Περπάτημα - Μέρα 35η

Χτες είχα πολύ λίγη ώρα ελεύθερη, 45 λεπτά πριν το μάθημα χορού.
Πήγα στο πάρκο Ακρόπολης για μισάωρο περπάτημα.
Πάντα με ηρεμεί ο συγκεκριμένος χώρος.
Περπατούσα, χαλαρά και κοίταζα τον κόσμο.
Οικογένειες με παιδιά που έπαιζαν στον παιγνιδότοπο.
Άτομα που κάθονταν στα τραπέζια της καφετέριας κι έπιναν τον καφέ τους.
Ήταν όμορφη ζεστή η μέρα.
Θυμήθηκα και τις πρόβες από το flash dance mob ( πότε θα ξανακάμουμε; )
Όλοι ήταν ήρεμοι, χαλαροί σε τούτο το χώρο.
Ζευγαράκια που φλέρταραν,
παιδιά που έτρεχαν,
γυναίκες που έκαναν περπάτημα και κουβέντιαζαν,
δυο παππούδες που περπατούσαν χαλαρά κι αναπολούσαν,
ένας νεαρός που κοιμήθηκε στο γρασίδι,
μια παρέα φοιτητών που διάβαζαν σταυροπόδι χάμω,
ένα παιδάκι που έβγαζε τη μαμά φωτογραφία, δίπλα στο συντριβάνι,
μια κοπέλα που μου φάνηκε γνωστή μα όταν έφυγα θυμήθηκα από που την ήξερα.

Άνθρωποι που ηρεμούσαν με τον ίδιο τρόπο και μετέδιδαν αυτό το αίσθημα και στους υπόλοιπους.
Αναρωτήθηκα αν και η δική μου παρουσία έπαιξε ρόλο στην ηρεμία κάποιου άλλου ανθρώπου, πέρα από τον πακιστανό που με φλέρταρε με τα μάτια.