Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

Λάθη

Επαλαναμβανώμενα λάθη.
Δένουν σφικτά τα λουριά του αερόστατου και δεν το αφήνουν να πετάξει μακρια.

Συνειδητά πλέον δένω κόμπο το σκοινί.
Σαν να το φυλακίζω στη γη.

Δεν ξέρω ακόμα το γιατί.
Μόλις το μάθω θα σου το πω.

7 σχόλια:

Menelaos Gkikas είπε...

διότι όταν το πρόβλημα του άλλου γίνεται και δικό σου, τότε αλλάζει η καθημερινή ψυχολογία και συνειρμική. απαράδεκτα πράγματα Ολγα!! ο άλλος, όχι εσύ!!

Neraida είπε...

Έχει τη γοητεία της όμως η επικοινωνία Μενέλαε. Μας κάνει να ανακαλύπτουμε κομάτια του εαυτού μας και να εξελισσόμαστε. Ακόμα και μέσα από τα προβλήματα ή τις χαρές των άλλων.

Το κλειδί είναι η συνειδητοποίηση. Όταν ζεις συνειδητά, ξέρεις ποιος είσαι, τι θες και τι κάνεις.... τότε όλα είναι για καλό.

Menelaos Gkikas είπε...

Το απυρόβλητο αγάπη μου, το απυρόβλητο!!

Menelaos Gkikas είπε...

Αλλά δεν ξυπνάς, μένεις στο λήθαργο, η ίδια ιστορία!!

Neraida είπε...

Ξυπνά όποιος θέλει να προχωρήσει κι έχει τη δύναμη να το κάνει.

ΔemΩΝ είπε...

Τι μανία όμως κι αυτή να θέλουμε να είμαστε αλάθητοι ε;

"Κάνε λάθη αβέρτα" μου έλεγε ένας παππούς σε ένα χωριό της Ηπείρου, "μόνο έτσι ζει κανείς. Κάποτε θα μετανιώσεις όχι για τα λάθη που έκανες, αλλά για όλα αυτά που δεν έκανες για να τα αποφύγεις".

Neraida είπε...

Ένας καλός φίλος, μου λέει συχνά : Ζήσε με τα πάθη σου....

Η τελειομανία υπάρχει όμως μέσα μου.
Όχι τόσο το να σταματήσω να κάνω λάθη. Αλλά να κάνω λάθη από επιλογή κι όχι από αδυναμία.

χμμ...
Θυμήθηκα κάτι άλλο... αυτό που με ενοχλεί είναι τα επαναλβανώμενα λάθη. Θέλω να κάνω ένα καινούριο λάθος. Κάτι που δεν έχω ξανακάνει....