Είναι φορές που οι λέξεις δεν έχουν σημασία πια. Ότι και να εκφράσω, ότι κι αν νιώθω, ότι κι αν πρέπει ή δεν πρέπει να γίνει.
Η ζωή προχωρά και με παρασέρνει μαζί της.
Μπορεί να είναι ο πολυπόθητος συντονισμός με το σύμπαν.
Μπορεί να είναι και το δεν έχω το κουράγιο πια να προσπαθήσω ουσιαστικά για κάτι.
Μπορεί να είναι τα δύο το ίδιο και το αυτό.
Η ζωή κυλά σαν ποτάμι και κολυμπάω σαν ψάρι μέσα της. Δεν έχει σημασία που πάω, γιατί πάω γιατί το μυστικό σε αυτή τη γη ξεκινάει από τη στιγμή που σταματάμε να αναρωτιόμαστε κι αρχίζουμε να ζούμε.
Ένα δυνατό ΝΑΑΑΑΑΙΙΙΙΙ
τίποτε άλλο....
ΝΑΙ λοιπόν :-) to whatever.....
4 σχόλια:
Κι εγώ στο ίδιο ποτάμι βρίσκομαι... συνταξιδεύουμε :)
Ένα ΝΑΙ και από μένα για το ταξίδι... to whatever!
Πλάτς πλουτς μαζι :-)
καταλαβαίνω τι εννοείς. Σαν να βρίσκεσαι πάνω στο κρεβατάκι μέσα στη θάλασσα τζαι πέρνει σε όπου θέλει, κλείνεις τα μάτια σου και αφήνεσαι
ναιιιιιι ετσι ακριβως....
και καποτε με γυριζει γύρω γύρω και με παίρνει όπου θέλει. και δεν ξέρω που θα βγω, αν θα είναι σε παραλία, σε άλλη γη ή θα με πνίξει.
προς το παρόν έχω ακόμα ήλιο να με ζεσταίνει. Αμα χειμωνιάσει θα μου φτιάξεις κουβερτούλα χιχιχι
Δημοσίευση σχολίου