Γλύκες

Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη σήμερα.
Εκτός από το γλυκό σύκο που έφτιαξε η φίλη μου
καταβρόχθησα κι ένα γλυκό νεραντζάκι που έφτιαξα με τα χεράκια μου
και την καρδούλα μου.

Μ' αρέσει το νεραντζάκι. Είναι πράσινο και πικρόγλυκο.
Έντονη μυρωδιά και γεύση που μένει στο λαιμό για ώρες.
Αφήνοντας μια πικράδα που δεν είναι ενοχλητική αλλά κάνει
τα μούτρα μου να σχηματίζουν γκριμάτσες.

Αυτή η γλύκα ( ξέρω, πρέπει να προσέχω και την τάση μου για διαβήτη.... )
έσμιξε με τον άρτο που πήρε η Ζωή στα χέρια της.
Έφτασε εκεί μακριά και ξύπνησε τον Μενέλαο από τον λήθαργο
και μου χάρισε πάλι πολύ αγάπη και χαμογελάκια κι αγκαλίτσες.
Απ' αυτά που έχουν όσοι ξέχασαν να μεγαλώσουν και είναι πάντα παιδιά στην καρδιά.

Πέταξε και μέχρι εκεί, σε μια φίλη μου καλή που έχει γενέθλια.
Την αγαπάω τόσο την τρελή μου λιονταρίνα.
Μέλι στάζουν οι λέξεις μας κάθε φορά.
Κι αυτή στην ίδια συναισθηματική ηλικία με μας... λίγο ποιο μεγάλη...
αιώνια έφηβη.
Μόλις γύρισε από ένα ονειρεμένο ταξίδι στον αγαπημένο της προορισμό.

Μεγάλη χαρά μου έδωσε το λιονταράκι μου
και το μελένιο Μενελαγουδάκι μου.