Αλλαγές

Εψές είδα όνειρόν ότι ήμουν έναν ξανθό κατάξανθον μωρό.
Ήμουν σε έναν σπιτάκι στυλ : Το μικρό σπίτι στο λιβάδι.

Εν είμαι σίουρη αν ήμουν η Λώρα.

Τζιαι ήμουν πολλά ευτυχισμένη τζιαι ήρεμη.

Ε, εξανάκουσες την παροιμία: Πελλός εποτζιημήθηκες, πελλόν όρομαν είδεν;

Σήμερα ούλλη μέρα σκέφτουμαι ότι θέλω να γινώ ξανθιά!

Τζιαι προπάντων να τραβήσει η ρίζα τζιαι να γινώ ξανθιά τζιαι στον νουν!

Τα μαλλιά μου εν σκούρα καστανά.

Εξαναδοκίμασα τέγνες πάνω τους : κοκκινωπά, χάλκινα, καρροτί

Τα τελευταία χρόνια διατηρώτα σε φυσικό χρώμα.

Ε... τωρά όμως;

Θέλω αλλαγήν.

Εν θα τα κάμω ξανθά πολλά, αλλά ίσως ανοιχτό καστανό.

Νιώθω το τζιαι συμβολικόν.

Θέλω να μάθω να ζω το σήμερα! Τζιαι να μεν έχω επιλογές που τις διατηρώ για χρόνια.

Θέλω να τα κόψω τζιαι λίον. Να αλλάξουν σχήμα.

Έχω τα έναν μάκρος. Τέλεια άχαρα αλλά μακρυά.

Ε!

Ο πελλός εν τζιαι θέλει δεύτερην κουβέντα.

Ως το τέλος του Φεβράρη που θα έχω χρόνο τζιαί ενέργεια λαλώ να πάω για αλλαγήν!

Μεν αγωνιάτε.

Θα ανεβάσω φωτογραφία....


Χμμμ... λαλείτε να το αποφασίσω μες τα καρναβάλια;;;;;

Δίπλα σου λάμπω...

- Δίπλα σου λάμπω...

Είπε η Σελήνη στον Ήλιο.

Χαμήλωσε τα μάτια να μην τη δει που κοκκίνησε.

Δυο παιδιά κάτω στη Γη είδαν τα μάγουλά της να ροδίζουν και κοντοστάθηκαν δίπλα στη λίμνη.

- Είσαι όμορφη...

Είπε ο Ανέστης στην Ερατώ και κράτησε τα χέρια της στα δικά του.

Η Σελήνη άκουσε το κρυφό "Σ' αγαπώ" και τέντωσε καμαρωτά το στρογγυλό κορμί της.

- Ήλιε, ζέστανέ με κι άλλο. Να στείλουμε λάμψη στα παιδιά... Να φουντώσει ο έρωτας...

Ο Ήλιος απλώχερα σκόρπισε το φώς. Και η Σελήνη έμπλεξε τρυφερά δυο στεφάνια και τα έριξε στα απαλά μαλλιά τους.

Ο Ανέστης έσκυψε και φίλησε την Ερατώ.

Και τα φωτεινά στεφάνια ενώθηκαν.

- Σ' αγαπώ από πάντα, για πάντα.

Μια γαλάζια σπίθα φάνηκε πάνω από τα κεφάλια τους. Κι η Σελήνη σάστησε.
Δεν ήταν ηλιαχτίδα. Δεν είχε το χρυσό της χρώμα. Ήταν γαλήνια σαν τη θάλασσα, απαλή σαν το αεράκι και φωτεινή σαν τη χαρά.

Έμεινε να κοιτάει τη σπίθα που μεγάλωσε, ταξίδεψε κοντά στη Σελήνη, την άγγιξε, άφησε το φως της και προχώρησε να χαθεί στην αγκαλιά του Θεού.

- Η Αγάπη!

Μουρμούρησε ένα πεφταστέρι κι αγκάλιασε το σύννεφο και γίνανε βροχή.

Η Σελήνη κοίταξε τη Γη. Την παρατήρησε πολλή ώρα. Για πρώτη φορά. Είδες αχτίδες από παντού. Γαλάζιες, κόκκινες, ροδακινιές. Μωβ, ροζούλες, βιολετιές.

- Η Γη φέγγει!

- Δίπλα σου λάμπω....

Είπε η Σελήνη στην Αγάπη.....

Πάλε χωρίς θέμα...

Τα δάκτυλα δεν ησυχάζουν. Φλερτάρουν το πληκτρολόγιο. Και η καρδιά προσπαθεί να κάνει χώρο για έκφραση.
Μια έκφραση ερωτική μάλλον ή παθιασμένη.
Δημιουργική.

Κάθε άγγιγμα στο πληκτρολόγιο συγκινεί την οθόνη μου.
Κι αυτή στολίζεται με γραμματάκια.

Ξέρεις, τη ζηλεύω.
Επειδή αφήνεται στο άγγιγμά μου και δημιουργεί.

Δεν αφήνομαι πια. Εδώ και καιρό.
Ναι προχωράω στους δρόμους μου, βρίσκω νέους δρόμους έκφρασης, συνείδησης.
Μα το συναίσθημα έχει μείνει στάσιμο.
Δεν αφήνομαι πια. Εδώ και καιρό.

