Τρίτη 21 Απριλίου 2009

Αναγέννηση

Αναγέννηση της ψυχής συνοδευόμενη από την «αναγέννηση» του δωματίου, όπως είπε με την ναζιάρικη προφορά του ο μικρός του σπιτιού.
Το δωμάτιο ήταν το ίδιο εδώ και χρόνια. Ήταν αρμονικά τοποθετημένα τα έπιπλα, τα χρώματα, τα στολίδια.
Ένα δωμάτιο που κουβαλούσε όμως πολλά μέσα στα ερμάρια και στην καρδιά του. Αντικείμενα που βρήκαν τη θέση τους , όπως τα συναισθήματα που έχουν κάνει κατάληψη σε μια γωνιά της καρδιάς μας, κάθονται αναπαυτικά και δεν λένε να το κουνήσουν. Γιατί να μας κάνουν τη χάρη να το κουνήσουν άλλωστε; Είναι οι κυρίαρχοι του παιγνιδιού. Βρίσκουν τα αδύνατα σημεία μας και κτυπούν βάναυσα. Εμείς, έρμαια του συναισθηματισμού μας, γινόμαστε υπόδουλοι κάποιων συναισθημάτων που κάποτε νιώσαμε, κάποτε είχαμε ανάγκη, αλλά όχι ποια. Συναισθήματα που έχουν χάσει τον σύνδεσμο με το παρόν μας. Με τη σημερινή μορφή μας, τις σημερινές επιθυμίες μας. Τον νέο μας εαυτό.
Όπως εκείνοι οι πλαστικοί κύβοι , φτιαγμένοι για βρέφη. Όπως ακριβώς εκείνο το ξεχασμένο εκπαιδευτικό παιγνίδι που βοηθά τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας να μάθουν να διαβάζουν.
Ποια είναι η θέση τους, στο δωμάτιο ενός 12χρονου που μόλις έχει εισέλθει στην εφηβεία; Που λατρεύει το ποδόσφαιρο, την μουσική, άρχισε να λούζεται τα αρώματα και στέκει αρκετές ώρες μπροστά στον καθρέφτη, φτιάχνοντας τα μαλλιά του που έχουν αποκτήσει ένα μοντέρνο κούρεμα;
Αναγέννηση λοιπόν.
Καιρός να αδειάσουν, τα ερμάρια, η καρδιά, τα μυαλά.
Για τα παιγνίδια είναι εύκολη υπόθεση. Μια ανοιχτή μαυροσακούλα τα υποδέχεται στην αγκαλιά της κρυφογελώντας ικανοποιημένη σαν γάτα που μόλις έχει καταβροχθίσει ένα νόστιμο ψάρι.
Μα για εκείνο το κρυφό συναίσθημα που έχει καταχωνιαστεί στα σπλάχνα της καρδιάς μας τι γίνεται; Δεν έχει πλέον υπόσταση, δεν υπάρχουν καν οι αναμνήσεις που το δημιούργησαν. Πως το ψαρεύεις; Πως θα βγει στην επιφάνεια. Ίσως με το δόλωμα της αναγέννησης.
Που είναι τρυφερό σαν ζυμαράκι και τόσο λαχταριστό. Της καινούργιας εικόνας, του καινούργιου χρώματος στον τοίχο.
Το απαλό μοβ στον τοίχο έχει πια ξεθωριάζει. Το φωτεινό ουρανί πήρε σειρά. Θα χορέψει πάνω στους τοίχους και μέσα στη ψυχή μας. Θα αγγίξει κάθε κομμάτι μας με την μαγεία του. Και θα αφήσει τη ζωντάνια του. Ότι είναι νεκρό θα φύγει. Θα πιαστεί στην βούρτσα και θα ξεπλυθεί στο νερό.
Κι ο τοίχος θα είναι πια ουρανής. Κι η καρδιά μας , θα γίνει σαν τον ουρανό του καλοκαιριού! Καταγάλανος, γεμάτος ελπίδα που μόνο ένας ήλιος αξίζει να τον στολίζει. Και το χαμόγελο λάμπει στα πρόσωπα.
Αναγέννηση λοιπόν! Πάρτε τις βούρτσες, μετακινήστε τα έπιπλα, δημιουργήστε ένα καινούργιο χώρο με τη φαντασία σας!
Καινούργιος, με νέα αύρα να σας κατακλύζει και να σας νανουρίζει.
Και τα όνειρα θα γίνουν πιο όμορφα, θα γαληνέψει η όψη. Θα φωτιστεί η ματιά.
Αναγέννηση του δωματίου!

10 σχόλια:

VeRsEaU είπε...

Υπέροχο το κείμενο σου Όλγα. Αφήνει μια αίσθηση γαλήνης.

Neraida είπε...

Ευχαριστώ Θοδωρή. Ο σκοπός είναι πάντα η γαλήνη. Ότι κι αν μαζέψουμε μέσα μας κι όσες αναγεννήσεις κι αν χρειαστεί να κάνουμε.

dokisisofi είπε...

Συνύπαρξη εποχών σ'ένα δωμάτιο. Εύκολο να τις χειριστείς με ανακαίνιση. Όταν συνυπάρχουν στο μυαλό και στην καρδιά σου τί γίνεται..

Neraida είπε...

Αναγέννηση και στο μυαλό και την καρδιά dokisisofi. Με τον ίδιο τρόπο....
Άδειασμα.
Ξεκαθάρισμα.
Πετάμε τα άχρηστα.
Καθαρίζουμε.
Βάφουμε.
Και δημιουργούμε συναισθήματα και νέες ιδέες....

Και πάλι απ' την αρχή.....

dokisisofi είπε...

Όταν την έχασες την αρχή απ'την αρχή, μια ζωή θα βλέπεις τα παλιά επει΄σόδια παλεύοντας να βρεις άκρη. Κι όταν υπάρχει υπόθεση, καλώς...αλλιώς... τα πετάμε όλα και βλέπουμε τα ταβάνια

Neraida είπε...

Όλοι χάνουμε την αρχή.... την άκρη...
Είναι "νόμος" της ζωής ή της τρέλλας.... Δεν αποφάσισα ακόμα που ανήκει.

Το θέμα είναι μέσα σε αυτό το μπέρδεμα να βρούμε την ουσία μας. Την ουσία της ζωής που ρέει γύρω μας. Και να βάλουμε πάνω από όλα το θέλω μας....

Το νέο χρώμα στον τοίχο...
Την επιλογή μας!

Ότι κι αν έγινε,
ότι κι αν περάσαμε,
όσες ώρες κι αν κοιτάζαμε ανέκφραστοι το ταβάνι,
πέρνουμε βαθειά αναπνοή....

...κι αναγεννιόμαστε.....

Όσοι δεν έχουμε χάσει το κέφι ακόμα ;-)

dokisisofi είπε...

:))))

christos-TrojanHorse είπε...

Τα θερμα μου συγχαρητηρια...
σαμάρι θα αλλαξω Νεραιδουλα,αυτο εχει παλιώσει και πονάει η πλάτη μου απο τις βόλτες χαχαχχαχα

VeRsEaU είπε...

Όλγα και Χρήστο...χτυπώντας το σαμάρι για να ακουστεί ο γάιδαρος είναι μια λογική....μια λογική λέει ότι χτυπώντας το σαμάρι δεν ακούει ο γάιδαρος αλλά σε πετάει κάτω. :-P χαχαχαχαχα

Neraida είπε...

Christo! Καλωσόρισες στη σελίδα μου!