Σήμερα εγύριζα στην παλιά Λευκωσία. Είσιεν πολλήν τζιαιρόν να χρειαστώ κάτι που τζιήνες τες γειτονιές. Παλιά, τον τζιαιρόν που ήμουν μαθήτρια, επαίρνουν πολλά συχνά.
Εγύρευκα έναν παλιόν κλειδαρά γιατί εχρειάστηκα έναν "παλιό μαγικό κλειδί".
Τελικά είπαν μου να πάω λίον πιο κάτω τζιαι έσιει έναν παππούν που κάμνει.
Ήταν έναν πολλά μιτσίν, από ότι εφαίνετουν μαχαζούιν αλλά ήταν κλειστόν.
Εμπήκα δίπλα στον γείτοναν. Έκαμνεν καρέκλες τόνενες. Είπεν μου ότι ο παππούς ήταν άρρωστος. Έπαθεν μόλυνση το σιέριν του είπεν μου. Τζιαι μετά άρκεψεν τζιαι ελάλεν μου για τον παππούν που εν κοντά στα 80 μα έρκεται κάθε μέρα που το ξιφώτην τζιαι αρκεύκει τζιαι πελεκά τα σίερα να κάμει κλειθκιά. Εν έσιει άλλον μες την Λευκωσίαν λαλεί.
Επαρατήρουν το μαγαζίν του γείτονα. Γεμάτον ξύλα τζιαι καλάμια. Ήβρα το πολλά ενδιαφέρον. Επαγγέλματα που κάποτε ήταν στις δόξες τους, τωρά εμείναν ένα - δκυό γερούθκια τζιαι συντηρούν τα.
Μεταφέρουν σε άλλες εποχές. Γεμάτον ανθρωπιάν. Τζιαι οι ίδιοί οι άνθρωποι. Σαν να μεν τους έντζισεν ο χρόνος. Εμιλούσαμεν σαν να τζιαι εξέραμεν ο ένας τον άλλον που χρόνια.
Μετά επέρασα που έναν παλαιοπωλείο.
Εν εξαναμπήκα σε παλαιοπωλείο. Ήταν γεμάτον χώμα, σκόνη τζιαι έναν σωρόν παλιοπράματα. Εν είσιεν όμως μαγικά κλειδιά. Ήταν περίεργο γιατί ήβρα τον πολλά μαγικόν τον χώρον. Ένιωσα σαν το μωρόν. Αν εγίνετουν ήταν να αρκέψω να νεκουτρεύκω.
- Μα ήντα ωραία φεντζιανούθκια
- Τι πολυέλαιος περίεργος, ποιος εννα τον ήσιεν;
Τελικά τα μαγικά κλειδιά για σήμερα τα βρήκα σε ένα μοντέρνο κατάστημα.
Ήταν τέσσερα μικρά κλειδιά σε χρυσαφί χρώμα, με όμορφη διακόσμηση.
Μόλις τα πήρα στα χέρια μου, κτύπησε το τηλέφωνό μου και είχα καλά νέα για κάποια δουλειά.
Όταν θα τα πλήρωνα, η κοπέλα είπε να τα έχω πάντα μαζί στην είσοδο του σπιτιού γιατί έχουν καλό φενκ σιούι και φέρνουν τύχη.....
Αναρωτιέμαι αν και τα κλειδιά του παππούλη φέρνουν τύχη.
Εύχομαι να αναρρώσει σύντομα και να τον γνωρίσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου