Ηλιόσπορος

Σε γνώρισα στο φως μια χρυσαυγής.

Κρατούσες τα φτερά σου κλειστά.

Ήθελες να πετάξεις. 

Κύκλο πάνω από τη φωλιά σου.

Η δύναμη και το κουράγιο σε είχαν εγκαταλείψει.

Σου είπα « Έλα, έχω μια σανίδα σωτηρίας και για σένα»

Μα εσύ είσαι πέρδικα.  Με τις σανίδες δεν τα πας καλά.

«Δεν είμαι ψάρι» είπες και χώθηκες βαθιά μες τη σιωπή σου.

Προσευχήθηκα στον ψηλό βράχο του νου.

Και βρέθηκε Ηλιόσπορος.

Τον φύτεψες, τον τρύγησες.

Πήρες το άρωμα, τη μέθη, τη ζεστασιά του.

Τα φτερά σου άνοιξαν δειλά και μυστικά.

Κι ολόγυρά μου φτερούγησες

σαν να ήμουνα καράβι

χαμένο μες το πέλαγο

και μου άφησες στο χέρι

το ασημένιο σου φτερό.