Καιρός να ξαναρχίσω τη ζωγραφική. Καλοκαίρι, ζέστη, θετική ενέργεια, λιγότερες υποχρεώσεις.
Οπόταν το σύμπαν συνωμότησε να μου γεμίσει το χρόνο με δημιουργικότητα.
Multitasking λοιπόν.
Ήδη δυο καλοί φίλοι μου, μου πρότειναν συνεργασία για να γράψουμε κάτι μαζί.
Δυο άτομα που δεν γνωρίζονται, δηλαδή, δύο διαφορετικά κείμενα.
Είπα ναι!
Μου αρέσει η διαδικασία αν και με αγχώνει. Είναι πιο εύκολο να "κάνω τα δικά μου" και να γράφω ή να μην γράφω όποτε θέλω. Η συνεργασία χρειάζεται πειθαρχεία και συνέπεια. Από την άλλη νιώθω ότι με εξελίσσει γιατί με βάζει σε καινούργια νερά.
Επίσης ξανάρχισα τη ζωγραφική. Αποφάσισα να κάνω κάποιους πίνακες. Το θέμα είναι ότι τους θέλω και τους 3 ( ή περισσότερους ) έτοιμους μέσα στον Ιούλη γιατί είναι για δωράκια.
Οπόταν τους δουλεύω κι αυτούς ταυτόχρονα. Η λαδομπογιά χρειάζεται και το χρόνο της να στεγνώσει οπόταν μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορούσα να τους προλάβω. Πάλι το βιώνω σαν καινούργια εμπειρία γιατί έχει το παιγνίδι του μυαλού από τη μια ιδέα και συναίσθημα και χρώμα στο άλλο.
Φέτος, μετά από μια συζήτηση με το φίλο μου το Νίκο που είναι ζωγράφος ( κι αν θέλει ο Θεός του χρόνου θα μου κάνει μάθημα στα επιμορφωτικά ) είπα να δοκιμάσω να φτιάχνω δικά μου έργα ( όσο γίνεται). Ένα θεματάκι το έχω με το ότι η φαντασία μου δουλεύει κυρίως με λέξεις και αόριστες θολές εικόνες. Οπόταν η σύλληψη μιας ιδέας στην ολότητα της καθαρά μέσα στο νου μου είναι κάτι δύσκολο. Εκτός κι αν συνοδεύεται από το κατάλληλο συναίσθημα.
Με έπεισε ο Νίκος. Κι έτσι άρχισα δειλά δειλά.
Στον πρώτο πίνακα ήθελα να κάνω ένα λουλούδι. Ήθελα κάτι απλό και κάτι που θα έχει απλές αποχρώσεις ( όχι πολλά χρώματα μαζί ).
Βρήκα στο ίντερνετ μια εικόνα που μου άρεσε. Και την έχω σαν βάση. Χωρίς να είναι αντιγραφή, πήρα την ιδέα της για να μπορώ να προσανατολιστώ στον καμβά, να μπορώ να υπολογίσω μεγέθη και τοποθέτηση. Κι άρχισα:
Όσο έκανα τον πιο πάνω, είχα περάσει με λευκό χρώμα ένα άλλο καμβά. Είχα μια ιδέα για τον πιο κάτω. Ξεκάθαρη. Ψες είχα έμπνευση κι άρχισα:
Οπόταν το σύμπαν συνωμότησε να μου γεμίσει το χρόνο με δημιουργικότητα.
Multitasking λοιπόν.
Ήδη δυο καλοί φίλοι μου, μου πρότειναν συνεργασία για να γράψουμε κάτι μαζί.
Δυο άτομα που δεν γνωρίζονται, δηλαδή, δύο διαφορετικά κείμενα.
Είπα ναι!
Μου αρέσει η διαδικασία αν και με αγχώνει. Είναι πιο εύκολο να "κάνω τα δικά μου" και να γράφω ή να μην γράφω όποτε θέλω. Η συνεργασία χρειάζεται πειθαρχεία και συνέπεια. Από την άλλη νιώθω ότι με εξελίσσει γιατί με βάζει σε καινούργια νερά.
Επίσης ξανάρχισα τη ζωγραφική. Αποφάσισα να κάνω κάποιους πίνακες. Το θέμα είναι ότι τους θέλω και τους 3 ( ή περισσότερους ) έτοιμους μέσα στον Ιούλη γιατί είναι για δωράκια.
Οπόταν τους δουλεύω κι αυτούς ταυτόχρονα. Η λαδομπογιά χρειάζεται και το χρόνο της να στεγνώσει οπόταν μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορούσα να τους προλάβω. Πάλι το βιώνω σαν καινούργια εμπειρία γιατί έχει το παιγνίδι του μυαλού από τη μια ιδέα και συναίσθημα και χρώμα στο άλλο.
Φέτος, μετά από μια συζήτηση με το φίλο μου το Νίκο που είναι ζωγράφος ( κι αν θέλει ο Θεός του χρόνου θα μου κάνει μάθημα στα επιμορφωτικά ) είπα να δοκιμάσω να φτιάχνω δικά μου έργα ( όσο γίνεται). Ένα θεματάκι το έχω με το ότι η φαντασία μου δουλεύει κυρίως με λέξεις και αόριστες θολές εικόνες. Οπόταν η σύλληψη μιας ιδέας στην ολότητα της καθαρά μέσα στο νου μου είναι κάτι δύσκολο. Εκτός κι αν συνοδεύεται από το κατάλληλο συναίσθημα.
Με έπεισε ο Νίκος. Κι έτσι άρχισα δειλά δειλά.
Στον πρώτο πίνακα ήθελα να κάνω ένα λουλούδι. Ήθελα κάτι απλό και κάτι που θα έχει απλές αποχρώσεις ( όχι πολλά χρώματα μαζί ).
Βρήκα στο ίντερνετ μια εικόνα που μου άρεσε. Και την έχω σαν βάση. Χωρίς να είναι αντιγραφή, πήρα την ιδέα της για να μπορώ να προσανατολιστώ στον καμβά, να μπορώ να υπολογίσω μεγέθη και τοποθέτηση. Κι άρχισα:
Όσο έκανα τον πιο πάνω, είχα περάσει με λευκό χρώμα ένα άλλο καμβά. Είχα μια ιδέα για τον πιο κάτω. Ξεκάθαρη. Ψες είχα έμπνευση κι άρχισα:
Έφτιαξα τα φτερά Νεράιδας και Αγγέλου περίπου όπως τα είχα στο μυαλό μου.
Και μετά μου άρεσε έτσι όπως ήταν πάνω στο άσπρο.
Απλά οκ εμένα μου άρεσε αλλά δεν φάτσαρε ο πίνακας. Ήταν σαν σκίτσο.
Με έπιασε μια σύγχυση. Τελικά είπα, ο τολμών νικά! Και έβαλα "ποσειδώνια" χρώματα.
Τωρά... περιμένω να στεγνώσουν ....
2 σχόλια:
τουλάχιστον έχεις έμπνευση και όρεξη στο καλοκαίρι του κωλοβαρέματος.
Ελπίζω να συνεχίσεις.
Και οι καμβάδες να μην είναι ακριβοί.
Καλωσόρισες itzBulby στις γειτονιές μας. Το καλοκαίρι έχω περισσότερη ενέργεια. Και βολεύει να ζωγραφίζω και το βράδυ στο ατελιέ/αποθήκη μου. Οι καμβάδες δεν είναι τόσο ακριβοί. Είχα πάρει πέρσι σε προσφορά μερικούς κι έχω ακόμα. Οι μπογιές κοστίζουν.
Δημοσίευση σχολίου