Περπάτημα - Μέρα 1η

Εδώ κι ένα μήνα το προγραμματίζω:

Από την 1 Ιουνίου 2010, θα αρχίσω περπάτημα για 1 ώρα την μέρα,
Κάθε μέρα.
Πιστή στο ραντεβού μου σήμερα ξεκίνησα τη βόλτα μου!
Η αλήθεια είναι ότι χτες έκανα… προθέρμανση. 1 ½ ώρα χαλαρό περπάτημα. Αλλά αυτό δεν μετρά…

Μ’ αρέσει να περπατώ μόνη μου στη φύση. Κοιτάω τον ουρανό, απολαμβάνω την ηρεμία του γαλάζιου και χαζεύω τα σχήματα που έχουν τα μικρά συννεφάκια. Το περπάτημα έχει μια γλυκιά μοναξιά. Με αγκαλιάζει η φύση. Με χαιρετάνε τα δέντρα και οι λόφοι. Και το δρομάκι με καλεί να το περπατήσω.

Μου θυμίζει την παιδική μου ηλικία. Σαν περπατούσα μόνη στον δρόμο ένιωθα σαν τον μικρό πρίγκιπα που μένει μόνος στον πλανήτη του. Χωρίς κανένα άλλο άνθρωπο. Αίσθηση ασφάλειας και παντοδυναμίας. Ένιωθα το σώμα μου να μεγαλώνει να γίνεται γιγάντιο και να κάνω βόλτες στον κήπο μου – τον κόσμο ολόκληρο.

Σκοπός βέβαια, πέρα από την ηρεμία, είναι η κίνηση και η καλύτερη λειτουργία του σώματός καθώς και … το χάσιμο βάρους.

Έτσι, σκέφτηκα να .. αξιοποιήσω το μπλογκ μου, σαν ημερολόγιο για τις βόλτες μου.

Θα είναι κι ένας τρόπος να .. θυμάμαι ότι .. πρέπει να πάω για περπάτημα.

Στη σημερινή μου βόλτα «μάζεψα» και ένα δέντρο. Όχι κουβαλητό (ακόμα δεν έφτασα να είμαι τόσο χειροδύναμη - είπαμε η πρώτη μέρα είναι ).

Μου άρεσε σαν το είδα! Μου μίλησε!
Ένα μεγάλο φουντωτό κυπαρίσσι στη μέση του χωραφιού. Μόνο του θα έλεγε κανείς αλλά μια χαρά χαρούμενο φαινότανε. Σκέφτηκα ότι έμοιαζε με το «1» , ίσως συμβόλιζε την πρώτη μέρα , την αρχή, την προσπάθειά μου.

Μπορεί και να μου άρεσε επειδή είναι … ψηλό και παχουλό!