Καλή βδομάδα!

Μετά από το τριήμερο, γέμισαν οι μπαταρίες, άλλαξε η ενέργεια, τόσο πολύ που είτε δεν έπαιξε το ξυπνητήρι σήμερα είτε δεν το άκουσα καν.

Ευτυχώς ο Γιος 2 ( α ρε Μάνα :-) ) ξύπνησε, ανοίγει την πόρτα και μου φωνάζει: Ξύπνα είναι 6:45.

Μετά από μερικά δευτερόλεπτα περισυλλογής:

- Μα.... είναι Δευτέρα;;;

Ετοιμαστήκαμε στο πι και φι ( είδες άμα θέλει το πλάσμα ; )

Και ξεκίνησα κεφάτη για να έρθω δουλειά. Γέμισα και το αυτοκίνητο με βενζίνη ( το πολύ να με φτάσει μέχρι την Τετάρτη :-) . Μου τα χάλασε λίγο η κίνηση στο δρόμο, αλλά δεν βαριέσαι, δεν καθυστέρησα στη δουλειά οπόταν όλα καλά.

Τους τελευταίους μήνες, ακριβώς μετά την έκκρηξη στο Μαρί ( όχι δεν φταίει και για τα χάλια μου ο Χριστόφιας, αλλά σημαδιακή μέρα. 12 Ιουλίου πέρνω αποφάσεις μαχαίρι ) νιώθω παρατημένη. Παρατημένη από προσπάθειες, από τα θέλω μου, από όλα.

Αφήνω τη ζωή να έρθει και να με πάρει όπου θέλει. Καλό σαν εμπειρία αλλά όχι ότι μου αρέσει ιδιαίτερα.

Ε, κανεί! Η μέρα του Όχι ήρθε και πέρασε!

Καιρός να αρχίσω τα Όχι. Μου έλειψε η "ξεροκεφαλιά" και η αγριάδα μου.

Άντε να παίρνουμε τα πάνω μας για να μην τα πάρωωωωω

Κι ας είναι καλά ο Γιώργος Ρούσος και ο Μέμνων Σωτηρέλλης μου έφτιαξαν το κέφι σήμερα.

She's got the look!




Καλημέρα!