Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017
Τρίτη 13 Ιουνίου 2017
Ανάμεσα στις λέξεις 1 - "Χνάρια" - Από το βιβλίο "Αποκυήματα"
Ποίημα "Χνάρια" από το βιβλίο "Αποκυήματα"
Χνάρια
Στην επιστροφή
είδα τ’ αχνάρια των ποδιών μου
στο μαλακό χώμα
Ανάμεσα στις πέτρες.
[
Επιστροφή από το εσωτερικό ταξίδι, βγαίνει από ένα τούνελ ψυχικό και αποκτά
πάλι υπόσταση αναγνωρίζοντας τα χνάρια των ποδιών του στη γη – πίσω στην πραγματικότητα
]
Στάθηκ’ από πάνω τους
Κι έμεινα να τα κοιτάζω,
Καθώς ιδρώτας κι αίμα
Έσταζαν απ’ το σώμα και το κεφάλι μου,
Μετατρέποντας το ξερό χώμα σε πηλό.
[
Διάσταση σώματος και ψυχής. Η ψυχή
παρατηρεί από πάνω τα χνάρια. Σημάδι του σώματος. Υπάρχει
απόσταση μεταξύ τους. Η ψυχή είναι
πάνω. Το αίμα και ο ιδρώτας ( νερό )
ενώνονται με το χώμα ( γη ) και γίνονται πηλός ( ύλη / ένωση ). ]
Αφού ηρέμησε η αναπνοή μου
Και ξαπόστασε το στήθος μου,
Γονάτισα δίπλα στα περιγράμματα
Και τα χάιδεψα με τα δάκτυλά.
[ Η ένωση
φέρνει ηρεμία. Παρατηρητικότητα,
αυτοπαρατήρηση. Γονάτισα = σεβασμός = ιερή ένωση. Δάκτυλα = Γνώση. ]
Έν’ απαλό ρεύμα αέρα
πέρασε,
Κάνοντας εκείνο το δευτερόλεπτο
Λίγο πιο υποφερτό.
[ Τρίτο
στοιχείο της φύσης, αέρας. Ανάσα και
απόλαυση. ]
Κοιτάζοντας τα
Ακίνητα όπως ήταν
Διερωτήθηκα.
Εκφράζουν ακόμα
Την κίνηση
Και την κούραση
Και την ένταση
Που κυρίευαν το σώμα μου
Τη στιγμή που τα δημιουργούσε;
[
Εσωτερικός παρατηρητής. Κοιτάει το σώμα
και τη ζωή. Αναρωτιέται αν η στιγμή που
πέρασε εξακολουθεί να είναι ζωή, κομμάτι της αιώνιας ροής. ]
Πότε ήμουν εδώ;
Πόσος χρόνος πέρασε από τότε;
Πόσος κόσμος προσπέρασε τ’ αχνάρια μου
Αγνοώντας τα;
[ Ανάγκη
για ένωση με τους άλλους. Με τη ροή της ζωής.
Παρελθόν – παρόν – μέλλον ]
Πόση ζωή σπαταλήθηκε
Μέχρι που τα βρήκα;
Πριν από λίγο
Δεν ήμουν εδώ ακριβώς;
[
Κλείσιμο του κύκλου. Εκπλήρωση.
Επιστροφή. Ουσία. Δημιουργία του κενού
στο κέντρο του κύκλου που για το μυαλό είναι άσκοπο. ]
Γονατισμένος ακόμα
Έστρεψα το βλέμμα μου ψηλά.
[
Προσευχή ]
Πάνω απ’ το δάσος
Ο ήλιος και η σελήνη
Στη γωνιά του ο καθένας,
Συγκατοικούσαν στον σκουρογάλανο ουρανό.
[ Ήλιος –
Σελήνη. Sola – Luna. Αντιθέσεις. Χρυσό – Ασήμι . Αρσενικό – Θηλυκό. ]
Μια πεύκη
Με μια απειροελάχιστη κίνηση,
Έριξε τη σκιά της
Μισό χιλιοστό πιο πέρα,
Ίσα για να χωρέσει μια ηλιαχτίδα
Να περάσει από τη φυλλωσιά της
Και να καρφωθεί στην ίριδά μου,
Τυφλώνοντας της.
[
Ηλιαχτίδα = Φωτιά = Τέταρτο στοιχείο της φύσης.
Τυφλώνει.
Τα
μάτια; Ή το τρίτο μάτι;
Η φύση =
πεύκη, μας εμποδίζει να δούμε την απόλυτη αλήθεια και μένουμε τυφλοί;;; ]
Ανάμεσα στις λέξεις - Η ιδέα.
Τελευταία, οι περισσότεροι σταματήσαμε να χρησιμοποιούμε το blog.
Ο κύριος λόγος που σταμάτησα ήταν ότι χάθηκε η επικοινωνία και ένιωθα ότι δεν έχει νόημα ό,τι και να γράψω.
Επίσης, επειδή το χρησιμοποιούσα κυρίως απλά για "εκτόνωση νεύρων", λεκτική έκφραση για ηρεμία, αυτό έχασε πια το νόημά του. Είμαι γενικά πιο ήρεμη και το να γράψω απλά κάτι θετικό, τελικά δεν μου έβγαινε. Αναρωτηθηκα, πολλές φορές γι αυτήν την τάση να θέλουμε να μοιραζόμαστε κυρίως τους προβληματισμούς κι όχι τις λύσεις. Απάντηση , δεν βρήκα, anyway...
Πριν μερικές μέρες, είχα μια ιδέα, που μου άρεσε.
Όταν διαβάζω κάτι που πραγματικά με ενδιαφέρει, κάνω διάφορους συνειρμούς στο μυαλό μου.
Εικόνες και σύμβολα που τρέχουν εκείνη τη στιγμή, και στο τέλος αυτά μου μένουν σαν ανάμνηση.
Ξεχνώ συχνά λεπτομέρειες από ένα κείμενο. Αλλά πάντα κρατάω αυτό που λέω ουσία.
Τον τελευταίο μήνα και βάλε, μελετούσα το βιβλίο "Αποκυήματα" του Ανδρέα Πάμπουκκα, άλλως TwistedTool, μιας και είχα την ευθύνη της παρουσίασης του βιβλίου. Για να μπορέσω να κρατήσω την ουσία και να γράψω ένα κείμενο, έκανα καταγραφή αυτών των σκέψεων.
Μου άρεσε σαν ιδέα.
Θέλω να συνεχίσω να το κάνω γιατί είναι ένας τρόπος να θυμάμαι καλύτερα όσα διαβάζω.
Και σκέφτηκα ότι το blog είναι ένας χώρος δικός μου, που θα μπορούσα να αναρτήσω τις σκέψεις μου.
Εννοείται ότι δεν κάνω κριτική. Δεν με ενδιαφέρει άλλωστε. Απλά βλέπω ... ανάμεσα στις λέξεις.
Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)