... επειδή είναι φορές που οι φίλοι κερδίζουν μια θέση στην αντίπερα όχθη.... ... παίρνουν μεταγραφή στην αντίπαλη ομάδα.... ... μα οι κανόνες του παιγνιδιού συνεχίζουν να είναι κανόνες....
για να έχεις την ευκαιρία που δε σου δόθηκε και μέσα από αυτό τον ορίζοντα να φθάσεις στην απέναντι όχθη. αυτό σκέφτομαι σήμερα, σαν σκέψη στην ουσία. θα μπορούσες να χαθείς. οικονομία. ο καθένας λέει το δικό του και δεν παίρνεις απάντηση. απλά τώρα έχεις μία ευκαιρία να λάμψεις. σου αρέσει όμως να σε ψάχνουν συνεχώς με την ίδια άκρη?? πρέπει κάτι να το κάνεις let it go...
Δεν υπάρχουν αληθινοί φίλοι... Έτσι, γλυτώνεις απο τους αληθινούς εχθρούς!... Έχεις ήδη φθάσει στην αντίπερα όχθη. Απλά δεν τόλμησες (ακόμη) να κοιτάξεις πίσω. Τότε, θα το αποδεχτείς και με άλλον αέρα θα συνεχίσεις! Πές μου για τα παραμύθια σου! Θέλω να μάθω...(παραμυθού κι εγώ...χαθήκαμε μαζί στη χώρα του ονείρου...) Καλή σου μέρα Νεράιδα!
Ποτέ δεν περίμενα να μου προσφέρουν κάτι. Έχω τη δύναμη να το πάρω μόνη μου, καλέ μου Μενέλαε, νά που μιλάς χωρίς να με γνωρίζεις... Έχω μάθει τα καλύτερα για τη Νεράιδα μας, γι' αυτό μίλησα έτσι. Δεν ήθελα φυσικά να την προσβάλλω, μα να την επαινέσω! Αν δεν τα κατάφερα, ας με συγχωρέσει... Ξέρω τη δύναμη του λόγου της! Κι αυτή, είναι η ολόδική της δύναμη! Δεν έχει ανάγκη απο προστάτες!... Αναρωτιέμαι όμως, καλέ μου: Είσαι στ' αλήθεια ευτυχισμένος; Πίσω απ' τη νοημοσύνη σου, έχω την αίσθηση πως διακρίνω το κενό. Τη μοναξιά. Τη σκοτεινιά σου...
Γλυκιά μου Ευαγγελία! Δεν με πρόσβαλες, δεν με πόνεσες :-) Μου έδωσες ευκαιρία να γράψω :-) Πότε άρχισα να γράφω παραμύθια; Όταν εκείνη την εποχή χρόνια πριν, πίστεψα πως δεν υπάρχει αγάπη, πως δεν υπάρχει φιλία. Είναι κάτι που δεν μπορούσα να το αντέξω. Γιατί όπως λέει κι ο Μενέλαος , που για κάποιο μαγικό τρόπο με γνωρίζει χωρίς να με ξέρει, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αγκαλίτσες κι αγάπης και φαγάκια ζεστά. Έτσι, είπα ότι αυτό που θέλω να υπάρχει θα το κάνω να υπάρχει. Τα παραμύθια μου είναι κομμάτια του εαυτού μου, ο κόσμος μέσα από τα μάτια της ψυχής μου.... Πολύ εύκολα μεταμορφώθηκαν σε πεταλούδες, μέλισσες, ποντίκια, λιοντάρια... Και γράφω γιατι νιώθω ότι γι αυτό πλάστηκα. Αυτό το τάλαντο μου έδωκε ο πλάστης μου και μέσα από αυτό θα εξελιχθώ. Και νιώθω την ευλογία του.
τώρα... για τους φίλους κι εχθρους... καμοια φορά υπάρχουν άτομα στη ζωή μας που τα αγαπήσαμε, που τα αγαπάμε και δεν θέλουμε να τα χάσουμε... αλλά ταυτόχρονα δεν βγαίνει η φιλία. Σκαλώνει, δημιουργεί αντιθέσεις, πίκρες... κι όπως λέει και το τραγούδι αν δεν τα καταφέραμε σαν φίλοι μπορεί να τα καταφέρουμε σαν εχθροί.
Στη φύση μου υπάρχει η επιθετικότητα και ο σκληρός τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων. Ένα άλλο κομμάτι μου. Διαφορετικό από τη νεραϊδένια φύση μου. Είπα λοιπον να το βγάλω από τα μπαούλα για να το χρησιμοποιήσω ξανά.
Ευαγγελία, αν θες κάτι περισσοτερο για τα παραμύθια μου, στείλε μου email.
