Λείπουν μου...

... οι στιγμές που είχα νιώσει πολλήν ευτυχία.
... εκείνες που ήμουν χαμένη μες την τρυφερότητα και τη ζεστασιά.
... οι στιγμές γεμάτες ελπίδα και η προοπτική μπροστά μου να ανοίγεται ο κόσμος στα πόδια μου.


Οι φάσεις της ζωής μας αλλάζουν. Και χρειάζεται να ανακαλύπτουμε την ομορφιά της κάθε μιας από αυτές.  Ακόμα κι αν είναι διαφορετική από το πριν.  Από αυτό που καθορίσαμε πριν σαν ευτυχία.

... μπορεί τώρα να είναι απλά η ηρεμία, η αυτογνωσία.
... το ξέρω ποιος είμαι, κάνω το καλύτερο που μπορώ αβίαστα.
... τώρα η προσπάθεια να μην γίνεται μέσα από πόνο και έντονα συναισθήματα αλλά μέσα από δουλειά και στοχοθέτηση.
... ίσως το να αφήνεται κανείς να ζει τη στιγμή να είναι αρκετό.
... το να μη χρειάζονται πια οι δικαιολογίες για ότιδήποτε.

Ξέρεις, ξεκίνησα για να σου γράψω γι αυτά που μου λείπουν.
Συνειδητοποίησα τώρα ότι δεν μου λείπουν.
Ότι έχω άλλα όμορφα.  Που δεν τα συνήθισα ίσως ακόμα.
Το μυαλό κάνει ταξίδια στο παρελθόν.
Αρέσκεται στο να νιώθει την έλλειψη των στιγμών που πέρασαν.
Κι ας μην τις θέλει ποτέ πια εδώ, στο Τώρα του.

Θα έλεγα ότι ... λείπουν μου τα παλιά μου μπλε φτερά...

Μα τώρα έχω καινούργια!  Κίτρινα!

Ηλιόσπορος

Σε γνώρισα στο φως μια χρυσαυγής.

Κρατούσες τα φτερά σου κλειστά.

Ήθελες να πετάξεις. 

Κύκλο πάνω από τη φωλιά σου.

Η δύναμη και το κουράγιο σε είχαν εγκαταλείψει.

Σου είπα « Έλα, έχω μια σανίδα σωτηρίας και για σένα»

Μα εσύ είσαι πέρδικα.  Με τις σανίδες δεν τα πας καλά.

«Δεν είμαι ψάρι» είπες και χώθηκες βαθιά μες τη σιωπή σου.

Προσευχήθηκα στον ψηλό βράχο του νου.

Και βρέθηκε Ηλιόσπορος.

Τον φύτεψες, τον τρύγησες.

Πήρες το άρωμα, τη μέθη, τη ζεστασιά του.

Τα φτερά σου άνοιξαν δειλά και μυστικά.

Κι ολόγυρά μου φτερούγησες

σαν να ήμουνα καράβι

χαμένο μες το πέλαγο

και μου άφησες στο χέρι

το ασημένιο σου φτερό.

Επάγγελμα και συνήθειες

Τελικά το επάγγελμά μας επηρεάζει την προσωπικότητά μας.
Δεν ξέρω αν είναι λόγω προσωπικότητας που διαλέγουμε την συγκεκριμένη κατεύθυνση
ή αν η καθημερινή τριβή μας αλλάζει.

Για παράδειγμα,

έχω φίλες δασκάλες που άμα θα μου εξηγήσουν κάτι θα το κάνουν όσο πιο λιανά γίνεται και θα το επαναλάβουν για να είναι σίγουρες ότι κατάλαβα.

Εγώ πάλι σαν ΙΤου και σε ομάδα που χειριζόμαστε συχνά errors, κάνω μονίμως consistency checks.
( Έλεγχος συνοχής είναι η μετάφραση; )

Δηλαδή, όπως ένα πρόγραμμα για να δουλέψει χρειάζεται να υπάρχει συνοχή στις αλλαγές που έγιναν, να μην αφήσουμε κάτι πίσω και να υπάρχουν προσβάσεις όπου χρειάζεται...

