Τέσσερεις μέρες ήταν αρκετές για να ηρεμήσω. Δεν χρειάζομαι πολλά.
Να ξυπνήσω ότι ώρα θέλω.
Να προγευματίσω με την ησυχία μου.
Να χαρώ τα παιδιά μου.
Να παίξουμε επιτραπέζια από το πρωί-ξημέρωμα.
Να φορώ όλη μέρα παντούφλες.
Να καθαρίζω χαλαρά το σπίτι μου.
Να μαγειρεύω.
Όλη αυτή η διαδικασία με κάνει να νιώθω.
Να νιώθω άνθρωπος. Κι όχι μηχανή "παραγωγής χρημάτων" όπως εύστοχα
ανάφερε ένα ομιλητής σε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα.
Είναι τόσο απλό το να είμαι καλά.
Να νιώθω υγιής κι ευτυχισμένη.
Κι όμως..... βουλιάζω στην ρουτίνα της καθημερινότητας.
Αυτό το "πρωινό ήρεμο ξύπνημα" προσπαθώ να το βρω σε υποκατάστατα.
Σε πράγματα που μου αρέσουν.
Σε ασχολίες, χόμπυς, στιγμές με αγαπημένα πρόσωπα.
Μα... είναι απλά υποκατάστατα.
Να ξυπνώ ανθρώπινα. Να ανοίγω το παραθύρι και να κοιτάω τον ουρανό,
να βλέπω τα πουλιά, να καμαρώνω τη λεμονιά μου, το καταφύγιό μου.
Να νιώθω κομμάτι της φύσης. Χαλαρά. Ήρεμα.
Θέλω τόσο πολύ να κρατήσω αυτή την ηρεμία.
Να μπορέσω να την χωρέσω στα 5 λεπτά που έχω κάθε μέρα για να ξυπνήσω
πριν αρχίσω το τρέξιμο.
ΘΕΛΩ πολύ να το κρατήσω!
Σε παρακαλώ Θεέ μου δώσε μου φώτιση!
2 σχόλια:
Μαζί σου, τί γίνεται όμως όταν τα παιδάκια επιμένουν να ξυπνούν στις 06,30;
Όταν ξυπνούν καλά είναι... όταν πρέπει να τα αναγκάσεις να ξυπνήσουν στις 6:30 να δεις πλάκα χιχιχι
Σκέφτηκα ότι θα δοκιμάζω πράγματα και θα τα γράφω εδώ.
Σήμερα ( φυσικά έχω το χρόνο μιας και είναι κλειστά τα σχολεία ) ξύπνησα λίγο πιο αργά κι έκατσα 5 λεπτά στο κρεβάτι και διάβασα.
Μετά όταν σηκώθηκα άναψα ένα αρωματικό κεράκι.
Ήδη νιώθω καλά. Θα δοκιμάζω κάτι κάθε πρωί.
Περιμένω και τις δικές σας ιδέες.
Δημοσίευση σχολίου