Σάββατο βράδυ.
Οι νιόνυμφοι δέχονται συγχαρητήρια μέχρι τις 10.
Στο Sandy Beach.
Προλαμβαίνω άνετα.
Διαλέγω το τιρκουάζ φόρεμα.
Είναι ένα από τα αγαπημένα μου.
Δεν είναι καινούργιο. Μα όποτε το έχω φορέσει έχω περάσει όμορφα.
Ίσως να ναι μαγικό. Ποιος ξέρει;
Μπαίνω στην είσοδο του ξενοδοχείου και προχωρώ προς τον κήπο.
Είναι τόσο όμορφα εδώ.
Νιώθω όμορφη. Κλεφτές ματιές, αχνά χαμόγελα και πάει η αυτοπεποίθηση
στο αποκορύφωμα.
Κοιτάω το νερό στην πισίνα.... Δεν κατάφερα να πάω στη θάλασσα σήμερα.
Δεν ξέρω αν θα πάω αύριο.
Μα έχω το λιγοστό νερό εδώ να μου κρατήσει συντροφιά.
Μου λείπει η Συντροφιά του.
Σύντροφε....
Προχωρώ μόνη μέσα στο πλήθος.
Ψάχνω τις μορφές, τα πρόσωπα, τις περίεργες μύτες και τα γυαλιστά φορέματα.
Μα δεν βλέπω κανένα γνωστό.
Χαιρετώ τους νιόνυμφους και προχωρώ στον κήπο.
Διαλέγω ένα κόκκινο κόκταιλ και τσιμπώ κάτι από τις πιατέλες.
Πλησιάζω τον φράκτη. Κοιτάω τη θάλασσα.
Ένα χέρι ακουμπά τη μέση μου.
Μου κόβει την ανάσα.
Το νιώθω οικείο. Το δέχομαι.
Μένω ακίνητη μα η καρδιά τρέχει.
- Κουκλί 'μ.
- Φεγγάρι 'μ.
Γυρνάω.
Τον κοιτάω στα μάτια.
Χαμογελώ.
Χαμογελά.
Τον αγκαλιάζω.
Σφίγγω τη λιγνή φιγούρα στην αγκαλιά μου.
Προσεκτικά.
Σαν ναναι από κρύσταλλο.
Μην σπάσει.
Χαμογελάω πονηρά.
- Θυμάσαι τι θέλω πολύ;
- Ναι, μόνο αν θυμάσαι κι εσύ τι θέλω.
Γελάω. Ξεφεύγω.
- Καλά, θα δούμε.
Περνάω το χέρι μου στο μπράτσο του.
Βγαίνουμε έξω, στην άμμο, πάμε κοντά στη θάλασσα.
Μέσα στο νερό.
Το τιρκουάζ ενώνεται με το μπλε.
Το φεγγάρι κατεβαίνει.
Το χέρι μου φέγγει.
Αγγίζω δειλά τις μπούκλες.
Τα χείλη μου τρεμοπαίζουν.
Τα δάκτυλα τεντώνουν.
Περνάνε μέσα στα μαλλιά του.
- Μόνο εσύ!
- Το ξέρω!
Οι νιόνυμφοι δέχονται συγχαρητήρια μέχρι τις 10.
Στο Sandy Beach.
Προλαμβαίνω άνετα.
Διαλέγω το τιρκουάζ φόρεμα.
Είναι ένα από τα αγαπημένα μου.
Δεν είναι καινούργιο. Μα όποτε το έχω φορέσει έχω περάσει όμορφα.
Ίσως να ναι μαγικό. Ποιος ξέρει;
Μπαίνω στην είσοδο του ξενοδοχείου και προχωρώ προς τον κήπο.
Είναι τόσο όμορφα εδώ.
Νιώθω όμορφη. Κλεφτές ματιές, αχνά χαμόγελα και πάει η αυτοπεποίθηση
στο αποκορύφωμα.
Κοιτάω το νερό στην πισίνα.... Δεν κατάφερα να πάω στη θάλασσα σήμερα.
Δεν ξέρω αν θα πάω αύριο.
Μα έχω το λιγοστό νερό εδώ να μου κρατήσει συντροφιά.
Μου λείπει η Συντροφιά του.
Σύντροφε....
Προχωρώ μόνη μέσα στο πλήθος.
Ψάχνω τις μορφές, τα πρόσωπα, τις περίεργες μύτες και τα γυαλιστά φορέματα.
Μα δεν βλέπω κανένα γνωστό.
Χαιρετώ τους νιόνυμφους και προχωρώ στον κήπο.
Διαλέγω ένα κόκκινο κόκταιλ και τσιμπώ κάτι από τις πιατέλες.
Πλησιάζω τον φράκτη. Κοιτάω τη θάλασσα.
Ένα χέρι ακουμπά τη μέση μου.
Μου κόβει την ανάσα.
Το νιώθω οικείο. Το δέχομαι.
Μένω ακίνητη μα η καρδιά τρέχει.
- Κουκλί 'μ.
- Φεγγάρι 'μ.
Γυρνάω.
Τον κοιτάω στα μάτια.
Χαμογελώ.
Χαμογελά.
Τον αγκαλιάζω.
Σφίγγω τη λιγνή φιγούρα στην αγκαλιά μου.
Προσεκτικά.
Σαν ναναι από κρύσταλλο.
Μην σπάσει.
Χαμογελάω πονηρά.
- Θυμάσαι τι θέλω πολύ;
- Ναι, μόνο αν θυμάσαι κι εσύ τι θέλω.
Γελάω. Ξεφεύγω.
- Καλά, θα δούμε.
Περνάω το χέρι μου στο μπράτσο του.
Βγαίνουμε έξω, στην άμμο, πάμε κοντά στη θάλασσα.
Μέσα στο νερό.
Το τιρκουάζ ενώνεται με το μπλε.
Το φεγγάρι κατεβαίνει.
Το χέρι μου φέγγει.
Αγγίζω δειλά τις μπούκλες.
Τα χείλη μου τρεμοπαίζουν.
Τα δάκτυλα τεντώνουν.
Περνάνε μέσα στα μαλλιά του.
- Μόνο εσύ!
- Το ξέρω!
Καθόμαστε στις πλαστικές καρέκλες.
Κοιτάω το φεγγάρι, τα μάτια του, τη θάλασσα, το χαμόγελό του,
τα στραβά δόντια, τα μαλλιά του.
Τα ξεμπλέκω.
- Θα κρατήσω μια τούφα για να κοιμάται η καρδιά μου.
- Δεν θα μου αφήσεις τρίχα όπως πας.
- Καλάααα :-(
Περπατώ στην παραλία. Προσπαθώ να βρω τρόπο να βγω στο δρόμο.
Να πάω στο αυτοκίνητο.
Μην περάσω ανάμεσα στον κόσμο με ένα βρεγμένο φόρεμα
και μια τούφα ελπίδες στην καρδιά.
6 σχόλια:
isos einai apo ta pio omorfa keimena pou exo diabasei sto blog sou,
kalo vradi,
argyris
:-)
isos na exo arxisei na agapo to blog moy
kalo vradi Argyri
πολύ ωραίο
καλό βράδυ και από μένα
Καλό βράδυ Ρίτσα μου.
Όνειρα γλυκά.
Φανταστικό..!
Δημοσίευση σχολίου