10 λεπτά

Έχω δέκα λεπτά για να γράψω αυτό που νιώθω σήμερα.
Να εκφραστώ, να αδειάσω.

Άγχος, στρεςς, απογοήτευση, θυμός, νεύρα.

Έκαναν την καρδιά μου να σφιχτεί σήμερα και φοβήθηκα.

Ευτυχώς το σύμπαν, ο φύλακας άγγελος μου έστειλαν αγάπη.

Και ηρέμησα.

Απογοήτευση;;;

Λάθος λέξη διάλεξα.

Ρίσκο.

Έπαιξα κι έχασα.
Ρίσκαρα και έδωσα και πήρα.

Ακολούθησα ένα χάρτινο μονοπάτι κι έφτασα στο αδιέξοδο.

Δεν ειναι αδιέξοδο όμως.

Είναι φυσικό τέλος.

Απλά είναι διαφορετικό από αυτό που θα ήθελα.

Από αυτό που θα έφτιαχνε το Δικό μου Μυαλό.

Εγωισμός.

Τελικά αποδέχεσαι ή απορρίπτεις την πραγματιότητα;

Αγαπάς ή αδιαφορείς για τους ανθρώπους;

Τους βάφεις ή όχι με τα δίκά σου χρώματα;

Τα χρώματα της μάχης και της φυγής;

Φευγάτη.

Φευγάτοι.


Φεύγουν.

Φευγάτοι.

Φευγαλέοι.

Φεύγουν.

Φέγγουν.


κι υπόλοιπο 7 λεπτά ζωής....