Ζήσε με αυτά που έχεις....

... κι όχι με αυτά που θα ήθελες να έχεις.

Γιατί αν σκέφτεσαι αυτά που δεν έχεις, αν νιώθεις συνεχώς την έλλειψη,
ζεις σε ένα κόσμο ανύπαρκτο, φανταστικό.
Συνήθως λέμε ότι η φαντασία είναι δυνατή, την χρησιμοποιούμε για να ζούμε
σε μια ζωή καλύτερη από αυτή που έχουμε.
Μα πολύ εύκολα μπορεί να γίνει και το αντίθετο.
Αν σκεφτόμαστε συνέχεια αυτά που δεν έχουμε ή θέλουμε να αποκτήσουμε
τότε ζούμε σε ένα κόσμο πιο δυστυχισμένο από τον υπαρκτό.

Αυτές οι σκέψεις με κατέκλυζαν και μου προκάλεσαν πονοκέφαλο.
Ξάπλωσα για λίγο.
Έκλεισα τα φώτα. Δεν άναψα καν το φωτιστικό από τα μαγικά μου ραβδάκια.
Απόλυτο σκοτάδι.
Έκλεισα τα μάτια και προσπάθησα να ηρεμήσω.
Άφησα τη σκέψη να ταξιδέψει.

Η Σκέψη είχε κέφια για ταξίδια απόψε.
Έβαλε τα καλά της, έπιασε ψηλά τα μαλλιά της
και πήγε ταξίδι στο κέντρο της Ευρώπης.
Σε ένα μεγαλοπρεπές πύργο.
Μια βασίλισσα κεντούσε τα προικιά της
κι ένα βασιλόπουλο με κατάλευκο άλογο την χαιρέτησε και χόρεψε βαλς μαζί της
στην αίθουσα του θρόνου.

Και μετά η Σκέψη πήγε σε ένα ναό.
Γινότανε γάμος μα κανείς δεν το ήξερε.
Οι άνθρωποι προσεύχονταν μονάχα μα εκείνη είχε ντυθεί στα κατάλευκα.

Η Σκέψη δεν ήθελε να νιώθει μοναξιά.
Κι ερωτεύτηκε την Καρδιά.

Έσμιξε το κόκκινο με το λευκό της και η καινούργια καρδιά έγινε ροζ.
Απαλή.
Σαν χάδι.
Σαν βελούδινο μαξιλαράκι σε κούνια νεογέννητου μωρού.

Ένα χελιδόνι μπήκε στην κάμαρα και πήρε την νέα καρδιά μαζί του.
Ένα μαύρο-άσπρο χελιδόνι.
Πήρε την καρδιά μακριά. Στη θάλασσα.
Την άφησε να πέσει από ψηλά στα χέρια ενός ψαρά
Μια τούφα ροζ έμεινε στο μέτωπό του χελιδονιού.

Ο ψαράς πήρε την καρδιά και την έβαλε για δόλωμα στα ψάρια.
Την πέταξε στα βαθιά νερά κι αυτή πήρε το μπλε της θάλασσας
κι έγινε τώρα βιολετιά.

Γέμισε ο βυθός με κοράλια και λουλούδια μαγεμένα.
Βούλιαξε κι ο ψαράς μιας και είχε πια τα μυαλά χαμένα.
Γνώρισε τον έρωτα και χάθηκε βαθιά,
μέσα στο σκούρο τον βυθό που φως πια δεν φτάνει.
Μόνο ο έρωτας και η λησμονιά αντέχουνε τόσο βαθιά.

Ξέφυγε και πάλι η καρδιά.
Το μαύρο δεν το αντέχει.
Ξεγύμνωσε το χρώμα της κι έγινε διάφανη.
Νερό και πάλι.

Το κορίτσι την λαχταρά ακόμα.
Την περιμένει.
Στο δάκρυ σου το δειλινό.
Το φιλί το δροσερό.
Στον ιδρώτα που κυλάει στο λαιμό του.
Σε ένα χάδι υγρό.
Στον ύπνο μου ένα βράδυ.