Θα κάνω ότι θέλω...

Η ζωή κυλάει δίπλα μου.
Προσπαθώ να καταλάβω τα νοήματά της.

Τον τρόπο. τα μηνύματά της.

Κάθε φορά σκεπάζει το πρόσωπο με ένα ημιδιάφανο κόκκινο σάλι
και μου κλίνει το μάτι.

Μου κάνει νάζια και ξεφεύγει μέσα από τα χέρια της.

Είναι πολύ ερωτικό το παιγνίδι της.

Μα την βαρέθηκα.

Δεν με νοιάζουν πια οι κανόνες και τα μυστικά της.

Χάρισμά της οι θησαυροί και τα ανεκτίμητα χειρόγραφα.

Θα κάνω ότι θέλω.

Θα ανέβω στο χάρτινο αεροπλανάκι και θα πάω στα αστέρια.

Θα γίνω μικρή και θα τρυπώσω στην καρδιά σου.
Δεν με νοιάζει καν αν με θες ή όχι εκεί.

Θα γίνω μεγάλη και θα πάρω αγκαλιές παιδιά στα χέρια μου και
θα χορέψουμε το μαγικό χορό της βροχής. Μα αυτή τη φορά θα βρέχει σοκολατα.
Θα χορτάσουμε σοκολάτα και γλυκιές ματιές κι εσύ λέγε ότι θες.

Θα φτιάχνω κόσμους με τα χέρια μου. Χορεύουν στο πληκτρολόγιο μια μπαλάντα.
Είμαι σίγουρη ότι αν ήταν πληκτρολόγιο ενός πιάνου θα έφτιαχνα μια πανέμορφη σύνθεση
που θα την άκουγες τα βράδια του χειμώνα ενώ εγώ θα έτρωγα σταφύλια στην αγκαλιά του δικού μου φθινοπώρου.

Θα κάνω ότι θέλω...

Χωρίς ..... τίποτα...

Πράξεις βουβές κι ασήκωτες.
Βαριές , κεραυνοβόλες.

Χωρίς πολλές κουβέντες και μηνύματα.

Σε κατάλαβα τρελή πανούργα ζωή.

Θα σε ονομάσω "Κυρία Σημασία".

Το μόνο που θες είναι η προσοχή μου. Μου τάζεις χίλια μύρια κύμματα,
μεταξωτά σεντόνια και πλήθος αγέρωχα πουλιά στον κόρφο της ψυχής μου.

Μα σε τσάκωσα "Κυρία Σημασία".

Είδα τα άστρα σου. Τα διάβασα. Μπλοφάρεις. Σε ξεσκέπασα.

"Ευγε Κυρία Αστρολόγα"!

Θα κάνω ότι θέλω....

Θα πάω αλλού.... Στην σημερινή πρώτη μέρα της αναγέννησής μου.
Κάνω ότι γουστάρω.
Δεν σου δίνω πια σημασία "Κυρία Σημασία".

Έχω τα δικά μου.
Τα ροζ, τα μωβ, τα βιολετιά μου!


Εσύ τι έχεις;