Καλή και όμορφη χρονιά να έχουμε!
Το 2016 είναι ένα έτος στο οποίο οι περισσότεροι, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, έχουμε φορτώσει πολλές προσδοκίες.
Ένας από τους στόχους της χρονιάς είναι να γράφω περισσότερο στο blog.
Γενικά να γράφω περισσότερο και να μιλώ λιγότερο.
Ο Άγιος Βασίλης μου έχει φέρει κι ένα ημερολόγιο για να μπορώ να οργανώνω το χρόνο μου.
Με την οργάνωση έχω περίεργη σχέση. Παθιασμένη κατά διαστήματα και σχέση μίσους κατά άλλους καιρούς.
Αν ρωτάς αν έχει αλλάξει κάτι ουσιαστικό στη ζωή μου τη χρονιά που πέρασε θα σου έλεγα πως ναι!
Πρώτα από όλα άρχισα γυμναστική! Πιλάτες!
Τη λατρεύω! Ξυπνώ το πρωί και περιμένω την ώρα να πάω στο μάθημα. Μόνο 2 φορές τη βδομάδα από 1 ώρα.
Αν με διαβάζεις θα έχεις δει ότι κατα διαστήματα δοκίμασα γυμναστική στο σπίτι ή περπάτημα.
Όταν ήμουν νέα ( γκούχου ) πήγαινα γυμναστήριο και πάλι περνούσα καλά. Μετά δεν έβγαινα με τον χρόνο και τις υποχρεώσεις.
Ένας από τους λόγους που μου αρέσει το πιλάτες είναι ότι είμαι ξάπλα βρε παιδί μου!
Μα ξέρεις τι απόλαυση είναι να αρχίζει η γυμναστική με ένα καλό τεμπέλιασμα στο χαλάκι στο πάτωμα;
Ξεκίνησα τον Σεπτέμβριο. Και τώρα, μετά από 3 μήνες νιώθω ήδη πολύ πιο δυνατό το σώμα μου. Ειδικά την πλάτη και τα πόδια μου. Μειώθηκαν πόνοι που είχα στην μέση και τα γόνατα.
Και ... ξέρεις τι ωραίο πράγμα είναι να μπορείς να σηκωθείς το πρωί και να σταθείς στα πόδια σου! Χωρίς να τρικλύζεις;
( Μη γελάς! Σε βλέπω! )
Και τώρα που λέμε πρωί, κάτι άλλο που άλλαξε στην ρουτίνα μου είναι το πρωινό ξύπνημα.
5:30 η ώρα κτυπά το ξυπνητήρι! Μέχρι τις 5:40 σηκώνομαι!
Πάνε οι παλιοί καλοί καιροί που χρειαζόμουν 4 ξυπνητήρια και μπόλικο χουζούρεμα.
Αχ καημένη Βασίλισσα Χουζουρίας, τι σου έμελλε να πάθεις;
Μια από τις πιο όμορφες στιγμές της μέρας είναι το χάραμα.
Το σκοτάδι, η απόλυτη ησυχία, η μέρα που ξεκινά αργά κι όμορφα. Με τις δικές της μυρωδιές και τους δικούς της ήχους και ρυθμούς που σιγά σιγά γίνεται αυγή.
Το φεγγάρι και ο αυγερινός λάμπουν όσο σε καμιά άλλη στιγμή της μέρας.
Κι έχω την χαρά να τα απολαμβάνω όλο και περισσότερο.
Για να πω και το ήμαρτον μου, ακόμα, μόνο από ανάγκη ξυπνώ τόσο πρωί.
Ελπίζω σε μια μέρα που θα ξυπνώ από τις 5:30 από επιλογή κι ευχαρίστηση!
( Μπππρρρρρ sounds scary! )
Το 2016 είναι ένα έτος στο οποίο οι περισσότεροι, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, έχουμε φορτώσει πολλές προσδοκίες.
Ένας από τους στόχους της χρονιάς είναι να γράφω περισσότερο στο blog.
Γενικά να γράφω περισσότερο και να μιλώ λιγότερο.
Ο Άγιος Βασίλης μου έχει φέρει κι ένα ημερολόγιο για να μπορώ να οργανώνω το χρόνο μου.
Με την οργάνωση έχω περίεργη σχέση. Παθιασμένη κατά διαστήματα και σχέση μίσους κατά άλλους καιρούς.