Έτσι, κι ένας άνθρωπος, αν θα τον πάρω σοβαρά, πρέπει να ξέρει τι λέει και να μην είναι τη μια έτσι και την άλλη γιουβέτσι.  Ή αν θα είναι γιουβέτσι ας χρησιμοποιήσει την ίδια σάλτσα όπως τις φορές που είναι έτσι για να υπάρχει συνοχή.

Εσύ τι ... κουσούρια κουβαλάς;

Step by Step

Καιρός να ξαναρχίσω τη ζωγραφική.  Καλοκαίρι, ζέστη, θετική ενέργεια, λιγότερες υποχρεώσεις.
Οπόταν το σύμπαν συνωμότησε να μου γεμίσει το χρόνο με δημιουργικότητα.
Multitasking λοιπόν.
Ήδη δυο καλοί φίλοι μου, μου πρότειναν συνεργασία για να γράψουμε κάτι μαζί.
Δυο άτομα που δεν γνωρίζονται, δηλαδή, δύο διαφορετικά κείμενα.
Είπα ναι!
Μου αρέσει η διαδικασία αν και με αγχώνει.  Είναι πιο εύκολο να "κάνω τα δικά μου" και να γράφω ή να μην γράφω όποτε θέλω.  Η συνεργασία χρειάζεται πειθαρχεία και συνέπεια.  Από την άλλη νιώθω ότι με εξελίσσει γιατί με βάζει σε καινούργια νερά.
Επίσης ξανάρχισα τη ζωγραφική.  Αποφάσισα να κάνω κάποιους πίνακες.  Το θέμα είναι ότι τους θέλω και τους 3 ( ή περισσότερους ) έτοιμους μέσα στον Ιούλη γιατί είναι για δωράκια.
Οπόταν τους δουλεύω κι αυτούς ταυτόχρονα.  Η λαδομπογιά χρειάζεται και το χρόνο της να στεγνώσει οπόταν μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορούσα να τους προλάβω.  Πάλι το βιώνω σαν καινούργια εμπειρία γιατί έχει το παιγνίδι του μυαλού από τη μια ιδέα και συναίσθημα και χρώμα στο άλλο.
Φέτος, μετά από μια συζήτηση με το φίλο μου το Νίκο που είναι ζωγράφος ( κι αν θέλει ο Θεός του χρόνου θα μου κάνει μάθημα στα επιμορφωτικά ) είπα να δοκιμάσω να φτιάχνω δικά μου έργα ( όσο γίνεται).  Ένα θεματάκι το έχω με το ότι η φαντασία μου δουλεύει κυρίως με λέξεις και αόριστες θολές εικόνες.  Οπόταν η σύλληψη μιας ιδέας στην ολότητα της καθαρά μέσα στο νου μου είναι κάτι δύσκολο.  Εκτός κι αν συνοδεύεται από το κατάλληλο συναίσθημα. 
Με έπεισε ο Νίκος.  Κι έτσι άρχισα δειλά δειλά. 

Στον πρώτο πίνακα ήθελα να κάνω ένα λουλούδι.  Ήθελα κάτι απλό και κάτι που θα έχει απλές αποχρώσεις ( όχι πολλά χρώματα μαζί ).
Βρήκα στο ίντερνετ μια εικόνα που μου άρεσε.  Και την έχω σαν βάση.  Χωρίς να είναι αντιγραφή, πήρα την ιδέα της για να μπορώ να προσανατολιστώ στον καμβά, να μπορώ να υπολογίσω μεγέθη και τοποθέτηση. Κι άρχισα:

Όσο έκανα τον πιο πάνω, είχα περάσει με λευκό χρώμα ένα άλλο καμβά.  Είχα μια ιδέα για τον πιο κάτω.  Ξεκάθαρη. Ψες είχα έμπνευση κι άρχισα:

Έφτιαξα τα φτερά Νεράιδας και Αγγέλου περίπου όπως τα είχα στο μυαλό μου.

Και μετά μου άρεσε έτσι όπως ήταν πάνω στο άσπρο.

Απλά οκ εμένα μου άρεσε αλλά δεν φάτσαρε ο πίνακας.  Ήταν σαν σκίτσο.

