμπνευση προχωρά :-)
Συμφωνώ.
Αναφέρομαι στην ομορφιά της ψυχής που δεν χρειάζεται μορφή... Η τουλάχιστον έτσι το νιώθω εγώ... ίσως χρειάζεται να έχουμε άλλα αισθητήρια ανοιχτά για να την νιώσουμε.
καταρχας να σε ευχαριστισω που με εβαλες στην συτροφια σου,αν και "αγνωστη".εχω προβλημα με το ονομα μου και αν και εβαλα ονομα μπλοκ ψευδωνυμο μου βγαζει αμα με ψαξει καποιος το ονομα μου και δεν θελω.που θα παει...θα τα καταφερω καποια στιγμη!παντα λεω πως για οτι νοιωθουμε δεν φταιμε και πως φταιμε μονο για τις πραξεις και τα λογια μας.ναι εχεις δικαιο...περα απο τα τετρημενα αισθητηρια πρεπει να βρουμε αλλα!εισε μια και μοναδικη!φτιαξε δικα σου...μοναδικα!να μην μπορει αλλος να τα συκρινει η' να στα παρει.χαθηκαμε στα ορατα και στα υπαρκτα.οπως η ζωη μας...χαμενη μεσα στους επαναλαμβανομενους κυκλους!τι να πω πια;και εγω καμενη ειμαι!
Καλωσόρισες στην παρέα μας....
Σε ένα κείμενο που μιλά για "Άμορφη ομορφιά".
Οπόταν το όνομα και τα στοιχεία σου δεν παίζουν κανένα ρόλο, μιας κι από αυτό το άψυχο εργαλείο καταφέραμε να επικοινωνήσουμε.
Νιώθω ότι η ύπαρξή σου σήμερα ήταν μια επιβεβαίωση αυτών που ήθελα να εκφράσω :-)
Σε ευχαριστω απο τα βαθυ της ψυχης μου...θα σε μοιραζομαι...οσπου να βρω"ταυτοτητα" θα τελειωνω με το"κρατα γερα".ΚΡΑΤΑ ΓΕΡΑ λοιπον!!!
"Γυρνώ σαν φάντασμα στις αναμνήσεις
ενός κρότου που προκαλεί ανατριχίλα".
Ο ναυτικός, όπως εγώ, δεν γυρνάει στις αναμνήσεις, ζει μ' αυτές.
Στο καράβι δεν υπάρχει παρόν όσον αφορά αυτά που αγαπάει. Ζει με εικόνες του παρελθόντος ελπίζοντας στο μέλλον, την ώρα του νόστου.
Και ο κρότος της μοναξιάς, δεν προκαλεί μόνο ανατριχίλα (αν και έχει γίνει συνήθεια) αλλά έχει ήχο οπλοπολυβόλου που κρατάει μήνες.
Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά.
Χρόνια πολλά Chrisgio. Καλή Χρονιά και καλά ταξίδια!
Έδωσες μια συνέχεια και μια άλλη διάσταση στην έμπνευση.
Αυτός ο κρότος, άλλοτε ηδονικός κι άλλοτε βασανιστικός... Νιώθω ότι θα συνηθίσω να ζω με αυτόν στα αυτιά της καρδιάς μου.
Μου αρέσει το blog σου. Μας ταξιδεύεις μαζί σου. Θα του αφιερώσω περισσότερο χρόνο :-)
Δημοσίευση σχολίου