Sweet November

Καλό μήνα!

Ο Νοέμβρης με βρίσκει σε μια νέα αρχή.

Μονίμως έχω την ανάγκη να βάζω τέλος και να ξεκινώ πάλι.

Το νιώθω ανανεωτικό.

Πήρα τα bullet points από την Ίνα σήμερα.  Τελευταία διαπιστώνω ότι είμαστε σε παρόμοιο στάδιο.  Καμιά φορά τη διαβάζω και με καλύπτει έτσι δεν γράφω τα δικά μου.

Σήμερα από το πρωί ήθελα να γράψω.  Θα μπορούσα να αφεθώ και να βγει ένα κείμενο με συνοχή που εγώ θα ήξερα τα πάντα γι αυτό κι εσείς δεν θα καταλαβαίνατε τίποτα πάλι.

Το ξέρω ότι το κάνω συχνά.  Μάλλον προκαλώντας την αδιαφορία σας, κρυμμένη πίσω από τις λέξεις μου.

Πάμε λοιπόν…

• Το τέλος σηματοδοτείτε με απώλεια.  Με θυσία. Με τίμημα.  Στόχος εδώ και κάτι χρόνια είναι να βάλω τάξη στο χώρο μου και κατ’ επέκταση στο μέσα μου.  Όμως, όπως συμβαίνει πάντα, το σύμπαν βοηθά με αναπάντεχους τρόπους. Δυο φοίνικες που είχα στην αυλή αρρώστησαν με σκαθάρια τα οποία τις διέλυσαν κυριολεκτικά.  Κι ένα κυπαρίσσι μεγάλωσε επικίνδυνα.  Χτες ήταν η μέρα της θυσίας.  Έτσι το ένιωσα.  Όπως έκαναν παλιά που έσφαζαν κόκορα στα θεμέλια ενός νέου σπιτιού.
• Και η αρχή χαράζεται με χρώμα.  Καλύτερα χρώματα. Κι ακόμα καλύτερα ombre. ( Κατά μία φίλη μου : ombre ombre όπως άμπρα άμπρα κατάμπρα).  Όχι στα μαλλιά μου αυτή τη φορά.  Σε τοίχο!  ( κατά το : Πελλός εποτζιημήθηκεν… ).
• Δύο πολύ αγαπημένοι bloggers βοήθησαν να καταλάβω ότι κάποιες σκέψεις που με βασανίζουν είναι μόνο ψευδαισθήσεις.
• Είχα κάνει παύση από το περπάτημα ( προφανώς ).  Δεν το σταμάτησα! Όχι όχι! Έκανα παύση.  Όπως υπάρχουν οι παύσεις στη μουσική, στο χορό κι αυτό είναι που δίνει τη χάρη.  Έτσι και στη ζωή! Γιατί όχι; ( σιγά που δεν θα έβρισκα δικαιολογία ).
• Και μιας και είμαι μάνα στις δικαιολογίες, είπα να το παίξω έξυπνα.  Έκανα όλα όσα θα ήταν δικαιολογίες που θα με σταματούσαν από το να προσέχω τη διατροφή μου και την άθλησή μου.  Οπόταν έχω μία επιλογή, τις εξής δύο:  Είτε θα κάνω αυτό που πρέπει, είτε θα παραδεχτώ ανερυθρίαστα το πόσο αναίσθητη είμαι!
• Άρχισα να κάνω και σχέδια! Ναι, αφού αφήσαμε τις ψευδαισθήσεις κατά μέρος, ε, κάτι πρέπει να κάνει η φαντασία μου.  Μαζεύω κάποια κείμενά μου.  Και αποφάσισα ότι μέχρι την άνοιξη θα κάνω ένα πίνακα για να τον χαρίσω. Δεν αποφάσισα ακόμα τι, σίγουρα όχι κάτι μεγάλο. 
• Μου βγαίνει, σήμερα, να είμαι πιο αληθινή.  Όχι τόσο με την έννοια του αληθινού/ψεύτικου.  Όσο με την έννοια του : εκφράζω αυτά που νιώθω και εκφράζομαι πιο .. πρακτικά.  Το «Πρακτικά» πέρα από την αφροδίτη μου στον Αιγόκερω, μου αρέσει γιατί δίνει στις περιγραφές πολύ συγκεκριμένη μετάφραση.  

Dolce Novembre a tutti!