Με έπιασε μια σύγχυση.  Τελικά είπα, ο τολμών νικά!  Και έβαλα "ποσειδώνια" χρώματα.

Τωρά... περιμένω να στεγνώσουν ....

Αντιθέσεις

Μια φοράν ο Δάσκαλος μου είπεν μου να θωρώ καλά τα πράματα. Να θωρώ την πραγματικήν τους εικόναν τζιαι να μαθαίνω που ούλλα.

Σήμερα, εχρειάστηκα έναν χαρτίν που μιαν υπηρεσίαν.

Στην αρχήν «εξυπηρέτησεν» με μια κοπέλα που με την αδιαφορίαν της εταλαιπώρησεν με για θκυο ώρες.

( Ο μίζερος τρόπος να ζεις την ζωήν ).

Ύστερα, λόγω αλλαγής, Εξυπηρέτησεν με μια άλλη κοπέλα που «έπιασεν τον βουν που τα τζιέρρατα» που λαλούμεν τζιαι μέσα σε μισή ώρα, χωρίς ούτε ίχνος ταλαιπωρίας, εξυπηρέτησεν με εμέναν τζιαι τα υπόλοιπα 10 άτομα που εκαρτερούσαν.

( Ο δυναμικός τρόπος να ζεις την ζωήν ).

Τζιαι πολλές φορές λαλούμεν ότι η εξωτερική εμφάνιση εν παίζει ρόλο κτλ.

Αφού το Μέσα μας Φαίνεται!  Η μια έλαμπεν! Τζιαι η άλλη ήταν η προσωποποίηση της φθοράς.

Εννοείτε ότι ελύσαν τα νεύρα μου.  Τζιαι που τον τρόπον , τζιαι που την ταλαιπωρία τζιαι που τες ώρες που έχασα άδικα.

Ήθελα να γράψω.  Να εκτονωθώ.  Επέλεξα τούτον τον τρόπον.  Να Δω.  Τζιαι να σας κουντήσω λίον να δείτε τζιαι εσείς τούτες τες αντιθέσεις γυρών σας.  Χωρίς άλλο λόγο.  Νομίζω ότι μόνο η συνειδητοποίηση πολλές φορές εν αρκετή.  Γιατί υποσυνείδητα κάμνει μας να επιλέγουμε τον τρόπον αντιμετώπισής της ζωής μας.

Αυτοπραγμάτωση

Τα 16 χαρακτηριστικά της αυτοπραγμάτωσης όπως τα περιέγραψε ο Abraham Maslow

Το πρόσωπο με αυτοπραγμάτωση:

1. Έχει επαρκέστερη αντίληψη της πραγματικότητας και πιο άνετες σχέσεις με αυτή.

2. Αποδέχεται τον εαυτό του, τους άλλους και το περιβάλλον.

3. Έχει αυθορμητισμό, απλότητα και φυσικότητα.

4. Εστιάζει στο πρόβλημα.

5. Χαίρεται τις στιγμές ηρεμίας και δεν έχει ανάγκη ανθρώπων πάντα δίπλα του.

6. Είναι αυτόνομο και ανεξάρτητο από την κυρίαρχη κουλτούρα και το περιβάλλον.

7. Χαίρεται το απλό και τη φυσική ομορφιά.

8. Νιώθει ότι είναι ήρεμο και χαλαρό.

9. Έχει αίσθημα αλληλεγγύης προς όλους τους ανθρώπους.

10. Έχει βαθιές και στέρεες διανθρώπινες σχέσεις.

11. Έχει δημοκρατική αντίληψη των πραγμάτων.

12. Είναι ικανό να διακρίνει τα μέσα από τους σκοπούς, το «καλό» από το «κακό».

13. Διαθέτει φιλοσοφική και μη-επιθετική αίσθηση του χιούμορ.

14. Είναι δημιουργικό.

15. Αντιστέκεται στην απόλυτη επιβολή του πολιτισμικού πλαισίου και διατηρεί την ατομικότητα του μέσα στο πολιτισμικό περιβάλλον.

16. Αναγνωρίζει τα όρια και τις 'ατέλειές' του.