Ρουτίνα

Ρουτίνα.

Μια λέξη με την οποία έχω ιδιαίτερη σχέση.  Άλλοτε μου αρέσει κι άλλοτε ψάχνω κάτι νέο.  Έχω την ανάγκη αλλαγής αλλά και την ανάγκη σταθερότητας σε κάποια πράγματα.

Τους τελευταίους δύο μήνες οι μέρες μου ακολουθούν αυτό το μοτίβο.

-          Ξυπνώ στις 6:10

-          6:35 φεύγω από το σπίτι.

-          Όταν σχολάσω και γευματίσω αρχίζω καθάρισμα στο σπίτι.

-          Αν χρειαστεί να βγω , αν είναι απαραίτητο το κάνω. Αν όχι, με καμία δύναμη.

-          8:30 στο μπάνιο.

-          9:15 στον καναπέ μπροστά στην tv και μπροστά στο laptop ή το κέντημα ή κάτι πρακτικό που μπορώ να κάνω ή λίγο σιδέρωμα αντί καναπέ.

-          11:15 στο κρεβάτι μου με ένα βιβλίο.

-          12 το πολύ νανάκια!

Σ/Κ :

-          είτε δουλειές στο σπίτι, είτε εκδρομή.

-          Και το βράδυ είτε έξοδο είτε σιδέρωμα ( μην με ρωτήσεις ποιο είναι το πιο διασκεδαστικό )

Ψες διαβάζοντας, έκανα μια παύση κι ένιωσα ηρεμία.

Κάποιες σκέψεις, αναμνήσεις, πέρασαν από το μυαλό μου και διαπίστωσα πόσο αδιάφορες ήταν.

Σκέφτηκα ότι πολλά πράγματα που μου βασάνιζαν το μυαλό και τα συναισθήματα.

Δεν υπάρχουν πια.

Είναι μια ξεχασμένη ανάμνηση που επανέρχεται απλά από συνήθεια. ( I have to relink my memories )

Είχα ανακαλύψει πριν κάτι χρόνια πόση ευδαιμονία μου χαρίζει η τάξη και η συνήθεια.  Μάλλον με κάνει να νιώθω ότι έχω τον έλεγχο ή ότι τα πράγματα γίνονται σωστά ( καταραμένη Αφροδίτη στον Αιγόκερω ).

Και στα αυτιά μου έρχεται ο ρυθμός κι ο στίχος :

Ευτυχώς ή δυστυχώς ο άνθρωπος ξεχνάει

κι απ’ τη φύση δυνατός πάντα μπροστά κοιτάει