Το Πρέπει κι Εγώ παίζουμε κυνηγητό

Πόσο αγωνίζομαι να φύγω από το Πρέπει
Κι όπου κι αν πάω μ' ακολουθεί,
Κι όπου κι αν κρυφτεί το ψάχνω.

Ψάχνω με μανία να το βρω
και μετά ξαναπαίζουμε κρυφτό.

Μια εκείνο, μια αυτό
μια το Πρέπει, μια εγώ.

Όπου κι αν πάει , το ακολουθώ.

Λες να του τη σκάσω;
Λες αυτή τη φορά να κρυφτώ εγώ;

Σίγουρα δεν ξέρει πως να με βρει
αφού όλο εγώ το κυνηγώ.

Λες να φύγω;
Θα νιώθει μοναξιά.
Ποιος θα το βρει μετά;
Θα μείνει εκεί να περιμένει,
μέχρι κάποιος να το βρει.

Συνήθισε μαζί μου που όλο το ψάχνω.
Πόσο λυπημένο θα είναι αν το αφήσω!

Θα κλαίει.
Κανείς δεν θα ξέλει να παίξει μαζί του.

Πως να το αφήσω; Είναι τόσο μικρό;
Αν το αφήσω....
Θα βρει άλλο κορίτσι να βασανίζει,
μια άλλη ψυχή ν' αγαπά.

Και εγώ τότε που θα πάω;
Μια ζωή τώρα, παίζω κρυφτό με το Πρέπει.

Αν φύγω, ποιος θα θέλει να παίξει μαζί μου;

Δεν ξέρω που να πάω..

Να, έχει ένα δρομάκι πιο κάτω.
Δεν νιώθω όμως να θέλω να το περπατήσω.
Δεν ξέρω που βγάζει.
Δεν θέλω να περπατήσω σε ένα άγνωστο δρόμο.

Θα κάτσω εδώ να περιμένω.
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να περιμένω πάλι...

Αχ! Μου την έσκασε το Πρέπει!!!!!

Πάλι άρχισα να παίζω κρυφτό με το Πρέπει...!