Harley [1]

Είχε βγει στη βεράντα του σπιτιού της. Αύγουστος. Ζέστη.  Αποπνικτική.

Ακούμπησε στο κάγκελο και κοίταζε την πόλη.

Δεν την έπαιρνε ο ύπνος. Ήπιε λίγο κόκκινο γλυκό κρασί μήπως ζαλιστεί, χαλαρώσει αλλά αυτό την τσίτωσε περισσότερο.  Το πάθαινε με κάποια κρασιά.  Επιδρούσαν στους νευρώνες της και της ξυπνούσαν συναισθήματα.  Ξεχασμένα.  Καλά κρυμμένα.

Κι απόψε ένιωθε μέσα της να γίνεται επανάσταση.  Ανάβλυζε από την καρδιά της λάβα καυτή κατακόκκινη, ίδια σαν αυτή που γέμιζε το ποτήρι της.

Η πόλη έσφυζε από ζωή. Οι δρόμοι κάτω από το μπαλκόνι γεμάτοι θόρυβο.  Ζωή. Εγρήγορση. Ταχύτητα. Διασκέδαση. Θόρυβοι… θόρυβοι… αυτοκίνητα… κορναρίσματα….

-ΑααααααααααααΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑααααα!

Το ποτήρι πέταξε με ορμή.

Φρένα. Κορναρίσματα. Γυαλιά να σπάνε.

-Α, στο διάολο.  Θα μας σκοτώσεις.  Γαμώτο. Είσαι τρελή κοπέλα μου;   Πετάς ποτήρια στο δρόμο;  Μη χειρότερα.  Τι κοιτάς;

-ε…ε.. συγν… ε.. κατεβαίνω…

-  Πεε δεν φτάνει που είναι τρελή είναι και χαζή.

- Συγνώμη, ειλικρινά λυπάμαι… δεν σκέφτηκα… κακιά στιγμή.  Δεν πρόσεξα ότι κάποιος ερχόταν με…   HARLEY!!!!!  WOW!! Δεν το πιστεύω! Υπέροχη! Να… να ανέβω;

- Θεέ μου ,δώσε μου δύναμη!  Κοπέλα μου, δεν φτάνει που κόντεψε να με σκοτώσεις, κατακέφαλα μου ήρθε το ποτήρι.  Ευτυχώς που το θηρίο από εδώ σταμάτησε.

- Θηρίο! Δεν λες τίποτα.

-Μα τι κάνεις;

- Έλα! Ανέβα κι εσύ να με πας μια βόλτα.

- Άμα μπλέξει κανείς… άστα να πάνε…

- Ελπίδα.

- Τι;

- Ελπίδα με λένε.

- Χαίρω πολύ! Αντρέας.

-Καιρό την έχεις;

- Καιρό την έχω στην καρδιά μου.  Αρχές του μήνα την πήρα.  Από τα 20 μου την ονειρεύομαι.

- Κι εγώ απ’ τα δεκάξι.  Τότε που ήμουν μικρούλα και τριγυρνούσα στα πάρτι, παρέες, φίλες, νεαροί, μακρυμάλληδες.

- Ε μην κοιτάς που λάμπει.  Ως τους ώμους τα είχα! Και το μουσάκι εδώ που βλέπεις, δεν έμεινε τρέλα που δεν του έκανα.  Ακόμα και τρίχρωμο το έβαψα κάποτε.

- Χαχαχα  τρελός είσαι!

- Ποιος μίλησε; Τέλος πάντων.  Έχε χάρη που δεν έγινε τίποτε και που είμαι με τα κέφια μου.  Πήρα άδεια όλη τη βδομάδα.  Θα την περάσω με την γκόμενα από δω.  Θα την καβαλήσω και θα γυρίσουμε βουνά, παραλίες, πόλεις.

- Τέλεια!!! Φύγαμε!

- Ε, δεν είσαι με τα καλά σου! Δεν φτάνει που πήγες να μου καταστρέψεις τη βραδιά θα μου χαλάσεις και το όνειρο.  Μια ζωή την ονειρεύομαι.  Και τώρα, αν και 35αρησα, την έχω την κούκλα μου.  Μια βδομάδα τα δυο μας.

- Τρεις μας… Το ίδιο όνειρο έχουμε μωρέ!  Και κοίτα που το σύμπαν φρόντισε και για τους δυο μας.

- Τα κέρατά μου. Το σύμπαν πάλι!

- Έλαααααααα.  Φύγαμε! Δεν αντέχω άλλο εδώ μέσα. Πνίγομαι. Γέρασα…

- Έλα μην ακούω βλακείες… Κουκλάκι είσαι!

- …

- Άντε τρελό! Ανέβα! Φύγαμε!!!!

.
.
.
.

… συνεχίζεται … ( κάποια στιγμή )

Αφιερωμένο στον Αντρέα! Υπόσχομαι για συνέχειες των επεισοδίων!  Άντε άμα γίνει σειρά θα γίνεις πρωταγωνιστής :-)

Κι εύχομαι κάποια στιγμή να γυρίσουμε τον κόσμο και τα όνειρά μας με μια Harley!