Διστάζω...

.... να γράψω απόψε.

Μ' αρέσει οι λέξεις μου να έχουν όμορφο χρώμα.
Και οι δικές μου απόψε είναι πράσινο σκούρο.

Νιώθω πολύ έντονα σήμερα.
Είχα πολλά να κάνω, είχα αγωνία για μια συνάντηση που
πήγε πολύ πολύ καλά. Καλύτερα από ότι περίμενα ίσως.
Γέμισα από μεγάλη χαρά και ικανοποίηση.

Τόση που το σύστημα του εγκεφάλου μου έπαθε data overflow.

Νιώθω βαθειά συγκίνηση γιατί βρήκα αναγνώριση για ένα δημιούργημά μου.
Το πιο αγαπημένο μέχρι στιγμής.
Όχι μόνο αναγνώριση αλλά και αξιοποίηση στο βαθμό που του αξίζει.

Το συναίσθημα είναι καινούργιο.
Δεν έχει όνομα.
Μόνο χρώμα.
Αυτό το βαθύ πράσινο, λαδί ίσως....

Ίσως να είναι όπως το λάδι. Συμπικνωμένη ενέργεια.
Ώθηση για μια δημιουργική χρονιά.

Σκέφτομαι τα παιδιά που θα δω σε λίγες μέρες.
Περιμένουν με αγωνία το βιβλίο μου.
Ο δάσκαλος τους το πήρε απόψε για να τους το δώσει.
Μια ολόκληρη χρονιά θα είναι το επίκεντρο και η ώθηση για δημιουργία.

Θέλω να γονατίσω
μπροστά από μια ελιά
με το λαδί χρώμα
και να δοξάσω το Θεό.

Δεν ξέρω το όνομα αυτού του συναισθήματος.

Αν το ξέρεις πες μου.
Οι δικές μου λέξεις είναι λίγες πια.......