Κυριακή 7 Ιουνίου 2009

Μου λείπεις.

Μου λείπεις.
Μα δεν στο λέω.
Δεν θέλω να σου δώσω την ικανοποίηση.

Μου λείπεις.
Το ψιθυρίζω στον άνεμο.
Το λέω στο αυτί μιας πεταλούδας.
Το χαράζω στον κορμό ενός τριαντάφυλλου.
Το ζωγραφίζω στα σύννεφα.

Θα το νιώσεις.

Το ένιωσες ήδη....

3 σχόλια:

heron είπε...

Πολύ όμορφο!

Πόσο δυνατό το συναίσθημα του να νιώθεις ότι λείπεις σε κάποιον μια δεδομένη στιγμή!!!

Neraida είπε...

Πολύ δυνατό.

Συνήθως προσπαθώ να... αποφεύγω αυτό το συναίσθημα... αλλά με στήνει στον τοίχο κάποιες φορές.

kkai-Lee είπε...

Δύσκολο πράγμα η απουσία και ο πόνος που προκαλεί καμιά φορά αβάστακτος.