Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

Το Πρέπει κι Εγώ παίζουμε κυνηγητό

Πόσο αγωνίζομαι να φύγω από το Πρέπει
Κι όπου κι αν πάω μ' ακολουθεί,
Κι όπου κι αν κρυφτεί το ψάχνω.

Ψάχνω με μανία να το βρω
και μετά ξαναπαίζουμε κρυφτό.

Μια εκείνο, μια αυτό
μια το Πρέπει, μια εγώ.

Όπου κι αν πάει , το ακολουθώ.

Λες να του τη σκάσω;
Λες αυτή τη φορά να κρυφτώ εγώ;

Σίγουρα δεν ξέρει πως να με βρει
αφού όλο εγώ το κυνηγώ.

Λες να φύγω;
Θα νιώθει μοναξιά.
Ποιος θα το βρει μετά;
Θα μείνει εκεί να περιμένει,
μέχρι κάποιος να το βρει.

Συνήθισε μαζί μου που όλο το ψάχνω.
Πόσο λυπημένο θα είναι αν το αφήσω!

Θα κλαίει.
Κανείς δεν θα ξέλει να παίξει μαζί του.

Πως να το αφήσω; Είναι τόσο μικρό;
Αν το αφήσω....
Θα βρει άλλο κορίτσι να βασανίζει,
μια άλλη ψυχή ν' αγαπά.

Και εγώ τότε που θα πάω;
Μια ζωή τώρα, παίζω κρυφτό με το Πρέπει.

Αν φύγω, ποιος θα θέλει να παίξει μαζί μου;

Δεν ξέρω που να πάω..

Να, έχει ένα δρομάκι πιο κάτω.
Δεν νιώθω όμως να θέλω να το περπατήσω.
Δεν ξέρω που βγάζει.
Δεν θέλω να περπατήσω σε ένα άγνωστο δρόμο.

Θα κάτσω εδώ να περιμένω.
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να περιμένω πάλι...

Αχ! Μου την έσκασε το Πρέπει!!!!!

Πάλι άρχισα να παίζω κρυφτό με το Πρέπει...!

5 σχόλια:

Argyrios G. είπε...

omorfo...afta ta prepei...isos apla na dextoume oti tha perpatan panta dipla mas..ksero ego..
na mou eisai kala..
kai me ta PREPEI sintrofia,
an etsi prepei

Ανώνυμος είπε...

Πρέπει να ακολουθάμε λιγότερα πρέπει!
:)

Diasporos είπε...

Ο αδελφός του Πρέπει, ο Δέν Πρέπει που κρύβεται στις σκιές φωνάζει να τον ακούσεις τί σου λέει. Αντί να βουράς τον Πρέπει, κάτσε ένα τόπο να ακούσεις τες συμβουλές του άλλου, εννα μηδενίσει το τσίλλημα. + - =μηδέν. Και μετά θα δείς πού να βουράς τζιαι πού να σταματάς...

Neraida είπε...

Το κειμενάκι το ανέσυρα από τις νεφθαλίνες χιχιχιχιι
Είχε γραφτεί πριν 4 χρόνια ( πως πάει ο καιρός ).

Ναι, είχα ανακαλύψει μέσα από το κείμενο ότι το πρέπει υπάρχει για να παίζουμε μαζί του. Μας βοηθά να κάνουμε ή να μην κάνουμε κάποια πράγματα. Επειδή δεν τολμάμε να πούμε στα ίσια αυτό θέλω ή το άλλο ή να δούμε την αλήθεια μας κατάματα.

Σε αυτή τη φάση της ζωής μου παράτησα το κυνηγητό και προτιμώ να παίζω ... τσιγκολολέττα χιχιχιχι

Neraida είπε...

Καλωσόρισες Μπάτλερ στο παιγνίδι :-)