Έκανα ένα νέο φίλο.
Δεν ξέρω πως τον λένε έτσι τον φωνάζω κι αυτόν Μπούλη.
Τον λέω και Τζακ ο Προστάτης.
Ξεκίνησα το περπάτημα μου σήμερα θέλωντας παρέα.
Έστειλα ένα μήνυμα:
- Έλα να περπατήσουμε μαζί. Το θέλω πολύ.
Μα ήξερα πως δεν μπορεί να έρθει... είναι μακρυά....
Μόλις πήρα το μονοπάτι, βρήκα τον Τζακ τον Προστάτη( ας τον λέω έτσι )
Κοιταχτήκαμε στα μάτια.
Σηκώθηκε.
Περπάτησε δίπλα μου.
Από την πρώτη μέρα που περπατώ, μιας και περνώ μπροστά από το σπίτι του,
με κοιτάει, κάνει να με ακολουθήσει κι εγώ σταματώ.
Πέρνω το αυστηρό ύφος και του λέω:
- Πήγαινε σπίτι σου ! Τώρα!
Και το κάνει!
Δεν ξέρω γιατί έχω την τάση να λέω στα σκυλιά να πάνε σπίτι τους.
Κοίταξα τα ματάκια του από την πρώτη μέρα που τον γνώρισα.
Είναι αθώα. Ήρεμα. Κι αυτός ήρεμος. Δεν βγάζει μιλιά, ούτε γαβγίζει.
Μόνο κοιτάει και θέλει να περπατήσει μαζί μας.
Θέλει κι αυτός παρέα....
Σήμερα περπατήσαμε όλη τη διαδρομή μαζί.
Του μιλούσα.
Τα είπαμε :-)
Του φώναζα : Μπούλη έλα!
Κι ακολουθούσε.
Προχωρούσε. Σταματούσε, κοίταζε πίσω και με έβλεπε.
Κι όταν επιβεβαίωνε ότι θα ακολουθούσα συνέχιζε.
Επιστρέψαμε με τον ίδιο ρυθμό.
Κι όταν φτάσαμε στο σπίτι του, γύρισε, με κοίταξε κι έμεινε εκεί.
Του είπα : Αντίο φίλε, Θα σε δω αύριο πάλι.
υ.γ. Το μονο που με ανησυχεί είναι ότι όταν γυρίσει η φίλη μου από διακοπές,
θα έχουμε θέμα.
Φοβάται τα σκυλιά
χιχιχιχι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου