Buongiorno
buona settimana
well,
εσκέφτουμουν από εψές να γράψω μιαν ανάρτηση.
Το να φέρνω συναισθήματα στην επιφάνεια και να τα εκθέτω χωρίς καμιά προστασία
εν διαδικασία που με βοηθά να έρθω πιο κοντά στη λύτρωση.
Επειδή το να ρισκάρω να εκθέσω σκέψεις ή συναισθήματα σημαίνει ότι πια εν με κόφτει, εν θέλω να τα προστατέψω.
Well,
I feel hate!
Εδώ και αρκετό καιρό.
Νιώθω ότι τρώει με.
Εν που τα συναισθήματα που εν θέλω να νιώθω γιατί βρίσκω το low level feeling.
Εν το αφήνω να εκφραστεί γιατί νιώθω απέραντο μίσος για έναν άνθρωπον που κάποτε ερωτεύτηκα τον τζιαι μετά αποφάσισα ότι εν θέλω να τον ξαναδώ. Επειδή εν του αξίζει! Just like that.
Το καλό με τες καταστάσεις που τελειώνουν γλήορα είναι ότι διούν μου έντονη ενέργεια για να προχωρήσω πάρακάτω. Όμως, αναγκαστικά μένουν συναισθήματα που θάβονται μέσα μου.
Νιώθω την ανάγκη κάθαρσης.
Και νιώθω την έντονα αυτές τις μέρες.
Η μόνη προσπάθεια να βιώσω το μίσος μου είναι να κλείνω τα μάτια και να παίρνω το σπαθί της beatrix και η φαντασία μου να πλάθει σενάρια για ταινία όπως οι 300 ( που εννοείται ότι εν το είδα :-P )
Πιο παλιά για να χειριστώ καταστάσεις που "εν μου αρέσκαν" είχα έναν μηχανισμό.
"Επερίπαιζα" τον εαυτόν μου, ότι αυτό που έζησα δεν έγινε ποτέ.
Οπόταν, έκαμνα rewind and skip unwanted scenes.
Just like that.
Όμως, αποφάσισα mishimou να μεγαλώσω τζιαι να δέχομαι τες ηλίθιες επιλογές μου.
Νομίζω ότι το πιο μεγάλο κόλλημα στην αποδοχή της κατάστασης, της έκφρασης των συναισθημάτων και της προσπάθειας για βελτίωση του τρόπου ζωής μου είναι απλά το ότι νιώθω ηλίθια.
Οκ, περιμένω ότι κάποιοι θα πουν, όλοι κάνουμε λάθη ή έτσι είναι οι καταστάσεις, ή προσπαθούμε και δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, ή έζησες κάτι αποδέξου το ή πήγαινε πάρακάτω τζιαι κανεί κτλ...
Απλά δεν νιώθω να έκανα λάθος.
Μπήκα συνειδητά σε μια κατάσταση, όπου ήθελα να ζήσω κάποια πράγματα για να νιώσω ολοκληρωμένο άτομο. Η ανάγκη ήταν πολύ έντονη. Δεν μετανιώνω.
Απλά αυτό δεν είναι ελαφρυντικό.
Ξέρεις, αυτό που με οδήγησε στο να γράφω είναι ότι δεν μπορώ να αποδεχτώ την σκληρότητα του κόσμου όπως τον βιώνω.
Δεν μπορώ να πάρω σαν δεδομένο την παλιανθρωπιά, την αχαριστία, τον εγωισμό, την εκμετάλλευση.
Πιστεύω στην αγάπη. Πιστεύω και είμαι σίγουρη ότι η αγάπη τελικά νικά. Αυτή φέρνει την ευτυχία σε όποια κατάσταση.
It's a fact!
Και παρόλο που πρέπει κάποιος ίσως να ψάξει για να δει αυτό το γεγονός ή να το ψυχαναλύσει αρκετά δεν σημαίνει ότι δεν είναι αλήθεια.
Δεν σημαίνει ότι η ελάχιστη γνώση μας για το τι πραγματικά μέσα μας και γύρω μας, περιορίζει το μεγαλείο της ύπαρξης.
Αυτά! ( που λέει και η κόρη μου )
6 σχόλια:
Καταλάβω σε απόλυτα! Τούτο που περιγράφεις τα ένιωσα-βίωσα 2 φορές. Απλά ήμουν πιο ανώριμη για να διαχειριστώ την κατάσταση. Και γω νόμιζα ότι είναι μίσος αλλά με την πάροδο του χρόνου κατάλαβα ότι ήταν απλά θυμός οποίος είχε γιγαντωθεί μέσα μου κάμνοντάς με να πιστεύω ότι μισώ τον άλλο. Τελικά εν και εμίσησα κανένα απλά θύμωσα και ήθελα εκδίκηση. Και στην τελική από όλες τις εμπειρίες και τα συναισθήματα που συνεπάγονται πάντα κάτι κερδίζεις!
Κι εμενα το να γραφω λειρουργει λυτρωτικα, εξ ου και αρχισα το blog. Καταλαβω απολυτα τι λες... Μηπως ομως ειναι πραγματι τεραστιος θυμος, οπως λεει η Μ.Hyde που πανω;
Που την αλλη, αγαπημενη μου, γραφεις "μπηκα συνειδητα σε μια κατασταση που ηθελα να ζησω καποια πραγματα για να νιωσω ολοκληρωμενο ατομο". Εζησες την; Για οσο την εζησες Επηρες τζεινα που ειχες αναγκη; Για οσο σου προσφερθηκαν Αυτο ειναι το κερδος σου και εισαι και τυχερη, ναι εισαι! Ετελειωσεν μας (ο πληθυντικος ειναι και για μενα, εννεν ευγενειας) το παραμυθακι γληορα; αποτομα; βιαια; Αυτο ειναι το ρισκο της επιλογης καλη μου. Σε καποιους διαρκει, σε καποιους οχι.