Δεν ξέρω τι από όλα φταίει.
Μπορεί όπως λέει κι ο μικρός "Να έφαα τα ψωμιά μου"
και ο καθρέφτης μαζί με τη ζυγαριά συμφωνούν μαζί του.

Μου λείπει το ανέμελο απόψε.
Ο αυθορμητισμός που δεν είχα ποτέ.

Η σκέψη μου ταξιδεύει στην Πράγα.
Η βροχή.
Η αίσθηση.
Το περπάτημα με την ομπρέλα.
Λίγη χαλάρωση.
Ένα ποίημα.
Λόγια του Κούντερα που μου θύμισαν το ποτάμι και μια άλλη γωνιά να δει κανείς τη ζωή.

Το καταφύγιό μου.

Από την Πράγα
με αγάπη
Νεράιδα.

Το τραγούδι της νύχτας

Να μ' αγαπάς

Να μ' αγαπάς - Τρίφωνο

Να μ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν γιορτή, πρωτοχρονιά
Να με κρατάς αγκαλιά σφιχτά γιατί μου πήρε πολλά το εφτά
εκτός κι αν είπα εγώ το έλα σ' όλα αυτά

Μακάρι να ναι η καρδιά μου ρόδι τυχερό
να στο χαρίσω να στάζει αγάπη ένα σωρό
Στα μαξιλάρια και στο χαλί να ξεχαστώ να μου λες πολύ
Κι ας κάνει ο φόβος κι άλλη τρύπα στο νερό

Να περπατάμε χέρι-χέρι ως το πρωί
Του τραμ οι ράγες κάτι ξέρουν δεν μπορεί
Τα χρόνια φεύγουν, γοργά περνούν και μ αναμνήσεις μετά γυρνούν
Μικρά τα ονόματα που όλα τα χωρούν

Να μ αγαπάς με τα λάθη μου όλα στη σειρά
Στο σινεμά στο κορμί μου κόλλα τρυφερά
Δεν ειν ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός
Για να χει όνειρα να κάνει ο ενικός

Να μου μιλάς μεσημέρι, βράδυ και πρωί
Στα ξαφνικά, στο μικρό μπλακ άουτ της Δ.Ε.Η.
Και μέχρι να ρθει ξανά το φως, αυτός ο λόγος ο πιο κρυφός
θα δει ν ανοίγουμε μια πόρτα στη ζωή

Να μ αγαπάς εαυτέ μου σ έψαχνα παντού
Κι ενώ ενοχές κι αντοχές μου δίναν ραντεβού
απ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά κι απ τη φωλιά μου στο πουθενά
συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού

Να μ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν γιορτή, πρωτοχρονιά
Να μου μιλάς σιγανά στ αυτί γιατί ακούνε την νύχτα αυτή
παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί



Μου κόλλησε απόψε αυτό το τραγούδι και κρατά συντροφιά στα όνειρά μου....
Αφιερωμένο σε όσους μπορεί να τους αγγίξει, να τους εκφράσει...
ακόμα κι αυτούς που μπορούν να μ' αγαπήσουν....

Συμπεριφορές/Διαγώνισμα

Κουβαλούμε μέσα μας συμπεριφορές που έχουν γίνει ασυναίσθητη συνήθεια.

Μια τέτοια συνήθεια είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζω τις διαφορές μου με ένα συγγενικό πρόσωπο.

Συνήθως η αντίδρασή μου είναι άκρως επιθετική. Είτε με απότομο τρόπο και λέξεις,
είτε με "ιπτάμενα αντικείμενα" ( τι τα έχουμε τα ραβδάκια ε; ), είτε με παθητική επιθετικότητα ( μ' άρεσε ο όρος. Τον περιγράφει άψογα η cake στο blog της).

Σήμερα, σε μερικά λεπτά, έχω "διαγώνισμα".
Είπα να δοκιμάσω να διαχειριστώ την κατάσταση.
( στραβάρα μου χιχιχιχι )

Πως;
Δεν έχω ιδέα.

Όλοι οι τρόποι που έχω σκεφτεί μέχρι τώρα εδώ και μια βδομάδα που με προβληματίζει το θέμα, καταλήγουν σε επιθετικότητα.

Το μόνο που μου έμεινε να κάνω είναι την ασκήση ηρεμίας που έχω μάθε τελευταία.
Εύχομαι ο Εαυτός να δεηθεί να μου εμφανίσει την ποθούμενη λύση...

Αλλιώς θα μετρήσω τα ποτήρια που θα σπάσω και θα σας ενημερώσω.

Good Luck to me.

Καλή Χρονιά

Καλή Χρονιά να έχουμε, αγαπημένα μου παιδιά :-)

Εύχομαι υγεία, αγάπη, φως, ευτυχία!

Ήσουν φρόνιμο παιδί φέτος;

Ήρθε ο Άγιος Βασίλης κοντά σου;

Εμένα μου έφερε ένα ... ξυπνητήρι...

Έχω την εντύπωση... ότι κάτι ήθελε να μου πει :-)


Φιλιά πολλά!