Ξέρω τόσο λίγα για σένα.
Ένα βλέμμα που πηγάζει από το άπειρο.
Μια μορφή απλή που πάντα προσέχεις.
Αντρισμός που ξεχειλίζει από την ευγένεια της ψυχής.
Κίνηση σταθερή.
Αυτοέλεγχος.
Πίστη στον εαυτό.
Δυνατό μυαλό που εκφράζεται τόσο λιτά κι απέριττα.
Καλό ταξίδι φίλε... κι ας μην σε ήξερα πολύ.
Θα θυμάμαι αιώνια τη μορφή σου....
2 σχόλια:
Πέθανε κανείς?? Ποιον έχασες πάλι?? Μη σκούζεις καλή μου Νεράιδα όλα καλά θα πάνε. Φιλάκι.
Ευχαριστώ καλέ μου Μενέλαε!
Κάποιος που γνώριζα... έφυγε.
Όχι δικός μου...
Αλλά η λύπη είναι λύπη...
Δημοσίευση σχολίου