Πολλές φορές έχω προαισθήματα. Ή καμοιά φορά από τον τόνο της φωνής ενός ατόμου,
από αυτά που λέει και νιώθω ότι κάτι κρατάει πίσω ή δεν είναι ξεκάθαρος ο τρόπος που λέει τα πράγματα, εισπράσσω κάποια συναισθήματα/δονήσεις/αύρα/"όπως θες πες το".
Κάτι τετοιο έγινε πριν λίγες μέρες, όταν μιλούσα με μια δασκάλα για μια επίσκεψη στο σχολείο της.
Συζητούσαμε για τις λεπτομέρειες για την παρουσίαση του βιβλίου, τι θα έκανα στις τάξεις. Και είπαμε να οργανώσουμε και κάποιες δραστηριότητες.
Εισηγήθηκα κάποια πράγματα, τα συζητήσαμε, θα μιλούσε και με τις άλλες.
Καταλήξαμε κάπου. Τελικά θα αναλάμβανα ουσιαστικά το κομμάτι της δικής μου παρουσίασης και οι δασκάλες θα αναλάμβαναν τις δραστηριότητες.
Είχα άγχος σήμερα γιατί δεν τις γνώριζα και για ένα περίεργο λόγο είχα εισπράξει κάτι διαφορετικό. Ένα άλλο συναίσθημα που με άγχωνε. Να φανταστείς έβλεπα εφιάλτες ψες... και τώρα που το σκέφτομαι ήταν εφιάλτες με ... αγχώνες και τέτοια.
Σήμερα, πήρα βαθειά ανάσα και πήγα!
Ένα έχω να πω!!!
Ήταν η καλύτερη μέρα!!!
Απίστευτα οργανωμένες οι δραστηριότητες, θετική ενέργεια, οργάνωση, αγάπη , προσπάθεια από όλους. Περάσαμε όλοι όμορφα. Ειδικά τα παιδάκια που είχαν ενθουσιαστεί, κι έτρεχαν και με αγκάλιαζαν το διάλειμμα.
Και τελικά είχα δίκιο... Υπήρχε ένα Άλλο Συναίσθημα.
Άγνωστο για μένα!
Ένα συναίσθημα αφοσίωσης, ομαδικότητας, συντονισμού, προσπάθειας που δεν το είχα συναντήσει σε άλλο σχολείο.
Το μάθημα της μέρας: Ναι, εμπιστεύομαι αυτό που εισπράσσει η διαίσθηση. Το κάτι διαφορετικό. Αλλά δεν βιάζομαι να το ερμηνεύσω!΄
Όλα καλά!
6 σχόλια:
τα συναισθήματα δεν προγραμματίζονται. είναι άλλο πράγμα η διαχείριση της συναισθηματικής νοημοσύνης και άλλο πράγμα η δημιουργία του συναισθήματος από το μηδέν. επιπλέον το συναίσθημα και η δημιουργία συναισθημάτων με επαγγελματκά κριτήρια πρέπει να απαλλάσεται του όγκου. δεν πρέπει να χρειαζόμαστε όγκους και στάθμες προκειμένου να αγαπήσουμε. τα συναισθήματα οφείλουν να υπάρχουν πολύ πριν συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να στραφούμε σε αυτόν τον νέο και επαναστατικό τομέα της ψυχολογίας. και εμείς να μην είμαστε μέσα το μαγαζί δουλεύει...! κατσικάκι με τσικουδιά!!
ωραία,
τα προαισθήματά σου εμπλουτίστηκαν
αχ καλή μου Νεράιδα, τα κείμενά σου είναι το μήλο για πολύ όμορφα παραμύθια αλλά και για πολύ όμορφους εφιάλτες, όταν δεν τα καταλαβαίνουμε στο πλήρες τους μέγεθος. θα σταθώ στο εξής ζευγάρι λέξεων και φαντάζομαι θα με καταλάβεις. συναίσθημα-αφοσίωση. και τι δεν έχει πάθει ο άνθρωπος από τις απόπειρές του για ενοποίηση. συχνά δεν έχουμε την πολυτέλεια να βάζουμε όλους τους ανθρώπους στο ίδιο καζάνι ή να μηχανευόμαστε την κίνησή τους στο χώρο και τη συμπεριφορά τους όπως ένας σκηνοθέτης γιατί ο κάθε ένας έχει το δικό του ρόλο και τη δική του οπτική γωνία. όταν δεν γνωρίζουμε ως τι ομιλεί ο διπλανός μας και η σκηνοθεσία του παραμυθιού είναι κακογραμμένη, αυτό είναι και το παραμύθι στο οποίο θα αντιδράσουν ή δεν θα τους έχουμε στο μαζί. και φυσικά θα με ρωτήσεις όπως ρωτάω και εγώ τον εαυτό μου μιας και είμαστε τόσο ρομαντικοί και παραμυθιασμένα μωγιάκια. μα καλά, εγώ αυτό ήθελα να έχω στη ζωή μου, την ομάδα, το συντονισμό, την αφοσίωση, φταίω εγώ αν το επικοινωνώ με λάθος τρόπο?? σε πρώτη φάση αυτό είναι κάτι που έρχεται αργότερα. σε δεύτερη φάση, όπως όταν θες να γράψεις τα μάγια ενός φανταστικού πολιτισμού, θα πρέπει πρώτον να είσαι πολύ κατασταλαγμένη και αυτό απαιτεί χρόνο και δεύτερον όταν αγαπάς πολύ κάτι μην το στερείς από τον εαυτό σου με ψεύτικα ονόματα και εναλλακτικές ταυτότητες. δεν θες αυτό, θες το άλλο. αν γνωρίζεις σε ποιους μιλάς και αν έχεις δει μία πρώτη μαγιά, ένα πρώτο σπίρτο, μία πρώτη αλχημεία, άρπαζε ευκαιρίες όπως εγώ και δεν θα βγεις χαμένη μακροπρόθεσμα. πολύ σαγαπώ γλυκιά μου...
Να είσαι καλά βρε Μενέλαε! Τα γράφεις τόσο όμορφα!
Στο βάθος, πολύ βάθος είμαστε όλοι ένα, όλοι άνθρωποι, κομμάτια της ίδιας ουσίας.
Στην επικοινωνία μας όμως υπάρχουν διαφορές.
Κατέληξα ότι δεν χρειάζομαι να αλλάξω τον τρόπο μου. Χρειάζεται να κάνω παρέα με άτομα τα οποία μεταφράζουν τον κόσμο με παρόμοιο τρόπο με το δικό μου.
Είναι άτομα, που δεν χρειάζεται να εξηγήσω τίποτα.
Κι είναι άλλα που εξήγησα τα πάντα με λεπτομέρεια κι επικοινωνία δεν υπάρχει.
Ναι! Το Θέλω ΑΥΤΟ! Χωρίς εναλλακτικές ταυτότητες! Χίλια ευχαριστώ που μου το θύμισες! Σε μια στιγμή στεναχώριας. Έφυγε τώρα πια! Χαμογελώ :-)
Δεν κοιτάω πίσω!
Μόνο μπροστά!
Ότι κι αν έχω περάσει, έχω το μαγικό ραβδάκι και το κουσούρι της εφευρετικότητας. Έτσι, ανακαλύπτω κάθε φορά ένα νέο τρόπο, ένα νέο δρόμο να προχωρήσω προς το καλύτερο.
Δεν μ΄αρέσει να ξεμπλέκω νήματα.
Τα κόβω, παίρνω καινούργια και προχωρώ....
Δημοσίευση σχολίου