Δευτέρα 6 Μαΐου 2013

Πόσα ψαλίδια με απειλούν άραγε;

(1.  Το κείμενο γράφτηκε τον Δεκέμβριο του 2006.  2013 κι έχω το ίδιο πρόβλημα με τα κομμωτήρια.
 2.   Αναζητήται επαγγελματίας κομμωτής. Προτάσεις ευπρόσδεχτες. 
 3.  Εννοείτε ότι το κείμενο έχει και την κρυφή του πλευρά. Που είναι και η ουσία του θέματος! )


 Ήταν Δευτέρα. Τσαγκαροδευτέρα λένε μερικοί. Είχα όμως κάτι να περιμένω. Το απόγευμα θα πήγαινα στο κομμωτήριο. Σιγά το πράγμα θα μου πείτε τώρα; Κι όμως για μένα εκείνο το απόγευμα ήταν προορισμένο για ξεκούραση. Την Κυριακή το βράδυ φρόντισα να κάνω όσα έπρεπε στο σπίτι.«Δάνεισα» και μερικές ευθύνες μου και έτσι δεν ανησυχούσα για τίποτα.

Άνοιξα την πόρτα του κομμωτηρίου και πλημμύρισα από ζεστασιά και ηρεμία. Ο χριστουγεννιάτικος διάκοσμος έδωσε μια ξεχωριστή νότα στο χώρο. Και οι έντονες μυρωδιές μια ευχάριστη ζάλη. Οι κοπέλες με καλωσόρισαν με χαμόγελο όπως πάντα.

 - Κόψιμο, μάσκα, χτένισμα, όπως είπαμε και στο τηλέφωνο.
- Πως θα τα κόψουμε;
- Λίγο στις άκριες. Πολύ λίγο.....

Πέρασα 2 ώρες εκεί και όταν έφυγα το αποτέλεσμα ήταν όμορφο.

Στο πρώτο λούσιμο, φάνηκε η διαφορά.Τα μαλλιά μου ήταν κομμένα σκάλες. Πως δεν το κατάλαβα αμέσως; Είναι μακριά και όπως ήταν χτενισμένα, δύσκολα μπορούσα να εντοπίσω τη διαφορά. Προσπαθώ να τα φέρω σε ένα συγκεκριμένο μήκος εδώ και χρόνια και χάρη στα χεράκια των κομμωτριών δεν τα κατάφερα ακόμη. Για να επανορθώσω τη ζημιά θα χρειαστώ 2 χρόνια.

Σκέφτηκα το ψαλίδι. Όλα τα ψαλίδια που με απειλούν. Κάθε φορά που τα πλησιάζω, εύχομαι να μην μου κουτσουρέψουν τα όνειρα. Να δείξουν λίγο σεβασμό και ευαισθησία.Άλλοτε η ευχή πιάνει. Μα άλλοτε καταλήγω με κουρελιασμένα ρούχα, σκαλισμένα μαλλιά και γκρεμισμένα όνειρα.Αναρωτήθηκα πόσο δύσκολο είναι για ένα ψαλίδι να συγκρατηθεί. Να έχει την ελευθερία να κάνει ότι θέλει, να κόψει όσο θέλει και όμως να μην το κάνει. Να σεβαστεί την επιθυμία μου.Να εκτιμήσει την ανάγκη που με έφερε κοντά του.

Μα η εξάσκηση εξουσίας είναι τόσο εθιστική.

Πήρα βαθιά ανάσα. Θα μεγαλώσουν και πάλι…..

υ.γ.  όπως είναι σήμερα θέλω τουλάχιστον 5 χρόνια για να ξανα αποκτήσουν το σχήμα τους.  Παρόλο ότι δεν φαίνεται τόσο η διαφορά.   Θα φτάσω ακόμα λίγο να εύχομαι να ζήσω για να αποκτήσω το μαλλί ( κι όσα ονειρεύομαι ).
 

6 σχόλια:

Ουφ! είπε...

μισησμένες κομμώτριες :-)

τζαι τα ψαλίδια τους! :-)

Neraida είπε...

πες τα! :-)

Unknown είπε...

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ...το νοημα πισω απο τις λεξεις το πιασα...ψαλιδι...κουρεμα...αυθαιρεσια...εξουσια...το μαθαμε το παραμυθι!!!επι του πρακτεου:Α...Ζ... δρομος πλαινης πορτας βιβλιοθηκης προς συνεργατικο λεμεσου.αυτα.

ΣΜΙΛΙ ΤΩΡΑ είπε...

Στα δεκάξι μου μετά που ένα καταστροφικό κόψιμο, έκλαιγα 2 μέρες μεχρι να το χωνέψω.

Υπομονή!

Neraida είπε...

Αληθώς Ανέστη!

Άσε, το μαλλί μου ήταν λόγος και για κλάμα και για τρελά νεύρα.

Έστω κι αν λέω ότι υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα... αν το φιλοσοφήσει κανείς όλα ξεκινούν από την άσκηση εξουσίας χωρίς σεβασμό. Είτε τρίχες μας κόβουν , είτε λεφτά, είτε... είτε κτλ.

Joy Tears είπε...

Τα κακά κουρέματα εν της μόδας τελευταία! Άλλη φορά να λαλείς "θέλω να μου τα κόψετε λλίο αλλά να είναι όλα στο ίδιο μήκος, ΟΧΙ ΣΚΑΛΕΣ". Κι εγώ έτσι τα θέλω τα μαλλιά μου κ μετά που χρόνια εκατάφερα το!