Αν ρωτάς αν έχει αλλάξει κάτι ουσιαστικό στη ζωή μου τη χρονιά που πέρασε θα σου έλεγα πως ναι!
Πρώτα από όλα άρχισα γυμναστική! Πιλάτες!
Τη λατρεύω! Ξυπνώ το πρωί και περιμένω την ώρα να πάω στο μάθημα. Μόνο 2 φορές τη βδομάδα από 1 ώρα.
Αν με διαβάζεις θα έχεις δει ότι κατα διαστήματα δοκίμασα γυμναστική στο σπίτι ή περπάτημα.
Όταν ήμουν νέα ( γκούχου ) πήγαινα γυμναστήριο και πάλι περνούσα καλά. Μετά δεν έβγαινα με τον χρόνο και τις υποχρεώσεις.
Ένας από τους λόγους που μου αρέσει το πιλάτες είναι ότι είμαι ξάπλα βρε παιδί μου!
Μα ξέρεις τι απόλαυση είναι να αρχίζει η γυμναστική με ένα καλό τεμπέλιασμα στο χαλάκι στο πάτωμα;
Ξεκίνησα τον Σεπτέμβριο. Και τώρα, μετά από 3 μήνες νιώθω ήδη πολύ πιο δυνατό το σώμα μου. Ειδικά την πλάτη και τα πόδια μου. Μειώθηκαν πόνοι που είχα στην μέση και τα γόνατα.
Και ... ξέρεις τι ωραίο πράγμα είναι να μπορείς να σηκωθείς το πρωί και να σταθείς στα πόδια σου! Χωρίς να τρικλύζεις;
( Μη γελάς! Σε βλέπω! )
Και τώρα που λέμε πρωί, κάτι άλλο που άλλαξε στην ρουτίνα μου είναι το πρωινό ξύπνημα.
5:30 η ώρα κτυπά το ξυπνητήρι! Μέχρι τις 5:40 σηκώνομαι!
Πάνε οι παλιοί καλοί καιροί που χρειαζόμουν 4 ξυπνητήρια και μπόλικο χουζούρεμα.
Αχ καημένη Βασίλισσα Χουζουρίας, τι σου έμελλε να πάθεις;
Μια από τις πιο όμορφες στιγμές της μέρας είναι το χάραμα.
Το σκοτάδι, η απόλυτη ησυχία, η μέρα που ξεκινά αργά κι όμορφα. Με τις δικές της μυρωδιές και τους δικούς της ήχους και ρυθμούς που σιγά σιγά γίνεται αυγή.
Το φεγγάρι και ο αυγερινός λάμπουν όσο σε καμιά άλλη στιγμή της μέρας.
Κι έχω την χαρά να τα απολαμβάνω όλο και περισσότερο.
Για να πω και το ήμαρτον μου, ακόμα, μόνο από ανάγκη ξυπνώ τόσο πρωί.
Ελπίζω σε μια μέρα που θα ξυπνώ από τις 5:30 από επιλογή κι ευχαρίστηση!
( Μπππρρρρρ sounds scary! )
4 σχόλια:
καλή χρονιά, και γω ξυπνώ στις 530, αλλά από μόνη μου, τραγικό το ξέρω, αφού παιδιά δεν έχω και δουλειά πάω στις 9
αλλά αυτό που λες το απολαμβάνω πολύ, το ξημέρωμα :)
Καλή Χρονιά Beatrix μου. Ναι, συνειδητοποίησα ότι εκείνη η ώρα είναι μοναδική. Και ένιωσα ότι ήταν κρίμα που κοιμάμαι και δεν την απολαμβάνω.
Αν ήμουν στη θέση σου θα ξυπνούσα μετά τις 8 χαχαχα.
Τώρα έρχομαι νωρίς δουλειά. Στις 7. Κι άρχισαν να με ρωτάνε αν έχω πυρετό, αν είμαι άρρωστη , αν μου συμβαίνει κάτι.
Pilates! Το ανακάλυψα κι εγώ από τον Οκτώβριο και είμαι ενθουσιασμένη!!
Πρωινό ξύπνημα- δεν το γνωρίζω τι είναι.
Είμαι παιδί της νύχτας :)
Νυχτόβια μου εσύ!
Καλή χρονιά ruth_less μου.
Το Pilates έγινε ήδη εθισμός και γουστάρω!
Δημοσίευση σχολίου