Ονειροπολώ

Ονειροπολώ … και πάλι.

Είναι πρωί κι η μέρα έχει αρχίσει.

Η ρουτίνα συνεχίζει , οι άνθρωποι παν στις δουλειές τους ,

Τα παιδιά στα σχολεία, οι ηλικιωμένοι στα καφενεία.

Οι γνωστοί θόρυβοι έχουν γεμίσει την πόλη

Κι η κίνηση στους δρόμους αποπνικτική.

Μα εγώ ονειροπολώ…

Βλέπω χιλιάδες χρώματα,

Ακούω μελωδίες

Και η μυρωδιά από τα τριαντάφυλλα και τα γιασεμιά

Με έχει μεθύσει.

Ονειρεύομαι ,

Πετάω ψηλά στα σύννεφα,

Παίρνω φόρα και κάνω βουτιά στη ψυχή μου…

Η ψυχή μου !

Φτιαγμένη απ΄ το χρώμα της θάλασσας,

Ρευστή κι απύθμενη!

Κάθε φορά που χάνομαι μέσα της

Ανακαλύπτω κάτι καινούργιο.

Κάτι δικό μου , μα και κάτι ξένο.

Χιλιάδες ψαράκια και θαλάσσιες ανεμώνες

Μα και κομμάτια ξύλα πεταμένα,

Από παιδικά χέρια και από καράβια τσακισμένα.

Σύντομα βρίσκομαι στην επιφάνεια και πάλι.

Το όνειρο φεύγει και γίνομαι προσγειωμένη.

Μα αυτό το καινούργιο που έχω βρει

Αν και μου φαίνεται ότι έχει χαθεί

Μια σπίθα έχει γίνει στη ματιά μου

Μια λέξη για τα κείμενά μου…