Παράλογο

Χωρίζουμε συχνά τη λογική από το συναίσθημα.
Κατηγοριοποιούμε τα δύο.
Και τα δυο, κομμάτια του συνειδητού μας.
Η αντίθετη λέξη από τη λογική είναι το παράλογο.
Άρα το συναίσθημα λειτουργεί παράλογα.
Ένας τρόπος να το ελέγξουμε είναι το παράλογο.
Το παράλογο χρειάζεται δεδομένα που δεν είναι χειροπιαστά.
Φαντασία. Άρα υποσυνείδητο.
Την έχουμε. Όλοι την έχουμε. Σε κάποιους κοιμάται. Σε άλλους φοβάται.
Και σε κάποιους από εμάς διαφεντεύει.

Με φαντασία και παραλογισμούς νιώθουμε το συναίσθημα.
Κι εκεί που μας γεμίζει το μυαλό, χάνουμε τον εαυτό μας μέσα του,
γεμίζουμε από την ηδονή του, έρχεται μια σπίθα φαντασίας.

Της δίνουμε τροφή κι αυτή φουντώνει.

Φτιάχνω το δικό μου κόσμο, τη δική μου αντίληψη της πραγματικότητας
μέσα από τη φαντασία μου και το παράλογο.
Μη φοβάσαι.
Η εικόνα που δίνει η λογική και η πρακτική πλευρά της ζωής υπάρχει.

Με μια δόση παραλογισμού, παρομοιάζω τον έρωτα, το ζευγάρι, με ένα ζευγάρι κάλτσες.
Η μια έχει τα χρώματα της θάλασσας ( εγώ ) και η άλλη τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος ( εκείνος).
Με τον ίδιο τρόπο παρομοιάζω τις εκκρεμότητες της ζωής μου με κλαδιά που κρέμμονται.

Σήμερα έχασα ένα κλαδί. Μια εκκρεμότητα. Κόπηκε. Έπεσε στο έδαφος.
Τέλειωσε κι αυτό.

Δεν άντεχα να το βλέπω στο έδαφος πεσμένο.
Έτσι, πήρα το κλαδί, παραλογίστηκα και το συγύρισα μέσα μου.
Με τον πιο περίεργο τρόπο.

Λατρεύω τα κουτάκια και την τάξη.

Δεν έχω ακόμα όση τάξη αγαπώ. Θα την έχω όμως. Μέχρι τις 25/12/2009.
Θα γεννηθεί η Τάξη και θα κάνει παρέα στην Αρετή και την Τόλμη.

Μέχρι τότε όμως θα παραλογιστώ ξανά και ξανά και ξανά.

Για να λύσεις ένα πρόβλημα, πρέπει να το δεις με διαφορετικό τρόπο από αυτόν
που το δημιούργησες, είπε ο Άινσταιν.

Όσα έχει βάλει κάτω η λογική, τα λύω με το παράλογο.

Απλό και μ' αρέσει!

Ασύλλυπτα ελεύθερο.

υ.γ. Αν δεν εκαταλάβετε τίποτε που τούτον που εθκιαβάσετε, μην αγχώνεστε.
Δεν είχε σκοπό να είναι κατανοητό..... Μόνο παράλογο.....