Πεταλούδες κι όνειρα

Μια φορά κι ένα καιρό

άρχισα να κάνω βόλτες

σ' αυτό το περιβόλι

που λέγεται κόσμος.

Κρατούσα πάντα μαζί μου

το αγαπημένο κόκκινο τριαντάφυλλο

που πάντα λέει σ' αγαπώ.

.

Συνήθιζα να γυροφέρνω στον κάμπο

να κυνηγώ πεταλούδες

κι όνειρα μαζί.

Αυτές πετούσαν τριγύρω μου

κάθονταν πότε σ' ένα ζουμπούλι,

πότε σ' ένα ανθισμένο γιασεμί,

ή σε μια γελαστή μαργαρίτα

που πάντα λέει σ' αγαπώ.

.

Και τα όνειρα μαζί τους,

μιμήθηκαν τον τρόπο τους.

Πότε σεργιάνιζαν σε ένα ολοκόκκινο δειλινό,

πότε σε μια ματιά,

Σ' ένα χαμόγελο

Ή μια ζεστή αγκαλιά

που πάντα λέει σ' αγαπώ.

.

Κι εγώ ζαλισμένη,

παρακολουθούσα το πέταγμά τους,

προσπαθούσα να τις τσακώσω.

Αυτές, μαζί με τα όνειρα.

Και μου έμενε πάντα η οπτασία

μια ζεστή μελαγχολία

που πάντα λέει σ' αγαπώ.

.

Και τότε σταμάτησα να κυνηγώ τις πεταλούδες

και τα όνειρα.

Κάθισα εκεί, κάτω από το πεύκο

Δίπλα στο ρυάκι

Με ένα βάζο μέλι στα χέρια

Ένα μικρό στρογγυλό κομμάτι κερήθρα

για καρδιά

Και δυο μάτια μελιά

που πάντα λένε σ' αγαπώ.

.

Και γέμισε ο κόσμος όλος με ζαλισμένες πεταλούδες

και μεθυσμένα όνειρα.

Όλα γύρω μου

πετούσαν τριγύρω μου.

Και τότε έγινε αυτό

που έψαχνα τόσο καιρό.

Γέμισα με γλυκές στιγμές

που πάντα λένε σ' αγαπώ!