Είναι φορές που ξεχνιόμαστε. Παρασυρόμαστε από όσα συμβαίνουν γύρω μας. Από έννοιες και σκέψεις. Απόψεις και πληροφορίες που μας βομβαρδίζουν.
Το μυαλό δουλεύει ακατάπαυστα να επεξεργαστεί, να ταξινομήσει, να πάρει αποφάσεις.
Οι αισθήσεις και το κορμί παραλύουν. Τα σήματά τους γίνονται δευτερεύοντα και η ύπαρξη ξεχνιέται στην άκρη του πράττω, κάνω, μάχομαι, επιβιώνω.
Ο Εαυτός μας παίρνει μια απατηλή αίσθηση του τι γίνεται, που ανήκει, τι είναι.
Κι αναρωτιέμαι αν στο τέλος, την ώρα του απολογισμού, την ώρα που αναπολούμε τη ζωή που ζήσαμε, το πώς σπαταλήσαμε τον ελάχιστο χρόνο μας, για πόσα αγχωθήκαμε, τι απολαύσαμε, τι καταστρέψαμε, τι δημιουργήσαμε, αν εκείνη τη στιγμή η ψυχή μας θα φτερουγίσει από ικανοποίηση ότι Ζήσαμε!
Κι αν τώρα αυτή τη στιγμή κοιτάξουμε γύρω μας, όχι πριν, όχι μετά, απλά στο τώρα. Στον καφέ μας, τον απέναντί μας, τις σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας, τη φάτσα μας στον καθρέφτη. Αν ρωτήσουμε τα δάχτυλά μας, το σβέρκο μας, το στομάχι μας, τι θα πούνε; Πόση ελευθερία έχει η μέρα μας; Πόσο αληθινοί είμαστε;
Είναι φορές που πολεμήσαμε και βγήκαμε νικητές. Κι άλλες πάλι που χάσαμε και δακρύσαμε ή κλειστήκαμε για να δέσουν τα τραύματά μας. Το παιγνίδι το ξέρουμε ήδη. Είναι το ίδιο κάθε φορά. Το μόνο που αλλάζει είναι η μορφή της απειλής. Μοιάζει πάντα με την Αλήθεια αλλά δεν είναι.
Το μόνο που μας σώζει, η θύμηση.
4 σχόλια:
Τελικα το ζητημα εν ναιν αν υπαρχει ευλευθερια... Αλλα αν υπαρχει διαθεση για ελευθερια ;)
Ακριβώς όπως το είπες!
Το είχα διαπιστώσει σε μια διάλεξη όπου το θέμα ήταν η φιλοσοφία σήμερα.
Ζούμε με ένα τρόπο που ξεχάσαμε, που κάθε μέρα ξεχνάμε, ότι είμαστε ελεύθεροι.
"ΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ"αυτο και αν ειναι το υπερτατο ερωτημα!!!στην καθημερινοτιτα μας,στις επιλογες,στα πρεπει και στα μη,στα θελω και στο εγω.πιστευω πως ναι, ειναι στον καθενα απο εμας να το τολμησουμε και να το πραξουμε.εχω ομως μιαν μονο αντιρρηση...αν...αν...οτι...οτι... επιθυμουμε,ονειρευομαστε,νοιωθουμε,αγαπαμε,ερωτευομαστε......ΔΕΝ εξαρτατε απο την δικη μας διαθεση για ελευθερια αλλα απο την ελευθερια και τις επιλογες αυτου μονο του ανθρωπου που δεν λεει να φυγει απο μεσα μας...ΤΟΤΕ που παει η δικη μας ελευθερια???οταν δεν σου αφηνει επιλογες...οταν εισαι σε μια φυλακη που σε εκλεισε η καρδια σου???οταν:"...και εσυ ζητας τωρα τα ονειρα...μα εχουν απο καιρο χαθει...σου τα εδωσα η τα πηρες...και τωρα μου ζητας ονειρα...εσυ η/ο κλεφτρα/ης...εσυ η αγαπη μου!!!!!!!!!!!!!!!!"
Τότε πρέπει να βρεις του κουράγιο να ελευθερωθείς από την ίδια την καρδιά σου. Να κατανοήσεις ότι η καρδιά είναι μόνο ένα κομμάτι σου. Να ανακαλύψεις και να αποδεχτείς την ανάγκη της. Και τότε μόνο θα δεχτεί να αφήσει πίσω της αυτό που έζησε.
Ναι δύσκολη μάχη αλλά έχει κι αυτή τον τρόπο της.. όπως όλα...
Δημοσίευση σχολίου