Καμοιά φορά μια σκέψη αρκεί για να κεντρίσει το μυαλό μας.
Να δώσει φως.
Απλότητα.
Συχνά, παλεύουμε με τις ίδιες σκέψεις.
Τα ίδια φαντάσματα του παρελθόντος.
Και δεν τα αφήνουμε να φύγουν.
Πολεμάμε, κλαίμε, λυγίζουμε και σηκωνόμαστε στα πόδια μας........
Γινόμαστε 5χρονα.
Τα παιδιά των 5 πάνε στο νηπιαγωγείο και η δασκάλα τους δίνει χαρτί και χρωματιστά.
Κι αυτά αρχίζουν να τραβάνε γραμμές και φτιάχνουν ένα σπίτι!
Και νιώθουν χαρούμενα! Πετυχημένα.
Την επόμενη μέρα πάνε στο σχολείο. Η δασκάλα τους δίνει χαρτί και χρωματιστά.
Και φτιάχνουν το ίδιο.....
ξανά.....
και ξανά....
πολλές φορές για μέρες....
για βδομάδες....
για όλη την χρονιά καμοιά φορά......
επειδή νιώθουν ασφάλεια! Θέλουν επιβεβαίωση και την κερδίζουν....
Με την ίδια ζωγραφιά που ξέρουν να κάνουν καλά!
Κι εμείς... πολεμάμε φαντάσματα.... σαν 5χρονα.
Ποιός θέλει να μεγαλώσει λίγο;
6 σχόλια:
den ine krima omos pou dinoun sta pedia ta xromata kai to xarti kai tous lene kai pos na zografisoun? (to spiti etsi-to dentro etsi-apo mikra na ma8oun stin omoiomorfia) akoma kai auta ta pedakia ton 5 xronon den eine apolita eleu8era stin prospa8ia tous na kerdisoun tin epiveveosi...
Ακόμα τζιαι τα φαντάσματα που πολεμούμεν, εμάθαν μας τον τρόπο τον επίμονο του πεντάχρονου άλλοι. Έσιει άλλους τρόπους, που για να τους ανακαλύψεις θέλει να αποβάλεις τον εαυτόν τον πεντάχρονον..
Ευλαμπία,
τα παιδιά νομίζω πρέπει να μάθουν και τα δυο. Την ελεύθερη έκφραση αλλά και την ομοιομορφία. Γιατί έχουν την ανάγκη της δικής τους μοναδικής έκφρασης, αλλά και της επιβεβαίωσης ότι ανήκω κάπου, κάνω ένα σπίτι όπως το κάνουν και οι άλλοι.
Ακριβώς Διάσπορε!
Όταν αναλάβουμε την ευθύνη του εαυτού μας βρίσκουμε καινούργιους τρόπους... και μεγαλώνουμε.
Πολλές φορές μου κάνει εντύπωση που έχουμε περισσότερο την ανάγκη να νιώσουμε επιτυχία από το να επιτύχουμε κάτι πραγματικά.
Είναι πιο εύκολο να κυνηγάμε φαντάσματα. Καμοια φορά και χρήσιμο.
Αλλά το μόνο ουσιαστικό είναι αυτό που καταφέρνουμε στην πραγματικότητα.
Νεράιδα το τελευταίο σου σχόλιο έχει σοφά λόγια. Να νιώσουμε επιτυχία παρά να επιτύχουμε κάτι πραγματικά. Έτσι καταλαβαίνουμε τι είναι αληθινό και τι δεν είναι. Το κακό είναι πως πολλοί άνθρωποι δεν μπόρεσαν να βγουν ποτέ από την άβυσσο. Ή δεν ξεπέρασαν ποτέ τα ναρκωτικά. Χρειάζεσαι αυτό που ονομάζουμε εσωτερική ενέργεια και αυτή είναι η δύναμη που σου δίνεται για να μπορείς να κάνεις γρήγορα και άμεσα διάγνωση. Και πάνω απόλα δεν μπορείς να χαλάς τη ζαχαρένια σου ούτε να χαλάς φαιά ουσία. Θα μου πεις βέβαια ότι παλεύεις για ένα καλύτερο αύριο, όμως χρειάζονται όλα τα παραπάνω και όχι μερικά από αυτά. Καλό σου βράδυ!!
Μενέλαε,
έμπνευση για το πιο πάνω ήταν η ανάγνωση ενός κειμένο σε ένα μπλογκ. Αν θες, αποκωδικοποίησα τα συναισθήματα που εισέπραξα.
Ο προβληματισμός ή αν θες αυτό που ήθελα να εκφράσω είναι αυτό που ανάφερες πιο πάνω:
Νιώθω επιτυχία - Επιτυγχάνω πραγματικά.
Προσωπικά, παλεύω για ένα καλύτερο αύριο για μένα.
Σκοπός που αγιάζει τα μέσα :-)
Δημοσίευση σχολίου