Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

Γράφω...


Ξεκίνησα να γράφω εδώ και 10+ χρόνια.

Πήρα το μαγικό κλειδί που μου χάρισε η νεράιδα της έμπνευσης,
ξεκλείδωσα την καρδιά,το μυαλό κι τις αισθήσεις κι άρχισα να δημιουργώ!

Παραμύθια!

Μέσα από τα συναισθήματα, τη φαντασία και την πραγματικότητα του κόσμου γύρω μας.

"Κι α σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές
είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα"

Γράφει ο Σεφέρης στον "Τελευταίο Σταθμό".

Από το πρώτο παραμύθι που έγραψα ονειρεύτηκα να έχω ένα βιβλίο δικό μου!
Ήταν κάτι φανταστικό! Κάλυπτε την ανάγκη μου για εκείνο το "κάτι"που έλειπε
από τη ζωή μου. Το κάτι ουσιαστικό που κάνει ένα
άνθρωπο να βρει τον προσωπικό προορισμό του στη ζωή.

Ένα βιβλίο με παραμύθια, εκτός από του ότι θα γέμιζε τη ψυχή μου,θα έφτανε και στα παιδιά!
Ήθελα να δώσω! Χαρά, ενθουσιασμό, και μηνύματα αγάπης.  Λέξεις,  εικόνες.
Αυτές που θα ήθελα εγώ να είχα μεγαλώνοντας... αυτά που βλέπω    γύρω μου...
Αυτά που μου δίνουν κουράγιο να ξυπνώ το πρωί χαμογελώντας και να σκέφτομαι πόσο όμορφη είναι η ζωή!
 Όπως κι αν είναι! Πάντα       υπάρχει ο τρόπος να δούμε την ομορφιά της αγάπης!
Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια συγγραφής, έζησα μαγικές στιγμές.
Ενθουσιασμού, συγκίνησης, περηφάνιας, τιμής, αγάπης, αγκαλιάς,   ευλογίας...
Ω! Είναι τόσες πολλές οι στιγμές ευλογίας...

Σαν την αποψινή... ένα τηλεφώνημα απρόσμενο.. από άγνωστο αριθμό.

- Ναι καλησπέρα. Είμαι η μητέρα ενός κοριτσιού που διαβάζει αυτές τις μέρες το βιβλίο σας
"Ήλιος ο Παραμυθάς".  Συγνώμη που ενοχλώ... έψαχνα στοιχεία για το βιογραφικό σας και επειδή
δεν μένουμε σπίτι αυτές τις μέρες... ξέρετε μας έχουν διαρρήξει το σπίτι.
Η μικρή είναι πολύ αναστατωμένη και κάθε βράδυ διαβάζουμε το βιβλίο σας, που το πήρε από τη
βιβλιοθήκη του σχολείου.  Το διαβάζουμε και κοιμάται και δεν το αποχωρίζεται.
Ήθελα να σας ευχαριστήσω.  Συγνώμη που ενοχλώ...

Συζητήσαμε λίγο.

Ο Ήλιος πρόσφερε τη ζεστασιά του.  Όχι εγώ... Ο Ήλιος... Όσο παράξενο κι αν ακούγεται.
Με προσέχει! Όλα αυτά τα χρόνια με προσέχει. Μου χαρίζει όμορφες στιγμές και είμαι τόσο
μα τόσο χαρούμενη όταν οι στιγμές χαράς   μοιράζονται.  Όταν παιδικά χαμόγελα ζωγραφίζονται
σε προσωπάκια και οι ηλιαχτίδες σκορπούν για λίγο τη στεναχώρια, το φόβο , τον  πόνο.

Πάντα μα πάντα βγαίνει ο ήλιος... μετά από κάθε βροχή...






6 σχόλια:

ruth_less είπε...

Υπέροχο!! Ζεστό σαν Ήλιος!!
Η καλύτερη επιβράβευση σου Νεράιδα μου...!!
Μα τι όμορφο, πραγματικά..

Rania είπε...

:)))
τι γλυκό!

Nonis είπε...

εν μεγάλη δύναμη για να συνεχίσεις, για να προχωράς μες τη ζωή... :)

να κάμνεις τον άλλο να μεν νοιώθει μόνος του... :)

Neraida είπε...

Ευχαριστώ για τα γλυκά σας λόγια!

Νόνη, ναι... κάποιοι χρειαζόμαστε λόγω ύπαρξης για να μπορούμε να προχωράμε...

TwistedTool είπε...

Οι όμορφοι άνθρωποι σκορπούν την ομορφιά σε ό,τι αγγίξουν. Εν θα μπορούσες να αποτελείς εξαίρεση, αγαπημένη μου :)

Neraida είπε...

TT εκοτσιήνησα.