Τελευταία, οι περισσότεροι σταματήσαμε να χρησιμοποιούμε το blog.
Ο κύριος λόγος που σταμάτησα ήταν ότι χάθηκε η επικοινωνία και ένιωθα ότι δεν έχει νόημα ό,τι και να γράψω.
Επίσης, επειδή το χρησιμοποιούσα κυρίως απλά για "εκτόνωση νεύρων", λεκτική έκφραση για ηρεμία, αυτό έχασε πια το νόημά του. Είμαι γενικά πιο ήρεμη και το να γράψω απλά κάτι θετικό, τελικά δεν μου έβγαινε. Αναρωτηθηκα, πολλές φορές γι αυτήν την τάση να θέλουμε να μοιραζόμαστε κυρίως τους προβληματισμούς κι όχι τις λύσεις. Απάντηση , δεν βρήκα, anyway...
Πριν μερικές μέρες, είχα μια ιδέα, που μου άρεσε.
Όταν διαβάζω κάτι που πραγματικά με ενδιαφέρει, κάνω διάφορους συνειρμούς στο μυαλό μου.
Εικόνες και σύμβολα που τρέχουν εκείνη τη στιγμή, και στο τέλος αυτά μου μένουν σαν ανάμνηση.
Ξεχνώ συχνά λεπτομέρειες από ένα κείμενο. Αλλά πάντα κρατάω αυτό που λέω ουσία.
Τον τελευταίο μήνα και βάλε, μελετούσα το βιβλίο "Αποκυήματα" του Ανδρέα Πάμπουκκα, άλλως TwistedTool, μιας και είχα την ευθύνη της παρουσίασης του βιβλίου. Για να μπορέσω να κρατήσω την ουσία και να γράψω ένα κείμενο, έκανα καταγραφή αυτών των σκέψεων.
Μου άρεσε σαν ιδέα.
Θέλω να συνεχίσω να το κάνω γιατί είναι ένας τρόπος να θυμάμαι καλύτερα όσα διαβάζω.
Και σκέφτηκα ότι το blog είναι ένας χώρος δικός μου, που θα μπορούσα να αναρτήσω τις σκέψεις μου.
Εννοείται ότι δεν κάνω κριτική. Δεν με ενδιαφέρει άλλωστε. Απλά βλέπω ... ανάμεσα στις λέξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου