Περπάτημα - Μέρα 9η

Νυχτερινό περπάτημα ψες.
Λατρεύω τις νύχτες του καλοκαιριού.
Λες και ανοίγουν οι ψυχές μας κι απλώνονται κάτω απ' τα αστέρια.

Περπατούσα και κοίταζα τις πόρτες των σπιτιών.
Ξύλινες
Σιδερένιες
Αλουμίνιο
Μεγάλες
Μικρές
Απλές
Διακοσμιμένες
Σκαλιστές
Πολύχρωμες
Μονόχρωμες....

Μ' αρέσουν οι παλιές πόρτες. Μου δίνουν την αίσθηση ότι σαν τις περάσω
θα βρεθώ σε ένα μαγικό εσωτερικό κήπο ενός σπιτιού γεμάτου ζεστασιά.

Ψες πολλοί άνθρωποι κάθονταν στις βεράντες τους. Καλοκαίρι, μουντιάλ.
Οι περισσότεροι έβλεπαν ποδόσφαιρο απολαμβάνοντας μπύρες.
Άλλοι έπαιζαν με τα παιδιά τους στη βεράντα.

Ο κύριος Αντρέας καθόταν στη βεράντα και χαλάρωνε.
Παντρεύει το γιο του σήμερα.

Η κυρία Μαρία περιποιόταν τον κήπο της. Εκμεταλλεύτηκε τη δροσιά της νύχτας.

Η κυρά Ελλού ξάπλωνε στην αναπαυτική και έβλεπε τηλεόραση. Μένει μόνη της τώρα πια,
αν και τα παιδιά της έχουν χτίσει τα σπίτια τους πολύ κοντά της, οι βραδυνές ώρες είναι πάντα μοναχικές.

Τα παιδιά της γειτονιάς μου έπαιζαν ακόμα μέσα στα χωράφια. Δεν τους χωρούσαν , ούτε οι πόρτες , ούτε οι αυλές μας.

Πόρτες!

Σημεία ελέγχου, επιλογών.
Κλείσιμο στον προσωπικό χώρο
κι άνοιγμα προς τα έξω.

Check-points όπως λέει μια φίλη μου.

Σημείο ελέγχου, εμπιστοσύνης, απόφασης, ρίσκου, σεβασμού, κατανόησης.

Νοκ! νοκ!

- Να περάσω;;;

- Έλα, κόπιασε....!