Παρασκευή 27 Ιουνίου 2014

Λείπουν μου...

... οι στιγμές που είχα νιώσει πολλήν ευτυχία.
... εκείνες που ήμουν χαμένη μες την τρυφερότητα και τη ζεστασιά.
... οι στιγμές γεμάτες ελπίδα και η προοπτική μπροστά μου να ανοίγεται ο κόσμος στα πόδια μου.


Οι φάσεις της ζωής μας αλλάζουν. Και χρειάζεται να ανακαλύπτουμε την ομορφιά της κάθε μιας από αυτές.  Ακόμα κι αν είναι διαφορετική από το πριν.  Από αυτό που καθορίσαμε πριν σαν ευτυχία.

... μπορεί τώρα να είναι απλά η ηρεμία, η αυτογνωσία.
... το ξέρω ποιος είμαι, κάνω το καλύτερο που μπορώ αβίαστα.
... τώρα η προσπάθεια να μην γίνεται μέσα από πόνο και έντονα συναισθήματα αλλά μέσα από δουλειά και στοχοθέτηση.
... ίσως το να αφήνεται κανείς να ζει τη στιγμή να είναι αρκετό.
... το να μη χρειάζονται πια οι δικαιολογίες για ότιδήποτε.

Ξέρεις, ξεκίνησα για να σου γράψω γι αυτά που μου λείπουν.
Συνειδητοποίησα τώρα ότι δεν μου λείπουν.
Ότι έχω άλλα όμορφα.  Που δεν τα συνήθισα ίσως ακόμα.
Το μυαλό κάνει ταξίδια στο παρελθόν.
Αρέσκεται στο να νιώθει την έλλειψη των στιγμών που πέρασαν.
Κι ας μην τις θέλει ποτέ πια εδώ, στο Τώρα του.

Θα έλεγα ότι ... λείπουν μου τα παλιά μου μπλε φτερά...

Μα τώρα έχω καινούργια!  Κίτρινα!

5 σχόλια:

Mademoiselle Hyde είπε...

Κίτρινο! Το αγαπημένο μου χρώμα! Τα καλύτερα έρχονται!

Neraida είπε...

Και το δικό μου αγαπημένο. Χαίρομαι που το υποσυνειδητό μου διάλεξε τώρα το κίτρινο.

ruth_less είπε...

Νοιώθω τυχερή για όσα όμορφα έζησα στη ζωή μου.Όταν κοιτάζω πίσω δεν μου λείπουν, δεν με πονά καν η ανάμνηση τους. Χαίρομαι για όσα έζησα, για όσα ένιωσα, για όσα πήρα και έδωσα... άσχετα αν πληγώθηκα στην πορεία ή αν προδόθηκα στο τέλος. Είμαι χορτάτη μέσα μου.

Και τα όμορφα πάντα υπάρχουν στη ζωή... και ο έρωτας... με άλλες μορφές πάντα, το ίδιο έντονες. Στο λέω εγώ, που αναποδογυριστηκε η ζωή μου, και μέσα σε όλα, ζω την ομορφιά της αγάπης στην πλήρη της μορφή.

Τα φτερά μου εν διάφανα. Διαλέγω ένα χρώμα του ουράνιου τόξου κάθε φορά και πετώ.
Φιλουθκια.

Neraida είπε...

Μου αρέσει το διάφανο!!!

Να ξέρεις, ότι πάντα, στα δύσκολα νιώθουμε πιο έντονα! Εκτιμούμε περισσότερο τα όμορφα.

Και μετά όταν όλα με το καλό τελειώσουν, έρχεται η ηρεμία. Στην αρχή την απολαμβάνουμε. Μετά την συνηθίζουμε. Και θυμόμαστε τις μάχες και τις νίκες!

Είμαι το ίδιο γεμάτη κι ευχαριστημένη. Όντως, ζω όμως, σε μια καινούργια κατάσταση. Ελευθερίας και ηρεμίας. Χωρίς μάχες. Και είναι δύσκολο για τον πολεμιστή να γίνει γεωργός...

Psycho Social είπε...

Ομορφο... υπάρχουν κάποιες στιγμές που αναπολείς το παρελθόν, όμως όπως λές και συ... "Οι φάσεις της ζωής μας αλλάζουν".
-Ζήσε μονάχα την στιγμή-