Εν είμαι καλά πόψε.
Τζιαι ηθελα κάπου να το πω.
Ναι, σίουρα έχω ανθρώπους δικούς μου που θα αρκέφκαν να ρωτούν γιατί και πως
να δινουν συμβουλές κτλ
εν θέλω να ακουσω τίποτε
εν το χρειαζουμε
τοσα χρόνια ακουσα τοσα, έμαθα κάμποσα.
θέλω να με ακούσουν με σιωπή
όπως γράφω τωρά τζιαι εν με ακούει κανενας.
αλλα έχω την αίσθηση ότι μοιράζουμε το συναίσθημά μου.
βοηθά με τουτον
να φκαιρώνω.
να έχω κάποιον να πω ότι πονώ
τζιαι να με κοιτά σιωπηλά
ή να με θκιαβάζει σιωπηλά
Μισώ τα αδιέξοδα.
Ο Μενέλαος στο προηγούμενο μου ποστ είπεν μου για σχήματα.
ότι ίσως θωρώ τα πράματα μέσα από ένα πρίσμα που με δυσκολεύκει.
Που την αλλην βοηθούν με
γιατι αναγκάζουν με να πάρω αποφάσεις.
τζιαι τουτην την περίοδο πρέπει να παρω μιαν απόφαση.
που θα επιρεάσει τη ζωή μου.
εννα παν ουλλα καλά
αρκεί να έχω υπομονή τζιαι να μεν τα κάμω..... λιλλιτσια που λαλουμεν.
αντε
πάω για ύπνο
φιλια πολλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου