Μπροστά από το άδειο πιάτο Βάφλα Μήλο Παγωτό, απολαμβάνω το συναίσθημα της επιτυχίας.
Όλα πήγαν καλά σε ακόμα ένα βήμα προς την "άνοδο της σκάλας" που ίσως έχει το όνομα "Επιτυχία", "Ευτυχία", "Έρωτας", "Ζωή", "Χαρά". Ίσως έχει ένα άλλο όνομα που ακόμα να ανακαλύψω.
Μέλι με καρύδια πασπαλίζουν ακόμα το πιάτο μου. Η γλύκα μένει ακόμα κι όταν τελειώσει το νόστιμο έδεσμα. Γαρνίρει τη λευκή πορσελάνη και τα ασημιά μαχαιροπήρουνα.
Αναρωτιέμαι για την πραγματική επιτυχία. Αν όντως αυτό που αξίζει είναι τα 15 λεπτά δημοσιότητας ή αν η πραγματική επιτυχία βρίσκεται στα χαμόγελα των ανθρώπων που με έβλεπαν, στη φιλία που έλαμψε, στα περήφανα μάτια των γονιών μου, τα πειράγματα των παιδιών μου, στα πολλά μηνύματα από και προς φίλες, άλλοτε με ευχές κι άλλοτε με μπράβο, κανακέματα, παιδιαρίσματα κι αγάπες.
Αν ο έρωτας κρύβεται στην τέχνη, στις λέξεις, και τις εικόνες ενός παραμυθιού, κι αν ο ίδιος έρωτας απλώνεται στη φωνή, τα μάτια, την καρδιά του άντρα που μ' αγαπά.
Κι αν
Ο Έρωτας
Η Ευτυχία
Η Επιτυχία
είναι 3 λέξεις που αναφέρονται σε ένα μόνο νόημα,
κι αυτό... γαρνιρισμένο ακόμα με μέλι και καρύδια....
Καλή Όρεξη.
13 σχόλια:
Έρκεται μου η λέξη "Αποδοχή" για κάποιο λόγο.
καλή μου Νεράιδα, αγαπημένη μου Ολγα, πολύ με χαροποίησε και με ζέστανε η διάσταση του άρθρου που παρεπιπτόντως μεταφέρει και γεννάει και σε μένα συναισθήματα για τα δικά μου. σπουδαίο πράγμα η ορατότητα, η εργατικότητα, η να αποφεύγουμε την πλάνη πιστεύοντας ότι ο κόσμος δεν βλέπει και δεν καταλαβαίνει. όμως σαν μία παράλληλη πραγματικότητα θέλω να εκφράσω προβληματισμούς που ίσως κάποιοι άλλοι μεγαλύτεροι σε ηλικία από εμένα, επειδή ξέρουν, θα το δουν σε πιο θεωρητικό επίπεδο. αρχικά θα ξεκινήσουμε από την τηλεόραση. δεν συμφωνώ και δεν αποδέχομαι αυτούς που στην ιδέα των φώτων βγαίνουν και λένε πόσο συγκινημένοι είναι με τους γονείς τους, με την έννοια ότι κλαίνε και λένε πόσο πολύ χρωστάνε την επιτυχία σε αυτούς, κλπ. αν ήμουν εγώ στη θέση τους μπορεί να ήμουν ανοιχτός σε κάθε ζεστή συζήτηση αλλά δεν θα έδινα αυτή τη διάσταση, πόσο μάλλον να κλαίω και να ηρωοποιώ. και ο λόγος είναι πολύ απλός. απαντάνε σε πιο λιτά μοντέλα. είναι ένα βιβλίο, η μία μουσική ή η καλή δασκάλα. εκεί, που είναι ακόμα όλα προσβάσιμα. από ένα σημείο κι έπειτα δεν υπάρχει πρόσβαση. σαφώς και το κείμενό σου είναι άξιο συγχαρητηρίων και ίσως είναι η απαρχή μίας νέας εποχής και για εμένα. όμως οι γονείς μας είναι πιο σιωπηλοί και πιο μακροπρόθεσμοι. ακόμα και αν ήμουν εγώ γονιός, θα πούλαγα παραμύθι στο παιδί μου? θα επιστήσω την προσοχή σου στο δημοψήφισμά μου στο ημερολόγιο. οι οικογενειακές αξίες είναι αδιαπραγμάτευτες και μπορούν να εκμαιευθούν από τον κόσμο που θα σε αγκαλιάσει, από τον κόσμο που θα σταθεί δίπλα σου και θα συμμεριστεί τη φιλοσοφία σου, το έργο σου. ο κόσμος όμως γνωρίζει καλύτερα. όταν δεν θέλουμε να απαντήσουμε, όταν δεν θέλουμε να κάνουμε ανοίγματα και κινήσεις, όταν δεν θέλουμε να γίνουμε ο Χριστός στον πλούσιο, που του είπε παράτα τις θεωρίες του πατέρα σου και ακολούθησέ με, είναι δεδομένο ότι η επιτυχία ή η αγκαλιά του κόσμου είναι επίπλαστη, είναι κατασκευασμένη να το πω απλά. απαντάει σε πιο λιτά συστήματα όπως είπα. εάν μετά από αυτό φθάσεις στην απέναντι όχθη και ανακαλύψεις οικογενειακές αξίες ή μήπως το Χριστουγεννιάτικο αστέρι, τότε είναι που ξεκινάει η διαφορά. θα σου πω ένα απλό μυστικό. "δεν υπάρχει τίποτα..."
Μενέλαε,
την απάντηση σου την έδωσε ο Διάσπορος.
Τη ζωή κάνει πιο ωραία... μια τόσο δα αποδοχή.
Διάσπορε,
Αποδοχή του Είναι μας....
