Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Άνθρωποι

Σήμερα είχα λάβει μέρος σε μια εκδήλωση για παιδιά.
Ηρέμησα.
Νιώθω όμορφα άμα έχω την ευκαιρία να "παίξω". Να εκφραστώ ελεύθερα.
Με κοιτάνε με τα λαμπερά ματάκια τους και βγάζουν τόση ειλικρίνεια.
Σε προκαλούν.

- Μπορείς κι εσύ να είσαι αληθινή σαν εμένα; ε; μπορείς;

Ήταν φορές που δίσταζα. Ήξερα ότι μπορούν να διαισθανθούν τα πάντα.

- Αν δεν τα καταφέρω; Αν δουν μέσα μου πίκρα; Αν δεν δουν την αλήθεια μου;

Άδειαζα κάθε φορά. Έβαζα τα πάντα σε ένα κλειστό κουτάκι και τα ξεχνούσα για λίγο.
Αφηνόμουν μόνο στην ομορφιά.

Αυτή τη φορά δεν χρειάστηκα κουτάκι. Δεν ασχολήθηκα καθόλου με το μέσα μου, με τι θα δουν. Θυμήθηκα.... θυμήθηκα ότι δεν υπάρχει πια τίποτα να κρύψω ή να καλύψω.

Είμαι.

Περάσαμε όμορφα. Και δεν ήταν δύσκολο. Προετοιμάστηκα πολύ γιατί δεν ήθελα να απογοητεύσω.... εμένα πάνω από όλα. Ετοίμασα αρκετό υλικό που ... δεν το χρειαστήκαμε.

Αλλά μ' άρεσε. Γιατί αυτή τη φορά λειτούργησα διαφορετικά.
Ρίσκαρα να βασιστώ μόνο πάνω σε όσες ιδέες μου κατέβαιναν αυθόρμητα.
Καθόλου σκέψη, λογική, έρευνα.
Απλά.

Θα το δοκιμάσω ξανά. Μ' άρεσε αυτή η τεχνική.

Είναι κι άλλο που σκέφτομαι τώρα μα δεν θέλω να ανοίξω δεύτερο θέμα. Βαριέμαι χιχιχιι

Πριν λίγες μέρες αγχώθηκα για την παρουσίαση μου... Μα όλα παίρνουν το δρόμο τους.
Δεν ήθελα να απογοητευτώ...

Ξέρεις πιο είναι το πιο όμορφο;
Η ευγένεια.

Δεν χρειάστηκε ούτε φωνές , ούτε κακία, ούτε έντονη εκδήλωση άγχους.

Υπάρχει μόνο ένα: Δεν πειράζει, φτάνει που θα πάνε όλα καλά.
Γεμίζει η ψυχή μου από αυτή την επικοινωνία.
Μου έλειψε. Να αντικρύζω τους άλλους με την ειλικρίνεια των 4 χρόνων....

κι ας υπάρχουν γύρω μου άλλα 30 τόσα και χορεύουν......

7 σχόλια:

Diasporos είπε...

Mάσσιαλλα σου. Βρήκες την πόρτα...

ρίτσα είπε...

- Μπορείς κι εσύ να είσαι αληθινή σαν εμένα; ε; μπορείς;

Ήταν φορές που δίσταζα. Ήξερα ότι μπορούν να διαισθανθούν τα πάντα.

- Αν δεν τα καταφέρω; Αν δουν μέσα μου πίκρα; Αν δεν δουν την αλήθεια μου;


πολύ μου άρεσε αυτό

bestman είπε...

Ένα μωρο ευχαριστημένο και ικανοποιημένο είναι η πεμπτουσία. Ειδικά όταν το ακούς από τα ίδια ή και τους γονεις τους...

Menelaos Gkikas είπε...

Και εσύ ποιος είσαι ο Πεμπτουσιωτής??? ε? ε? ε?

Argyrios G. είπε...

etsi na eisai panta afthormiti...
etsi einai kalitera...to diaskedaseis..kai kses pos eisai alithinos...
kai ta paidakia mesa apo tin athootita pou akoma exoun katalabainoun pios einai alithinos...
mou aresei pou sta keimena sou allazeis :-)

stalamatia είπε...

Είναι υπέροχο να μπορείς να ξεχαστείς μέσα στα μάτια των παιδιών όταν σε κοιτάνε και περιμένουν από σένα το έναυμσα για το χορό το τραγούδι ,την επιβραύευση ίσως να περιμένουν να είσαι εσύ ο δυνατός και ας ξέρεις εσύ εκείνη τη στιγμή ότι αυτά έχουν τη δύναμη.

Neraida είπε...

Διάσπορε,
Ήβρα πόρτα τζιαι περνώ την. Εν φοούμαι τίποτε. Τζιαι ξέρεις τι; Θέλω να περάσω τζιάλλες, τζιάλλες πόρτες....

Ρίτσα,
Κάποτε είναι δύσκολο να στέκεις μπροστά στα παιδιά. Υπήρχαν φορές που έτρεμα. Γιατί μέσα μου είχα πόνο που δεν ήθελα να δουν. Ένιωθα μεγάλη ευθύνη. Τώρα έφυγε όλο αυτό.

bestman,
αφού ξέρεις ότι με τα μωρά είμαι ευτυχισμένη. Και τους μεταφέρω έστω και λίγο από αυτό που νιώθω.

Μενέλαε,
ξέρεις τι μ' αρέσει πάνω σου;
Που αντιδράς σαν μωρό! χιχιχχιχιχιι
Θα σου δώσω καραμελίτσα, μην γκρινιάζεις.

Αργύρη,
Δεν το νιώθω σαν αυθορμητισμό. Το νιώθω περισσότερο σαν ειλικρίνεια και το να Είμαι μαζί τους. Απλά. Δεν λειτουργώ αυθόρμητα ακριβώς, με την έννοια ότι προσέχω κάθε τι που κάνω ή λέω γιατί τα παιδιά είναι ευαίσθητα.
Αλλάζω.... γενικά ;-)
Κι αλλάζω μέσα από τα κείμενά μου.
Κάνω "κακές παρέες" τελευταία και είπα να δοκιμάσω να αλλάξω τον λόγο ύπαρξης του μπλογκ μου....
Το βρίσκω τρομερά ενδιαφέρον όταν διαβάζω κάποιο μπλογκ και ο μπλογγερ είναι αληθινός. Γράφει για τον εαυτό του. Νιώθω αληθινή επικοινωνία.

Stalamatia,
Με τα παιδιά νιώθω ίση, ισόβαθμη.
Δεν υπάρχει ο ανταγωνισμός που υπάρχει στην επικοινωνία με τους μεγάλους. Το νιώθουν. Και με δέχονται στο παιγνίδι τους. Ανοίγουν το στόμα τους και λένε ότι σκέφτηκαν. Νιώθουν άνετα. Κι εγώ ευλογημένη γι αυτό.

Με τους μεγάλους νιώθω πολλές φορές την επιβολή. Να μου μιλούν και να προσπαθούν να επιβληθούν ή αν νιώθουν πιο αδύνατοι από μένα να συμπεριφέρονται κάπως...