Πιστευω πολυ στην αγαπη. Οπως κι αν τελειωνουν καποια παραμυθια, υπαρχουν κι εκεινα που η αγαπη νικα... και τον χρονο και την ασχημια γυρω μας. Και η πιστη στην αγαπη, μεσα μας, εχει την δυναμη πιστευω να αφαιρεσει και την πικρια και τον θυμο, σιγα σιγα.
Εμακρυγορησα παρασυρμενη που το θεμα :)
Αγκαλια μεγαλη
Εγω εν διερωτουμαι...εννεν μισος...ειναι ενα δηλητηριο που τρεχει μες την φλεβα σου.Καμε μεταγγιση...φυε το...βαλε καθαρο.Το μισος μπορει να αξιζει σε καποιους αλλα σιγουρα ΔΕΝ αξιζει σε μας!Ο Θεος μαζι σου...
Mademoiselle Hyde ένας λόγος που έγραψα σήμερα είναι γιατί πιστεύω ότι οι λέξεις έχουν δύναμη. Ειδικά οι λέξεις που έρχονται αναπάντεχα σαν απάντηση στην κραυγή μου.
Σαν Ιχθύες τα συναισθήματα σε μια κατάσταση είναι από δύο και πάνω. Κάποτε συνδυασμένα κάποτε ασυνδύαστα. Και επειδή σπάνια αφήνω φανερά να φανεί τι νιώθω, εκτός κι αν υπάρχει δημιουργικός ή χρήσιμος λόγος, αυτή η τεχνική είναι πλέον τρόπος ζωής. Οπόταν στιγμές σαν αυτές που νιώθω αυτές τις μέρες είναι τόσο μπερδεμένες που χρειάζομαι εξωτερική βοήθεια για να ξεκαθαρίσω.
Σε ευχαριστώ που απάντησες και με τον τρόπο που απάντησες.
Ναι νιώθω και θυμό. Μαζί μου κυρίως. Ήμουν σε μια φάση που τιμωρούσα τον εαυτό μου εδώ και καιρό. Αυτό άλλαξε με την αλλαγή της χρονιάς.
Έκοψα τα μαλλιά μου.
Βγήκα στα μπουζούκια και γιορτασα τον νέο χρόνο.
Άρχισα διατροφή. Ήδη έχασα 4 κιλά.
Γνώρισα καινούργια ενδιαφέροντα άτομα.
Ζητά περισσότερο από αυτά που θέλω.
Αναρωτιόμουν γιατί δεν θύμωνα με κανένα τα τελευταία 2 χρόνια.
Είχα θάψει το θυμό μέσα μου.
Όταν κλείσω τα συναισθήματα μέσα μου αυτά μικραίνουν. Και τα έχω κλειστά μέχρι να μικράνουν τελείως.
Σήμερα με τη λέξη θυμός, ξεκλείδωσα και είδα πόσο θυμωμένη είμαι.
Θα... το διαχειριστώ ;-)
ruth_less
Αγαπημένη μου!
Ναι βρήκα αυτά που ήθελα.
Αναγνωρίζω το πόσο τυχερή είμαι.
Ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν τα βρίσκουν ποτέ.
Είχα νιώσει ότι μπορεί να τελειώνει ο χρόνος μου κι ευχήθηκα δυνατά να ερωτευτώ.
Οι γεροντο-έρωτες δεν είναι κι από τους καλύτερους χαχαχα
Ανακάλυψα μια λέξη πιο εθιστική: Αυτάρκεια!
Μ' αρέσει περισσότερο! Είναι πιο πολλά υποσχόμενη!
Όσο για το ρίσκο, νιώθω αποτυχημένη.
Είναι αντιφατικό. Το ξέρω.
Πέτυχα να ζήσω αυτά που ήθελα, με ολοκλήρωσε σαν άτομο, βρήκα δικά μου κομμάτια, χαίρομαι για μένα γιατί ήμουν απόλυτα ειλικρινής και με ελάχιστα λάθη. Ήμουν ο εαυτός μου.
Πίκρα υπάρχει. Επειδή άμα υπήρχε η ψευδαίσθηση ότι θέλουμε τα ίδια πράγματα ενώ τελικά ο καθένας έβλεπε μέσα από τα δικά του μάτια κι έβλεπε κάτι άλλο, τότε δεν μπορώ ούτε ευθύνες να ρίξω, ούτε εκδίκηση να δώσω, ούτε θυμό.
Το θέμα με την ολοκλήρωση είναι ότι ήθελα να το χειριστώ με νέες μεθόδους. Μόνο έτσι θα ήμουν καινούργια.
π.χ. ακόμα και αυτά που γράφω σήμερα και νιώθω απόλυτα εκτεθειμένη είναι ένας τρόπος.
Mia,
Σκεφτόμουν σήμερα ότι τη μέρα που θα βλέπω τη φωτογραφία του με την κοπέλα του και θα νιώθω χαρούμενη που είναι καλά, τότε θα είναι Αγάπη. Ακόμα μου βγαίνουν καταστροφικά συναισθήματα. Αλλά θα βρω τον τρόπο σύντομα.
Δημοσίευση σχολίου