Μεγάλη κουβέντα. Σήμερα την νιώθω!
Επειδή απλά τα ανοίγματα που κάνουμε, τα βήματα στη ζωή είναι απλά ευκαιρίες να εκφραστούμε. Και νιώθω όμορφα που Αποδεχόμαστε ο Ένας τον Άλλο.
μάλλον έχεις αλλού το μυαλό σου, μιας και το γραπτό μου περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία που χρειάζεσαι και άρα ο σχολιασμός σου επιβεβαιώνει τις σκέψεις μου. λέγεται reading between the lines. ίσως γιατί μαθαίνουμε να ξεχωρίζουμε τα όμοια από τα ανόμοια και εγώ δεν έχω μάθει να απαντάω με υπερυψωμένες γαλαρίες όπως κάνεις εσύ, που σε τελική ανάλυση δεν με αφορούν. σε κάθε περίπτωση είναι ένα πολύ όμορφο κείμενο και ίσως η απαρχή για πολλά νέα πράγματα στη συνέχεια!
Συνήθως διαβάζω αυτά που υπάρχουν πίσω από τις λέξεις κι όχι κατ' ανάγκη ανάμεσα στις γραμμές.
Όσα χρειάζομαι τα έχω....
μα αυτό σημαίνει η αγγλική έκφραση, έχει μεταφορική σημασία για όλο το χώρο του ενδιαφέροντος, δεν σημαίνει ότι σώνει και καλά υπάρχει κείμενο. τώρα με προβληματίζεις. ίσως γιατί σκέφτομαι να κάνω ένα κείμενο που δεν ξέρω αν είναι σωστό και στην παρούσα φάση έχω πολλή δουλειά. μα αυτός δεν ήταν ο στόχος σου εξαρχής? θες να πεις ότι έζησες όλο αυτό για να το σκορπίσεις στη σκιά του μετρίου, ή γιατί όντως θέλεις να μεταφέρεις το μυαλό σου, την καρδιά σου και τη διάθεσή σου σε αυτό το τοπίο? το ίδιο πράγμα λέμε. άρα αναρωτιέμαι για το λόγο των γραφομένων σου ;)
οκ,
για να σου εξηγήσω καλύτερα....
Σήμερα δεν πατάω στη γη... πετάω... μην ψάχνεις λογική.
Δυσκολευομαι να συγκεντρωθώ να διαβάσω αυτά που γράφεις.
μάλλον μου απαντάς με κριτήριο το καλόπιστο ;) θα σου απαντήσω με κάτι που είχε πει ο Ράμπο στο τέλος του έργου. υπάρχουν κι άλλοι. βρες τους. δεν μπορούμε να θυσιάζουμε την οικονομική και επαγγελματική μας ασφάλεια για χίμαιρες που αργότερα δεν θα σταθούν ούτε στο ύψος των περιστάσεων, ούτε σε αυτό που εμείς ονειρευτήκαμε. ο άνθρωπος προσπαθεί να οικειοποιηθεί μία ανώτερη δύναμη χωρίς να γνωρίζει ότι η δύναμη μιλάει μόνο με τη δύναμη. ελπίζω να σε φώτισα στις διαολιές σου ;)
θες να πεις ότι δε σου άρεσε το κείμενό μου?? η αποκάλυψη??
έχω την εντύπωση ότι αυτό που κάνουμε όλοι εμείς, που δεν συνδέεται με αυτό που έγραψα παραπάνω, είναι μία βάρβαρη πραγματικότητα, που δεν συνάδει ακόμα και με τις ίδιες τις επιθυμίες όπως έγραψες της δημοσιότητας ή της αληθινής επιτυχίας. λέγεται άγριο θράσος!
η άλλη όψη του Slumdog Millionaire!!
Καλημέρα Μενέλαε,
βλέπουμε το ίδιο πράγμα με άλλο χρώμα φακών.
Η επιτυχία, η δημοσιότητα, οι επαγγελματικές επιτυχίες, οι προσωπικές επιτυχίες, οι αποκαλύψεις, οι ανακαλύψεις ....
όλα αυτά είναι σημαντικά. Δεν είναι βάρβαρα και επιφανειακά.
Επιφανειακά γίνονται όταν νομίζουμε ότι μόνο αυτό αξίζει.
Ουσιαστικά γίνονται, όπως έγραψες, όταν δεθούμε με την ουσία, με τη μεγάλη δύναμη της αγάπης.
Έτσι όσα μας συμβαίνουν, όμορφα, γλυκά, έντονα, βάρβαρα, άσχημα, τα αποδεχόμαστε και τα κάνουμε δρόμο μας για να φτάσουμε στο Ανώτερο, στο Ένα.
Κι όταν επικοινωνούμε με τους ανθρώπους μας και νιώθουμε την Αγάπη μέσα μας, την Αγάπη που πάντα υπάρχει, απλά βρίσκει την ευκαιρία να αποκαλύφθεί.
Μιλάμε την ίδια γλώσσα Μενέλαε, Μελένιε. Διαβάζω πίσω από τις λέξεις σου κι αντιλαμβάνομαι. Και πέρνω καμοια φορά επιβεβαίωση ότι είμαι σε καλό δρόμο.
Μπορεί να γράφω με αντιφάσεις, το έχεις το θέμα αυτό με το γράψιμο μου και τον τρόπο σκέψης μου αλλά ειμαι καλά! κι ευτυχισμένη! με όσα έχω! κι αν σταματήσω να ειμαι καλά... θα πάω γι αλλα!
ευχαριστώ που νοιαζεσαι!
Χιούστον σε αποδέχομαι!!! το διάβασες το κείμενό μου??? σαρέσει το μπλογκάκι μου???
Δημοσίευση σχολίου