Σάββατο 9 Απριλίου 2011

Το βαλς των χαμένων ονείρων



Αυτή η ανάρτηση απόψε σαν ενθύμιο για τα χαμένα μου όνειρα.

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ενθύμιο, όχι! Αφορμή,
να τα ξανά 'βρεις...
Καλή σου μέρα!

Neraida είπε...

Καλημέρα γλυκειά μου!
Νομίζω πως είναι αργά για να τα ξαναβρω. Ενθύμιο, για να με βοηθήσει να δεχτώ ότι έχει χαθεί ο Έρωτας.

ρίτσα είπε...

τα όνειρα τα βλέπεις από μακριά. μόνο την πραγματικότητα μπορείς να έχεις κοντά σου. τα όνειρα κάποτε απομακρύνονται και χάνονται εντελώς στον ορίζοντα σαν κινέζικα φωτάκια στις βαρκούλες τους κίτρινου ποταμού

Neraida είπε...

Έτσι ακριβώς Ρίτσα μου!
Έτσι, έχω βαλθεί να ασχολούμαι με την πραγματικότητα γύρω μου σήμερα!

( με βλέπω να πονάει η μέση μου μια βδομάδα από τις δουλειές χιχιχι )

Neraida είπε...

Δεν ξέρω καλέ μου αν υπάρχει πιο αληθινή πραγματικότητα.
Καμοιά φορά βλέπω την πρακτική πλευρά της ζωής. Προτιμώ αυτή τη λέξη. Επειδή υπάρχει η ύλη και τα γεγονότα που την κάνουν χειροποιαστή.

Και ο κόπος; ο μόχθος;

Τόσος πόνος , τόση ζωή
χάθηκαν στην άβυσσο
για ένα πουκάμισο αδειανό για μια Ελένη...

που λέει κι ο Σεφέρης.

Η ζωή θα δείξει τι είναι πραγματικό και τι όχι.

Μα έχω αφήσει πίσω το όνειρο και Ζω σε ότι έχω!

Neraida είπε...

Μελένιε,
μου αρέσει που μια σκέψη μου, ένα συναίσθημα που εκφράζω γίνεται αφορμή για όλα αυτά που γράφεις! Και πάντα μα πάντα μου μου ανοίγεις παράθυρα στη σκέψη.

Ναι, αποφάσισα να χάσω το όνειρο....
Το δέχτηκα επιτέλους...

Μα έχω κρατήσει την ουσία, έχω απορρίψει τον αρχιτέκτονα, την αιτία που χτίστηκε το σπίτι κι έχω κρατήσει τον συγκάτοικο!

ευαγγελία είπε...

Καλή μου Νεράϊδα, θα σου ομολογήσω πως ο παραπάνω διάλογος ήταν απολαυστικότατος!
Πράγματι, ο Μενέλαος μπορεί ν' ανοίξει με μια σου λέξη τόσα παράθυρα γύρω σου...

Neraida είπε...

Ευαγγελία, μείνε στην παρέα μας και παίξε κι εσύ στα παιγνίδια με τις λέξεις.

Μενέλαε,
πως με καταλαβαίνεις, πως με καταλαβαίνεις.

Μου αρέσει η καλοπέραση :-)
Ω ναι! Και τώρα που ειμαι καλοχτενισμένη είμαι μες την τρελή χαρά.

Δίκιο έχεις. Όλα όσα θέλω θα τα αποκτήσω με αγάπη. Κι όχι με εμμονές. Πολλές φορές τα θέλω και τα δικά μας όνειρα μας κάνουν να ζορίζουμε τις καταστάσεις. Να μην αφηνόμαστε αλλά να γκρινιάζουμε και να απαιτούμε....
Και να γινόμαστε καθίκια στο βωμό της αγάπης...
Μα η αγάπη θέλει καρδούλες ανοιχτές και χαμόγελα!
Θέλει εμπιστοσύνη , κατανόηση και υπομονή!

Ναι... θα θελα να είχα κάθε μέρα κοντά μου κάποια άτομα. Να μου χαρίζουν ευτυχία και νόημα :-)

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ Νεράιδα για την πρόσκληση!...Κι εγώ νιώθω πως, αγάπη είναι η εμπιστοσύνη, η υπομονή και η κατανόηση που δείχνει ο ένας στον άλλο.
Μα πάνω απ' όλα ο σεβασμός. Τίποτα υλικό δεν θα μπορούσε ν' αντικαταστήσει στη ζωή μου τον
σεβασμό...
Τον προσφέρω απλόχερα, τον υποστηρίζω μέχρι θανάτου εκεί που τον πρόσφερα - γιατί σημαίνει πως το άξιζε - και επιδιώκω να τον κερδίσω απο ανθρώπους που εκτιμώ.
Για να μπορώ να περπατάω με το κεφάλι ψηλά.
Γάτα περήφανη...

Ανώνυμος είπε...

Πέρασα απλά να ευχηθώ Καλή Ανάσταση!...
(θα ήταν πολύ να ζητήσω και μια διευκρίνηση απο τον Μενέλαο;)

Να είσαι καλά και να περάσεις όμορφα τις μέρες του Πάσχα!

Neraida είπε...

Καλή Ανάσταση σε όλους μας! :-)