Rebirth

Φτεράκια

Εν σας τα ελάλουν;

Εν πάμε καλάααααααααα

Νιώθω να βγάζω καινούργια φτεράκια.

Ήταν και η έκλειψη της σελήνης την Παρασκευή.

Ήρθαν και τα περιοδικά μου 2 βδομάδες νωρίτερα.

Καλά μου τα έλεγε ο Ιχθυολόγος μου ότι εγώ συντονίζομαι με το φεγγάρι.  

Πολύ διαφορετικές μέρες.

Γνωρίζω άτομα συνέχεια.

Πολύ σημαντικά ( επειδή είναι ).

Και άλλα πολύ σημαντικά για μένα.

Στιγμές διαφορετικές.

Απρόσμενες.

Έχασα τον μπούσουλα.

Εκεί που εδώ κι ένα μήνα άρχισα να αγαπώ τη ρουτίνα μου.

Να έρχομαι δουλειά, να σχολνάω, να ξεκουράζομαι, να συγυρίζω και η ώρα 9 στον καναπέ, ήσυχα και όμορφα…

Νιώθω τόσο έντονα σαν να γίνεται τρικυμία μέσα μου…

Από την αντίδραση είμαι 2 μέρες με πονοκέφαλο και λίγο πυρετό νομίζω, κι όχι δεν είμαι κρυολογημένη.

Φοβάμαι.

Το ξέρω.

Με έπιασε το παράπονο πάλι ψες και βούρκωνα.

Όχι κάτι συγκεκριμένο.

Μας είχαν μάθει σε κάτι σεμινάρια που πήγαινα, ότι πρέπει να βλέπουμε τους άλλους και τον κόσμο γύρω μας σαν να είναι η πρώτη φορά.

Να βλέπουμε με τις αισθήσεις γιατί αυτές δεν κουβαλούν μνήμες και βιώματα. Είναι καθαρές και καινούργιες.

Νιώθω να μου προσφέρεται φως και λάμψη, το νιώθω μέσα μου ότι αυτή η τρικυμία είναι δημιουργικότητα που ξυπνά και ταυτόχρονα έρχεται η ανάμνηση από τον χυλό που κάηκα.

Κανένας εθελοντής για χαστούκια για να φέρω τον νου μου;

Χημικές Αντιδράσεις

Από το Σάββατο άρχισα να παίρνω ένα συμπλήρωμα διατροφής το οποίο περιέχει βιταμίνες και κάποια ιχνοστοιχεία κτλ...

Ρε κουμπάρε! Ανοίξαν τα μάθκια μου!

Και μεταφορικά, γιατί εκεί που τους τελευταίους μήνες σέρνομαι σαν το αυτοκίνητο που ξερογυρίζει και το μυαλό μου με το ζόρι να συγκεντρωθεί... χτες Δευτέρα μέρα ήρτα μεν έναν κέφι στη δουλειά!! ( το μαρτυρά και το χτεσινό ποστ μου ).

Και κυριολεκτικά, εκεί που είναι φουσκωμένα τα μάτια μου και τρέχουν ( όχι δεν μυξοκλαίω πάλε) όλο το καλοκαίρι... μια χαρά! Ομορφίσαν!

Και ψες σκεφτόμουν μα τι στο καλό, οπόταν έκανα την διαπίστωση ότι όντως κάτι έλειπε από τον οργανισμό μου και γι αυτό αυτή η χαρά από το πουθενά!

Είναι πολλές οι φορές στη ζωή μου που διαπίστωσα ότι είμαστε απλά χημικές αντιδράσεις κι άμα δεν νιώθω καλά δεν φταίει η κούραση τόσο , ούτε τα ψυχοπαυτά μου.  Χρειάζομαι απλά κάποιο συστατικό.  Μα να μεν το εμπεδώνω ρε κουμπάρε τζιαι να ταλαιπωρούμαι;;;

Όπως πάω θα βγάλω καινούργια φτεράκια!

Καλημέρα

Καλημέρααααααααααααα

Άντε να ξυπνάμεεεεεεεεεεε

Έλα, να βλέπω χαμόγελαααααααα

Και λαμπερά ματάκιααααααααααααααααααα

Θαυμάζω...

Πριν 1 1/2 χρόνο περίπου, ήμουν σε μια παρουσίαση βιβλίου που είχε σαν θέμα την Αποξένωση στα βιβλία του Αλμπέρ Καμύ.  Στην παρουσίαση υπήρχε ένα όμορφο πρόγραμμα διανθισμένο με ζωντανή μουσική και προβολές εικόνων.
Ήταν μια βόλτα στη ζωή του Αλμπέρ Καμύ.

Μια φράση που μου έμεινε χαραγμένη στη μνήμη είναι:

Ο Αλμπέρ Καμύ είχε κάθε δικαιολογία για να μείνει στη μιζέρια, τη δυστυχία και την αφάνεια.
Κι όμως δεν το έκανε!

Θαυμάζω τους ανθρώπους που αποφασίζουν να Ζήσουν με την έννοια της λέξης, όποιες κι αν είναι οι συνθήκες και οι δικαιολογίες!

Αντίδωρο

Ήντα ευλογία ένει,
να ρέσσω που το στενόν σου,
τούτην την νύχταν που φυσά ο αέρας
τζιαι παώνει μου τα κόκκαλά μου,
να μπαίνω που το ξωπόρτι του αρκοντικού σου
τζιαι να με χώνεις μες την αγκάλην σου.

Την ευτζιήν μου να έσιεις.