6 σχόλια:
για να έχεις την ευκαιρία που δε σου δόθηκε και μέσα από αυτό τον ορίζοντα να φθάσεις στην απέναντι όχθη. αυτό σκέφτομαι σήμερα, σαν σκέψη στην ουσία. θα μπορούσες να χαθείς. οικονομία. ο καθένας λέει το δικό του και δεν παίρνεις απάντηση. απλά τώρα έχεις μία ευκαιρία να λάμψεις. σου αρέσει όμως να σε ψάχνουν συνεχώς με την ίδια άκρη?? πρέπει κάτι να το κάνεις let it go...
Δεν υπάρχουν αληθινοί φίλοι...
Έτσι, γλυτώνεις απο τους αληθινούς εχθρούς!...
Έχεις ήδη φθάσει στην αντίπερα όχθη. Απλά δεν τόλμησες (ακόμη) να κοιτάξεις πίσω.
Τότε, θα το αποδεχτείς και με άλλον αέρα θα συνεχίσεις!
Πές μου για τα παραμύθια σου!
Θέλω να μάθω...(παραμυθού κι εγώ...χαθήκαμε μαζί στη χώρα του ονείρου...)
Καλή σου μέρα Νεράιδα!
Ποτέ δεν περίμενα να μου προσφέρουν κάτι. Έχω τη δύναμη να το πάρω μόνη μου, καλέ μου Μενέλαε, νά που μιλάς χωρίς να με γνωρίζεις...
Έχω μάθει τα καλύτερα για τη Νεράιδα μας, γι' αυτό μίλησα έτσι. Δεν ήθελα φυσικά να την προσβάλλω, μα να την επαινέσω! Αν δεν τα κατάφερα, ας με συγχωρέσει...
Ξέρω τη δύναμη του λόγου της!
Κι αυτή, είναι η ολόδική της δύναμη! Δεν έχει ανάγκη απο προστάτες!...
Αναρωτιέμαι όμως, καλέ μου:
Είσαι στ' αλήθεια ευτυχισμένος; Πίσω απ' τη νοημοσύνη σου, έχω την αίσθηση πως διακρίνω το κενό.
Τη μοναξιά. Τη σκοτεινιά σου...
Γλυκιά μου Ευαγγελία!
Δεν με πρόσβαλες, δεν με πόνεσες :-)
Μου έδωσες ευκαιρία να γράψω :-)
Πότε άρχισα να γράφω παραμύθια;
Όταν εκείνη την εποχή χρόνια πριν, πίστεψα πως δεν υπάρχει αγάπη, πως δεν υπάρχει φιλία.
Είναι κάτι που δεν μπορούσα να το αντέξω. Γιατί όπως λέει κι ο Μενέλαος , που για κάποιο μαγικό τρόπο με γνωρίζει χωρίς να με ξέρει, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αγκαλίτσες κι αγάπης και φαγάκια ζεστά.
Έτσι, είπα ότι αυτό που θέλω να υπάρχει θα το κάνω να υπάρχει.
Τα παραμύθια μου είναι κομμάτια του εαυτού μου, ο κόσμος μέσα από τα μάτια της ψυχής μου....
Πολύ εύκολα μεταμορφώθηκαν σε πεταλούδες, μέλισσες, ποντίκια, λιοντάρια...
Και γράφω γιατι νιώθω ότι γι αυτό πλάστηκα. Αυτό το τάλαντο μου έδωκε ο πλάστης μου και μέσα από αυτό θα εξελιχθώ.
Και νιώθω την ευλογία του.
τώρα... για τους φίλους κι εχθρους...
καμοια φορά υπάρχουν άτομα στη ζωή μας που τα αγαπήσαμε, που τα αγαπάμε και δεν θέλουμε να τα χάσουμε...
αλλά ταυτόχρονα δεν βγαίνει η φιλία.
Σκαλώνει, δημιουργεί αντιθέσεις, πίκρες...
κι όπως λέει και το τραγούδι αν δεν τα καταφέραμε σαν φίλοι μπορεί να τα καταφέρουμε σαν εχθροί.
Στη φύση μου υπάρχει η επιθετικότητα και ο σκληρός τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων. Ένα άλλο κομμάτι μου. Διαφορετικό από τη νεραϊδένια φύση μου.
Είπα λοιπον να το βγάλω από τα μπαούλα για να το χρησιμοποιήσω ξανά.
Ευαγγελία, αν θες κάτι περισσοτερο για τα παραμύθια μου, στείλε μου email.
Μια απλή ερώτηση σου έκανα, καλέ μου, μα βλέπω πως δε βρίσκεις λέξεις να μου απαντήσεις...
Είσαι ευτυχισμένος;
Είχα υποβάλλει την ερώτηση εδώ, πριν το Δοκησίσοφο mail!
Εντάξει λοιπόν! Μου την έλυσες την απορία! Κι εγώ σ' αγαπάω!
Δημοσίευση σχολίου